(AN/ေရးေနရင္းတန္းလန္းႀကီး မွားနိပ္မိလို႔
ျပန္ဖ်က္လိုက္တာကို ဘာေတြပြတ္ေလာ႐ိုက္ေနက်တာလဲဟ🤣)
.............................................................
ပူေလာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာႏုတ္ခမ္းေတြေၾကာင့္ေရာ
အသက္႐ူရလည္းခက္ခဲလာၿပီမို႔
ယီေမာပန္းေနေပမယ့္ ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ကေတာ့ လြတ္မေပးပဲ အနမ္းေတြကိုနက္နက္နဲနဲပုံေဖာ္ေနသည္
႐ုန္းခ်င္ေပမယ့္ လက္ေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္းေတာင္လူပ္မရတာမို႔
သူျပဳသမ်ွႏုေနရသည္
ျမန္ျမန္ၿပီးဆုံးပါေစဟုသာ ယီတစ္ေယာက္ဆုေတာင္းေနမိသည္
ႏုတ္ခမ္းေတြျပန္လည္ခြာလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ဦးသားလုံးေမာဟိုက္ေနက်ၿပီ
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ယီရဲ႕ႏုတ္ခမ္းတစ္ဝိုက္ကို လက္မနဲ႔ဖိကာသုတ္ေပးေနရင္း
"မင္းအတြက္လက္ေဆာင္ပါတယ္"
ဖူယြင့္စန္းေက်ာင္ ေျပာၿပီး စင္ေပၚမွာတင္ထားတဲ့
ပိုးသားအနီနဲ႔ရစ္ပတ္ထားတဲ့အရာကိုယူလိုက္ၿပီး
ယီလက္ထဲထည့္ေပးရန္ျပင္လိုက္ေတာ့
ယီက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ကာ
"မလိုခ်င္ပါဘူး"
ထိန္းခ်ဳပ္မူကလြတ္သြားၿပီမို႔ ယီစားပြဲမွာထိုင္လိုက္ေတာ့
ဖူယြင့္စန္႔မုန္႔ေတြကိုတစ္ဖက္မွာစုလိုကၿပီး ထိုအနီေရာင္ပိတ္စပက္ထားတဲ့အရာကို ယီေ႐ွ႕ခ်ေပးလိုက္သည္
"ေမြးေန႔နီးေနၿပီမလား "
ေမြးေန႔ဆိုတဲ့စကားစုေၾကာင့္ ယီနည္းနည္းေတာ္စိတ္ဝင္စားလာသေယာင္
မိက္စိေ႐ွ႕က ပိတ္စက ဓားတစ္ေခ်ာင္းကိုအဝတ္ပတ္ထားသလိုနဲ႔ဆင္တူလွတာမို႔ သိခ်င္စိတ္ကထိန္းမရေတာ့ေပ
ယီ အဝတ္ကိုေျဖၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္ပင္ဓားပါတည့္
ယီမွင္သက္ေနရင္း
"ဘယ္လိုသိတာလဲ"
"ေဖယန္က ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းေမြးေန႔နီးေနၿပီဆိုၿပီး
လက္ေဆာင္ေပးမယ္လို႔ ေျပာေနလို႔
မင္းေမြးေန႔ေန႔တူတူပဲမလား
ပန္းပဲဆရာကိုျမန္ျမန္လုပ္ခိုင္းထားရတာ မွီလို႔ေတာ္ေသးတယ္
မင္းစိတ္တိုင္းက်ရဲ႕လား"
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းခဲ့သည့္၊ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်ဖန်ဆင်းခဲ့သည့်(Completed )
Fantasyကိုယ္ေရးေနတဲ့ fic ထဲ ကိုယ္တိုင္ျပန္ေရာက္သြားတဲ့ Author တစ္ေယာက္ေၾကာင္း😉 ### ကိုယ်ရေးနေတဲ့ fic ထဲ ကိုယ်တိုင်ပြန်ရောက်သွားတဲ့ Author တစ်ယောက်ကြောင်း😉
