Marokkaanse liefde

Hoofdstuk 52

Pp Nora:
Pff, ik keek even hoelaat het was, 16:00 uur.

Ik besloot om terug naar binnen te gaan en om alvast te gaan koken.

Ik opende de deur, er lag een berg schoenen op de vloer, familie.. Daar heb ik nu echt geen zin in.

Ik deed mijn jas en schoenen uit en liep naar de woonkamer waar bijna heel mijn familie zat. Ik begroette ze en liep maar de keuken.

Ik zette thee en pakte wat lekkernijen. Op dat moment kwam Yassima binnen.
"Heyy" zei ze "hey.." "Kan ik je helpen?" Vroeg ze "nee dankjewel" zei ik. Ze liep de keuken weer uit en werd gebeld door Farah.

"Hey schat" "hee" "we zijn net uit, ik wou even langskomen" "lief van je maar sorry mijn familie is hier" zei ik "oh saffi isgoed dan kom ik inschallah strakjes of morgen" "Ja is goed" zei ik "doe rustig aan! Iloveyou" "zal ik doen, ohja Farr" "Jaa?" "Yassir komt steeds niet uit zijn kamer en zijn ogen zijn rood van het huilen, we kunnen hem moeilijk troosten, zou jij hem een keertje bezoeken en met hem willen praten?" "Tuurlijk schat! Ik kom morgen ja? Want dan is het zaterdag, dan kunnen we wat leuks doen. Je hebt wat afleiding nodig" "Is goed, dankjewel, ik ga weerr" zei ik "doegg"

Ik bracht de thee en lekkernijen naar de woonkamer.

Ik dronk mijn glas leeg en liep naar boven om te gaan bidden.

Na het gebed plofte ik neer op bed en staarde naar het plafond. Ik voelde de tranen weer opkomen maar hield me dit keer sterk.

Soum is nu op een betere plek, het paradijs❤️

Ik hoorde wat gerommel vanuit de kamer naast me, Yassir zijn kamer.

Ik liep naar Yassir's kamer en klopte op zijn deur "Yassir?" Riep ik.. Geen antwoord. Ik opende zijn deur en zag wat voor een puinhoop zijn kamer was.

De gordijnen waren dicht, kasten lagen op de grond.

Yassir lag in zijn bed met de lakes over zich heen. Ik liep naar hem toe en sloeg de dekens van hem af. "Kowed Nora(opdonderen)" zei hij.

"Nee ik ga niet weg Yassir! Waarom is je kamer net een varkensstal" ik keek hem recht in zijn rode ogen aan. "Nora ga weg asjeblieft, ik wil alleen zijn" zei hij op een rustige toon.

"Ik weet dat dit allemaal om Soumaya gaat, ze is nu op een betere plek echt waar, we moeten sterk blijven Yassir, dit was al voorgeschreven" zei ik en hield zijn handen vast.

Hij veegde op een mannelijke manier een traan weg en gaf me een warme knuffel. "Yassir ga nu douchen ja? Ik ruim je kamer op" hij knikte en liep naar de badkamer.

Ik ruimde zijn kamer op en liep naar beneden. Iedereen is al weg.

Ik liep de keuken binnen en trof mijn moeder daar huilend aan. Ik liep maar haar toe en gaf haar een dikke knuffel "Mama niet meer huilen" zei ik en ving een traantje op.

Ze knikte en liep naar het aanrecht om
Te gaan koken "mama ga maar zitten ik ga koken" zei ik "shokran benti(dankjewel dochter)" zei mama.

Ik maakte een harira(marokkaanse soep) ik diende alles op tafel. Inmiddels waren Nassim en baba ook al thuis want die waren naar de moskee geggaan.

Na het eten ruimde ik op en besloot te gaan slapen want ik was doodop.

Volgende dag

Ik werd verstoord in mijn slaap door de bel. Ik wreef in me ogen en keek hoelaat het was: 8:00 's Ochtends. Wie belt er nu om 8 uur aan?

Ik schuifelde langzaam naar beneden en opende de deur "is dit het huis van Nora Charif?" Vroeg de politieagent

Stem en reageerr!!❤️
Sorry dat ik een kort deel gepost heb.
Xoxo