Marokkaanse liefde

Hoofdstuk 75

Wat vooraf ging:
Pp Samir:
Ik en Soumaya waren alleen in de kamer. 'W..wat doe jij hier?' Vroeg Soumaya stamelend.

Ik liep naar haar toe en ging op het bedrand zitten. 'Als jij 1 woord zegt over wie dit jou aan gedaan heeft maak ik je hoerenzus dood, niet alleen zij, je hele stamboom' vertelde ik haar.

'Je bent zo een fuck..' ik duwde mijn hand hard tegen haar mond aan voordat ze ging schreeuwen.

'Ik heb je gewaarschuwd' net op dat moment kwam Yassir en Nassim de kamer binnen.

Ik deed net alsof ik haar wang aan het aaien was en stond op. 'Boys ik ga nu, geef maar door aan Nora' zei ik tegen ze 'ai, is goed man' we namen afscheid van elkaar en ik gaf Soumaya nog een laatste dodelijke blik en verliet de kamer.

Pp Nora:
Ik kwam terug van de wc en liep de kamer binnen waar Yassir en Nassim stonden. 'Nora, Samir is terug naar huis dus dan weetje dat' zei Nassim, 'saffi isgoed' zei ik terug.

Mijn ouders kwamen ook net binnen en stonden bezorgd om Soumaya. 'Soum, heb je nog last van je wonden?' Vroeg ik aan haar, 'mwa beetje, wel minder dan eerst' zei ze zacht.

Ik werd gebeld door Leila,  'hey noorr' 'hey' 'hoe is het?' 'Ja goed Alhamdoullilah, met jou?' 'Ja ook prima, hoe gaat het met Soumaya?' Vroeg ze 'gaat wel wat beter, ze heeft wel nog wat last aan haar schrammen en blauwe plekken' zei ik treurig 'meskiena, echt zielig wollah, heeft ze al iets gezegd over wie het was?' 'Nee niks, ik ga het haar ook nu nog niet vragen, ze is nog moe' reageerde ik terug.

'Ja snap ik schat, geef de groetjes aan je ouders en Soum, inshAllah word ze gauw beter, beslama' 'dankjewel lieverd, Ameen! Doeg' zei ik met een glimlach en hing op.

Net op dat moment werd er door de kamerdeur geklopt. 'Binnen' zei mijn vader.

Er kwam een politie agent binnen met een notebloce en een pen in zijn handen.

'Goedeavond, ik kom hier informatie vragen over het geen wat er gebeurt is met Soumaya Charif' zei de agent vriendelijk.

Hij liep naar Soumaya toe en vroeg 'jij moet vast Soumaya zijn, niet waar?', ze knikte langzaam.

Pp Soumaya:
Ik voelde de angst opkomen voor wat de agent zou vragen. Ik weet niet wat ik moet antwoorden.

Het liefst wil ik natuurlijk gewoon zeggen wie dit mij allemaal aan gedaan heeft. Maar als ik iets zeg over Samir, Hamid of Sara, dan zult Samir Nora echt niet met rust laten. Dat wil ik haar niet aan doen.

Maar als Nora ook niet weet wat hij mij aan gedaan heeft dan zult ze met iemand trouwen die mij bijna verkracht heeft, die mij pijn heeft laten lijden.. ze is zo verliefd op die teringlijer.

'Kunnen jullie ons even voor een paar minuten alleen laten' vroeg de agent tegen iedereen die in de kamer stond. Ze knikten en liepen de kamer uit.

'Zo Soumaya, hoe gaat het met je?' 'Gaat wel iets beter' zei ik 'ah mooi!' Zei de agent. 'Dus je weet waar voor ik gekomen ben' ik knikte. 'Weetje nog wie de dader is' Vroeg hij 'nee, alleen wat ik wel weet is dat ze met meerdere waren..' zei ik zacht.

Hij schreef wat op zijn notebloce, 'weetje hoe ze eruit zagen?'

Sara had een kort jurkje met een diepe inkijk, je zag duidelijk dat ze zwanger was ook had ze hoge hakken aan, ze had los haar.

Hamid had een D&G shirt aan, een zwarte spijkerbroek en daaronder zwarte Huaraches.

Samir had een simpele trainigspak aan met daaronder Adidas . Hij had een opscheertje waar zijn krullen los hingen.

'Nee meneer..' zei ik weer. 'Hoe was de situatie waar je in verbleef?' Vroeg hij serieus.

'Het was een hel' zei ik terwijl een traan over mijn wang rolde.

Ik dacht na over hoe ik daar zat vastgebonden aan het bed, hoe Sara mij in mijn gezicht sloeg en schopte, hoe Hamid een pistool op mij had gericht, Hoe Samir mijn kleding uittrok, hoe dichtbij hij kwam, hoe ik op het podium stond vol met wonden, hoe iedereen mij begon uit te lachen en hoe iedereen naar mij schreeuwde 'hahaha dans hoertje dans' hoorde ik vanuit alle kanten, hoe ik uit het raam sprong, en ik dacht dat mijn leven op die manier afgelopen zou zijn, hoe ik tegen een hek hard aan knalde. Het was verschrikkelijk.

Maar ondanks dit allemaal heeft mijn schepper mij toch nog laten leven..

Ik barste weer in tranen uit. 'Dus je herinnert niet meer wie de daders waren? Ook niet of het vrouwen of mannen waren?' Vroeg de agent.

'Nee ik weet het niet meer' zei ik met trillende stem. 'Hmm okedan, we zullen nog eens onderzoek doen in het gebouw waar je broer en vriend je hebben gevonden, bedankt voor je medewerking, en nog veel beterschap' 'dankuwel' reageerde ik terug en hij verliet de kamer.

Ik zit in een dilemma, moet ik het wel of niet zeggen, misschien zal ik het later wel zeggen maar nu nog niet..

Pp Nora:
'Mama,baba gaan jullie maar naar huis, jullie zien er vermoeid uit, ik blijf hier wel met Soumaya' 'ik breng jullie wel' zei Nassim. 'Saffi weldi isgoed' zei mijn moeder.

Ze liepen de ingang uit.

Ik en Yassir liepen de kamer van Soumaya weer in. 'Yassir, bijna heb je je bruiloft he' zei Soumaya blij.

'Ja, alleen heb ik het een beetje uitgesteld vanwege jou, jij moet natuurlijk herstellen' antwoordde hij terug.

Ze glimlachte flauwtjes. 'Ik ben niet de enige die gaat trouwen binnenkort' zei Yassir en gaf Mij een knipoog.

Pp Soumaya:
'Samir komt ook binnenkort Nora's hand vragen' zei Yassir lachend.

Ik kreeg een misselijk en boos gevoel bij het horen van die naam, ik greep snel het spuugbakje die naast mij stond en begon te kotsen.

'Omg soum' zei Nora. Yassir gaf mij een glas water die ik in één keer leeg dronk. 'Gaat het? Is er iets?' Vroeg Nora bezorgd. 'N..nee er is niks' zei ik gauw en schonk haar nog een zwakke glimlach.

Wat vinden jullie? Moet Soumaya wel of niet de waarheid vertellen? Let me know!
Xoxo

Ohja stem en reageer ofcourse❤️