Marokkaanse liefde

Hoofdstuk 73

Wat vooraf ging:
Pp Samir:
Ik bleef maar door rennen tot ik bij een bankje aankwam, ik ging zitten en zocht naar zuurstof want ik was zo buiten adem geraakt.

Niet veel later ging mijn mobiel af: Nora..

'Hey babe' zei ze 'hey schat' reageerde ik er maar op terug. 'Ik mis je zo erg, wanneer kom je terug' vroeg ze. 'Ik kom over 2 dagen terug schat' antwoordde ik, want die sletje denkt nog dat ik in België ben, haahha 'I love you' voegde ik nog toe om nog realer over te komen. Ze zei hetzelfde en hing op.

Wacht maar eh Nora, met je zusje was nog maar het begin..

Pp Yassir:
We waren inmiddels al aangekomen in het ziekenhuis, ik en Nourredine waren met Soumaya in de kamer, ze lag in coma. Ik kwam naast haar op het bed zitten en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

Mijn zusje, mijn bloedeigen zusje, wie heeft haar dit aan gedaan wie?.. hoe kan iemand zo zijn? Een 15-jarig meisje zo behandelen, zo misbruiken?

'De hele wereld is naar de klote Nourredine! De hele wereld!' Schreeuwde ik woest, mijn tranen kon ik niet meer in bedwang houden.

Nourredine probeerde mij te troosten maar dat ging niet echt. Hij voelt niet hoe het is om je zusje zo te zien liggen.

'Wollah Nourredine, als ik erachter kom wie Soumaya dit aan gedaan heeft' ik was even stil want anders ontplof ik zo van woede.

Pp Nourredine:
Het doet mij zelfs pijn om te zien hoe Yassir het verdriet verdraagt.

Ik liep de kamer uit en belde Nora op, 'hey Nora' 'en?? Hebben jullie Soum gevonden??' Vroeg ze vol hoop 'Ja, we hebben haar gevonden' 'OMGGG NOURREDINE ECHHT???!' Gilde ze door de telefoon 'Ja, maar-..' ze liet me niet uitpraten en gilde weer uit blijdschap 'IK BEN ZO BLIJ GEKK, alhamdoullilah ten alle tijden!!! Mag ik soumaya even spreken??' 'Dat gaat niet..' 'hoe bedoel je?'

'Ze ligt in Coma, ik wou je bellen om te vertellen dat je naar het ziekenhuis moet komen samen met je ouders' kwam er moeilijk mijn mond uit. Het was even stil aan de andere kant van de lijn.. niet veel later hing ze op.

Pp Nora:
Ik hing op en keek een paar seconde naar het zwarte beeldscherm van mijn mobiel, ik moest het nog allemaal verwerken en besefte later pas dat Soum echt in het ziekenhuis lag.

Ik rende naar beneden en vertelde het nieuws aan mijn ouders, ze waren in shock maar hadden natuurlijk ook een opgelucht gevoel. 

We stapten de auto in en ik belde Nassim nog om te vertellen dat hij ook zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moest komen.

Niet veel later kwamen we aan in het ziekenhuis. Ik rende naar de balie en vroeg uitgeput aan de vrouw die daar achter stond 'in welke kamer ligt Soumaya Charif?' ' in kamer 105' reageerde ze kalm terug.

Ik rende de gang op en zag Nourredine daar staan, ik rende langs hem de kamer in..

Daar was ik dan, alweer in het ziekenhuis voor mijn lieve zusje.. ik trof Yassir huilend aan op het bed naast Soumaya, ik keek hem aan met betraande ogen en knuffelde hem.

Mijn ouders begonnen te huilen, Nassim die een paar minuten later aan kwam begon ook te huilen, iedereen was alweer gebroken, alweer..

Flashback
"Sorry, familieleden van Soumaya. We konden haar niet meer redden, gecondoleerd." Zei de dokter en liep weg met Soumaya.

"BENTI SOUMAYA😭(dochter Soumaya)" schreeuwde m'n moeder en zakte door haar knieën.

Iedereen begon te huilen en ik natuurlijk ook, mijn tranen rolde over mijn wangen en ik snikte de hele tijd door, mijn mascara was helemaal uitgelopen.

"SOUMAYA!!" Schreeuwde ik en liet mezelf op de grond vallen. Samira, Leila en Farah moesten ook huilen en namen me in hun armen.

Ik was moe, boos , verdrietig, kapot.
We zaten hier nu maar een uur vol
Verdriet en gehuil.

Einde flashback

Pp Nourredine:
Ik liep terug de kamer binnen en zag iedereen daar betraand staan.

'Alhamdoullilah, Allah doet alles met een reden, we hebben haar gevonden en dat is het belangrijkste, we weten nu dat ze nog leeft. De schrik die jullie een paar weken hadden is nu verminderd en daar is opluchting voor in de plaats gekomen, blijf dua doen voor Soumaya, ze wordt wel wakker geloof mij. Ook al ken ik Soumaya niet zo goed maar wat ik wel weet is dat ze altijd doorzet net zoals haar zus Nora, ze geeft niet op tot dat ze haar doel bereikt heeft, ze is en blijft sterk hoe dan ook'

en dit kwam diep uit mijn hart, meteen daarna schrok ik van wat ik op het laatst had gezegd, "zoals haar zus Nora"
Ik weet niet wat er met me is de laatste tijd, vind ik haar leuk of niet? En als ik haar leuk vind dan mag ik dat niet vinden want zij heeft Samir al..

De moeder van Nora kwam naar mij toe en omhelsde mij en zei 'shoukran weldi voor deze mooie woorden' en haar ogen vulden weer met tranen.

Nassim,Yassir en de vader knikten ook nadat hun moeder dat had gezegd.

'Ik ga nu naar huis, allahy shafieha (Moge Allah swt haar doen genezen)' zei ik en verliet de kamer.

'Nourredine!' Hoorde ik een meisjesstem roepen achter mij.. niet zomaar een meisjesstem, een betoverende liefdevolle stem waar je hart van smelt.

Ik draaide me om en zag Nora vlak voor me staan, binnen no time voelde ik haar armen om mij heen.

'Dankjewel Nourr, voor de mooie woorden en voor dat je Soum gevonden hebt, ik weet echt niet hoe ik je daarvoor moet bedanken' zei ze terwijl er een traan over wang rolde. Ik ving de traan op met mijn vinger en zei 'Nora het komt allemaal goed echt waar'

Ze knikte en zei met een brok in haar keel 'inshAllah'

Een xl deeltje voor jullie, vergeet niet te stemmen en te reageren!! Love voor jullie❤️