Marokkaanse liefde

Hoofdstuk 77

Heeee guysss, ja jullie denken zeker hehe na 80 jaar pas een nieuw deel hahaha. Ik begrijp het volkomen en vind het eerlijk gezegd ook zonde om geen einde aan dit verhaal te breien.

Ik had het druk met alles en nog wat waardoor ik Wattpad helemaal vergat. Zag dat er nog steeds lezers zijn die mijn boek lezen en steeds vragen om een nieuw deel.

Bij deze.
Ik wil zoals eerder gezegd wel een einde maar wanneer het helemaal af is kan ik jullie nu niet zeggen. Ben op vakantie en daarna begint mijn examenjaar. Ik zal jullie op de hoogte houden.

Ik wil jullie erg bedanken voor het lezen en mijn excuses voor het 2 jaar wachten.

Wat vooraf ging:
Pp Nora:
Er ging een belletje rinkelen in mijn achterhoofd 'noraaaa wat doe jee?!!! Je staat buiten voor je huis gek' hoorde ik een stemmetje zeggen.

Ik kwam gauw van hem af en keek met mijn rode kop beschamend weg, net op dat moment ging zijn mobiel af..

Pp Samir:
'Wie is het?' Vroeg ze nieuwsgierig
Het was Sara..
—
Perspectief Samir:
'Oh is mijn ma, wacht even' zei ik tegen Nora en liep even van haar weg om mijn mobiel op te kunnen nemen. 'Samir je moet nu komen, het is dringend' hoorde ik Sara aan de andere kant van de lijn zeggen.

'Ik kan niet komen nu, wat is er?' Vroeg ik met lichte angst. 'Samir ze zoeken je, je moet vluchten' zei Sara tegen me.

'Wat zeg jij? Waar zijn jullie, wesh ben je serieus?' Vroeg ik haar beangstigend. 'Politie is opzoek naar ons, wij zijn aan het schuilen nu' hoorde ik Sara zegggen. 'Stuur me jullie locatie nu op' zei ik hard. 'Waar ben jij?' Vroeg Sara. 'Gaat je niks aan, enige wat ik kan zeggen is dat ik nu niet kan komen'.

Ik hoorde iemand van achter aankomen en keek even om, om te zien wie het was.. Nora.

'Ey stuur me jullie locatie nu nu op, houd jullie schuil totdat we een oplossing verzinnen. Ik spreek je later, moet gaan' en zonder enige antwoord terug hing ik meteen op.

Perspectief Nora:
Ik liep naar Samir toe om te zeggen dat we Farah gaan ophalen.

Hij draaide zich in een keer om en keek me glimlachend aan. 'Samir, we gaan zo de bruid ophalen dus we moeten alvast instappen.' Hij keek even op zijn horloge en zag dat het al 15:50 was. Hij knikte en we liepen samen naar zijn auto.

Onderweg kwam ik mijn ouders tegen en mijn zusje, Soumaya keek een beetje sipjes.

'Hee Soum, is er iets?' 'Nee? Hoezo?' 'Je kijkt niet zo vrolijk' zeg ik tegen haar. 'Oh nee er is niks' zei ze snel en gaf me een glimlach.

Perspectief Soumaya:
Ik loog tegenover Nora over hoe ik me voelde.

Ik voel me slecht, ik voel me niet goed. De reden? Één woord Samir. Ik kan de gedachtes van wat hij mij aangedaan maar niet vergeten. Ik moet het vertellen aan Nora, ik gun haar geen misselijkmakende man.

Maar ik kan het niet vertellen, ik ben bang om het te zeggen, heel bang.

Flashback
Ik en Soumaya waren alleen in de kamer. 'W..wat doe jij hier?' Vroeg Soumaya stamelend.

Ik liep naar haar toe en ging op het bedrand zitten. 'Als jij 1 woord zegt over wie dit jou aan gedaan heeft maak ik je hoerenzus dood, niet alleen zij, je hele stamboom' vertelde ik haar.

'Je bent zo een fuck-!!!..' ik duwde mijn hand hard tegen haar mond aan voordat ze ging schreeuwen.

'Ik heb je gewaarschuwd' net op dat moment kwam Yassir en Nassim de kamer binnen.

Ik deed net alsof ik haar wang aan het aaien was en stond op. 'Boys ik ga nu, geef maar door aan Nora' zei ik tegen ze 'ai, is goed man' we namen afscheid van elkaar en ik gaf Soumaya nog een laatste dodelijke blik en verliet de kamer.

Met mijn gedachtes dwaalde ik weg, heel ver weg. Ik zat alleen maar te denken of ik het moet zeggen of niet, hoe moet ik het vertellen en de belangrijkste vraag; Wanneer?

'Soumaya, Soum' hoorde ik iemand steeds zeggen, ik werd wakker uit mijn gedachtes en zag dat iedereen al instapte. 'Soumaya, snel instappen' hoorde ik Nora zeg waarna ze meteen naar de auto van Samir liep.

Ik keek nog even gauw om me heen, Nora stapte de auto van Samir in, Nourredine zat in de passagiersstoel naast Yassir. Ik liep samen met mijn ouders naar de versierde auto van hen en stapte in.

De auto werd opgestart en er werd al flink getoeterd.
Op naar Farah