KAYIP İZ 🚬 BİZE SEN KALA 5

Bölüm 6

Abi! Volkan abim yürüyor muydu? Ayakta durabildiğine gore göre yürüyor olmalıydı, abimin gözleri dehşetle açılırken bende hayretle  elimle ağzımı kapattım. Volkan abim elindeki fotoğrafı fırlattığında Kayra abimin koluna girerek sakin ol demişti.

"Vay be sevgili  ağabeyimiz yürüyormuş. Demek ki neymiş ihtiyar  şu  hayatta yalnızca sen bir şeyler gizlemiyormuşsun."

"Ne diyorsun  lan sen? Sen kimsin  babamla bu ses tonuyla  konuşabiliyorsun..."Babam şokla yürüyen oğluna bakarken  bende öne atılarak  tıpkı Okan gibi Güven'in kolundan tuttum.

"Sen az önce  bağırırken bağrınıyordun sana hakta bize..."

Babam ikisinin arasına girerek kesin sesinizi dedi. "Kayra bana oğlumun yalnızca  küçük adımlar atabildiğini söyledin. Ben seni bunun için mi tuttum."

"Kayra'nın suçu yok baba, lafta ben size sürpriz yapacaktim ama asıl bana sürpriz oldu."

"Herkes otursun! Herkes otursun dedim konuşacağız." Güven kolundaki elime kötü bir bakış atınca irkilerek elimi üstünden çekip yerime oturdum. Herkes  ikişerli gruplara ayrılıp oturduğunda en son babam oturmuştu. Salonda  gerilip hat  safhada olduğu Volkan abime sarılamiyordum bile.

Babam en baştan her şeyi anlattıkta sorna  bor noktaya gelince  Kayra ile beni kahve yapmak için mutfağa gönderdi. Bunu yalnızca  önemli bir şeyler konuşacağı zamanlarda yapıp beni başından gönderdi.

Kayra ile mutfağa geçerken babam silahlı saldırıdan bahsetmeye başlamıştı. Kayra henüz  hiçbir şeyin farkında olmasa da abimlrden çok ben karanlık bilgilere sahiptimm. Mesela on sekizine girdiğimde mafyanin oğlu diye tabir edilen bir adamla evlendirilecektim.

Henüz o sekizime bir hafta olsa da ben şimdiden  yeni yaşıma girmeye korkuyordum. Kayra kahveleri yaparken bana diğer abimler konusunda sorulsr soruyor bende cevap  veriyordum. Keşke bir annem yahut  ablam olsaydı, onlara içimdeki duygularımı anlatır bir nebze de olsa rahatlardım.

"Estalla artık  üç  ağabeyin bir de Kemal Bey gibi bir baban var, Allah sana sabır  versin." Amin demiştim, başka  ne diyebilirdim ki... "Tatlım kahveleri sen dağıtmalısın Volkan köpürürken bir de ben kahve dağıtırsam delirebilir." Tişörtünü bakarak tamam demiştim.

Kahveleri alıp salona girdiğimizde ortamda  ani bir sessizlik hakim oldu. Onlara yaklaşmak yüksek gerilimli trafoya yaklaşmak gibiydi. Kahveyi  ilk babama verdikten sonra  aklımca yaş sıralamasına göre  dağıtmıştım.

"Estalla ben Volkan ağabeyinin  odasını  hazırlanmıştım, sen Şükran Hanıma söyle  misafir odasını  Kayra için hazırlasın. Kayra bir süre misafirimiz olarak bu evde kalacak." Kayra abime baktığında  abim başıyla  onaylamıştı. "Estella kime diyorum. "

"Hemen gidiyorum." Oturduğum yerden kalkarak mutfağa  geçtim. Babam onlara  ne söylemişti ki esip gürleyen adamlar bir anda muma dönmüştü. Babam çalışanlara  akşam için izin verdiği  için Şükran abla müştemilattaydı. Hemen Şükran  ablayı arayarak  gelmesini istemiştim.

Şükran ablaya kısaca bilgi  vererek Volkan abime en yakın misafir odasını  hazırlamasinı söylemiştim.  Icerde olanları çok  merak ettiğim  için  hemen salona  girdim. Babam beni görünce  söyle  yemekleri  servis  etsinler demişti. Bende iyice evin  ayakçısı olmuştum.

Oflasam da biliyordum ki Okan bana her şeyi  bütün  ayrıntısıyla anlatırdı. Yemekler servis edilmeye başlanınca gönül  rahatlığı ile babamın yanina  oturdum ama bu defa babam herkes masaya dediğinde  herkes  ayaklanmıştı. Kendimi şuan  evin  en küçük  en ufak tefek kızı  gibi görüyordum. Evet,  öyleydimde bu acı  başkaydı.