KAYIP İZ 🚬 BİZE SEN KALA 5

BÖLÜM 2

SENE 2016

Elime yemek tepsisini alarak ağır adımlarla koridor boyunca yürüdüm. En son gideceğim noktaya ulaşınca tereddüt ederek aralık kapıdan içeriye süzülmüştüm. İçeriye girdiğimdeyse gözlerim yatağında hareketsiz şekilde yatan Volkan Beyi buldu. Beni fark eden Volkan Bey başını sol tarafa çevirerek üzerime soğuk bakışlar atmış bende yutkunmuştum. Bu eve geleli nereyse bir ay olmuştu fakat o değil bana alışmak varlığıma dahi tahammül edemiyordu.

"Yemeğinizi getirdim Volkan Bey..."

Sözümü tamamladığımda anlamsız şekilde başını çevirerek eski hâlini dönmüştü. Bende tenezzül edip cevap vermediği halde görevimi yerine getirmek adına yanına ulaşarak yemeği sehpanın üstüne koymuştum. O ise yanına sokulmama rağmen oralı olmayarak gözlerini tavana dikmeye devam etti.

Yemeğini yedirmek adına onu doğrultmak için elimi başının altına soktum fakat o istemediği sürece onu hareket ettirmek ne mümkündü. "Volkan Bey bana biraz yardımcı olur musunuz?"diye sorduğum soruyu geri yutmak istedim. Volkan Bey bana öyle bir bakış atmıştı ki koyu kahve gözlerinde boğulmak üzereydim.

"Sana verilen işin altından kalkamıyorsan bırak git!"

"Olmaz yemek vaktiniz geldi. Eğer yemeğinizi yemezseniz vücut direnciniz düşer ve hastalanırsınız ben bu sorumluluğun altına giremem."

Sırf benden bir an önce kurtulmak için kendi sıkmayı kesip bedenini biraz daha yumuşatmıştı. Bende fırsattan istifade bir güç onu yarı da olsun doğrultmayı başarmıştım. Otur pozisyonda olan adama bakarak içimden oldu dedim. Bunun üzerine vakit kaybetmemek adına tepsiyi kucağıma alarak yanına oturdum.

"İlyas nerede?"

"İlyas abinin acil bir işi çıkmış bu yüzden yemeğinizi ben yedireceğim."

"Sakın öyle bir hataya düşme. Ayaklarım sakat olsa da ellerim çok şükür tutuyor..." Kucağımda ki tepsiyi alarak kendi kucağına koydu. "Şimdi def ol git." Her zaman ki gibi beni yalnızca odasından değil evinden de kovmuştu. Bende bana nefretle bakan adamı daha fazla sinir etmemek adına yatağından kalktım.

"Amacım yalnızca size yardımcı olmaktı." Ben kime ne diyorsam adamın zerre kadar umurunda değilim. O bana soğuk bakışlar atmaya devam ederken odadan mecburen çıktım. Odadan çıkarken de sesini duyabilmek adına kapıyı açık bırakarak mutfağa geçtim. Oradan aldığım sandalyeyi az önce çıktığım odanın en yakın mesafesine koyarak koridorda oturdum. Tek amacım en ufak seste yanına gitmekti.

Kaşık sesi gelince sesli şekilde nefes alıp verdim. Bu adam beni yakında verem edecekti. Neden inat ediyordu ki benim derdim ona yardım edip ihtiyaçlarını görmekti. O ise resmen bana işkence ediyordu. İçimden ya sabır diyerek Kemal Beyle olan konuşmamızı aklıma getirdim.

"Kemal bey bu nasıl olur? Eğer Volkan Bey yani oğlunuz tedaviyi kabul etmiyorsa benim elimden ne gelir."

"Kayra, güzel kızım benim oğluma olan güvenim sonsuz. Volkan her ne kadar istemiyor gibi görünse de bir o kadar da ayağa kalmak istiyor."

"Tekrar anlatır mısınız bu olay tam olarak nasıl gerçekleşti."

"Volkan, benim ilk oğlum göz bebeğim... Onu hep el üstünde büyüttüm. Bir dediğini iki etmeyerek onu haddinden şımarttım. Ben zenginliğimi oğlumun talihi olarak görürken onun makûs talihi olup çıkıverdi..."

"Kaza mı?"

"Evet, Volkan bir gece herkesten gizli garajda duran arabayı çalarak evden çıkmış. Ne yazık ki bir sokak dahi ilerleyemeden feci bir kaza geçirdi o gün bugündür böyle hayata küs şekilde yaşıyor..."