Marokkaanse liefde

Hoofdstuk 79

Wat vooraf ging:
'Kom we moeten naar de zaal' zei ik en sloot tegelijk mijn mobiel aan de aux kabel.

Ik zette een goed nummer op en ging los. Yassir begon mee te zingen, wat me deed lachen.

Op naar de zaal.
—
Perspectief Nora:
Ik zat voorin met Samir naast me en achterin zaten mijn ouders, Nourredine en Soum zat ook helemaal achterin. Samir heeft namelijk een ruime 7-persoonsauto.

We kletsten gezellig met z'n allen en zag steeds dat Nourredine naar me zat te kijken via de binnenspiegel, wat best apart was.

Nassim wilde een eigen auto huren en daar zaten Leila en Samira in. Ze haalden ons steeds in en toeterde voor de grap.

Na een halfuur kwamen we dan eindelijk aan in de zaal. We liepen met zijn allen vrolijk naar binnen en zo begon het feest. Het was zeker een gezellige dag, vooral na het gebeuren met Soumaya, wat mij nog altijd pijn doet als ik er aan terug denk.

En weetje wat het meest pijn doet? Dat we nog steeds niet weten wie het zijn geweest. En zelfs de politie is het onderzoek gestopt. We hebben zolang gezocht maar geen spoor gevonden.

Het enige wat we weten is dat Sarah en Hamid hier achter zitten, en nog een derde persoon maar die is en blijft denk ik voor altijd onbekend. Waar hun zijn? Geen idee.

Maargoed we proberen nu zo min mogelijk terug naar het verleden te kijken en alleen maar naar het heden.

Ping
Ik zag dat Samir me een appje stuurde ;

Schat, moet even snel wat regelen voor werk. Ben max een uurtje weg. Hou van je.

Wat zou hij op een zaterdag avond moeten regelen voor werk?

Ik keek even naar de tijd: 21:30

En rond dit tijdstip?

Met deze vragen ging ik verder met het eten wat al 10 minuten geleden voorgeschoteld was.

Perspectief Soumaya:
Ik bekeek mezelf even in de spiegel en werkte mijn lipgloss bij. Maakte wat foto's van mezelf en waste als laatst nog mijn handen.

Ik liep de wc uit en hoorde iemand aan de telefoon heel hard praten: 'ik kom nu nu, geen onbekende telefoonnummers opnemen, begrepen?!'

Ik keek achterom en zag dat het Samir was. Ik verstijfde. Hij zag mij ook en hing zijn telefoon op.

Hij liep grijnzend naar me toe en ik durfde hem niet aan te kijken. Als ik dat deed dan zag ik alles voorbij flitsen van wat hij mij aangedaan heeft.

Namelijk pijn.

'Hoorde je me praten?' Vroeg die mij, ik schudde gauw mijn hoofd. 'Nee' zei ik er nog snel achteraan.

'Niet liegen slet' zei die harder en verhief zijn stem. 'Je weet wat ik ga doen he als je ook maar één ding zegt' en grijpt me bij mijn kin omhoog.

Mijn ogen vulde met tranen.

'Wat huil je nu a troepwijf, ik sla die zus van je Total loss' zei die hard en kneep mijn keel ietsjes dicht.

Ik snakte naar adem.

'Ik..ik zeg niks' kwam er moeilijk uit. Hij klapte een paar keer op mijn wang en zei 'heel goed van je'  en tufte op mijn schoenen.

Zonder enige emotie liep hij de deur uit van de zaal.

Precies wanneer dit gebeurt is er niemand.

Daar stond ik dan met vochtige ogen en een rode keel. Ik beet hard op mijn lip om mijn tranen niet te laten ontsnappen.

Ik liep weer de wc binnen en begon toch te huilen. Keek mezelf in de spiegel aan en de tranen wilde niet stoppen met komen.

'Gaat het?' Hoorde ik een vrouw zeggen.

Ik keek geschrokken achterom en zag een oud vrouwtje bezorgd naar me kijken.

Ik veegde snel mijn tranen weg en schonk haar een glimlach, 'ja gaat goed' antwoordde ik snel terug.

'Ik ga mijn broer alleen missen' zei ik lacherig terug.

'Is Yassir de broer van je' ik knikte van ja en ze gaf me een knuffel.

Wat een lieve vrouw.

Het liefst schreeuw ik alles uit, wil ik haar alles vertellen, wil ik haar de waarheid vertellen.

Maar dat kan niet.

Perspectief Samir:
Ik bonkte hard op deur van de hotelkamer en die werd geopend door Sara.

Ik duwde haar opzij en liep gefrustreerd de kamer binnen. Ik zag Hamid op het bed een jointje roken.

'Hoe de kanker zijn ze er achter gekomen dat ik ook achter het complot zit!?' Schreeuwde ik boos tegen Sara en Hamid.

Ik liep kwaad op Hamid af en greep hem bij zijn kraag. 'Yek meh hebben jullie mij gesnitched?' Zei ik hardop tegen Sara en Hamid.

Ze keken me allebei bang aan.

'Iemand heeft jou gesnichted maar dat waren wij niet wollah' zei Sara snel waardoor ik Hamid losliet.

'Waarschijnlijk een klant die toen aanwezig was toen het gebeurde' zei Hamid.

Ik sloeg hard tegen de muur en liet me op het bed vallen.

'Wat is je plan?' Vroeg Hamid.

Stem en reageer!!