(Flashback lahat ng nangyari dito. Ang nangyari lang yung flashback pero yung pagkwekwento..kasalukuyan. Naawatam?)
~~~~~~~
Chapter 60: My Turn
[Thaniel's POV]
I can still remember...the day I laid my eyes to her. She's so simple. Her tantalizing eyes...Her tan skin...Her attractive smile. Everything about her makes my heart deepen in love every single second.
At 'nung nga na nagkaroon ako ng pagkakataon...hindi ko iyon pinalampas.
Ng nalaman kong nagtratrabaho sya sa isang Mall. Hindi ang mga binebenta sa shop na iyon ang kailangan o ang pinupuntahan ko. Kundi siya. Si Mimi. Gusto ko siyang makilala. Gusto kong maging close sa kanya. Araw araw akong pumupunta doon at bumibili kuno ng mga sapatos at damit pero ang totoo...gusto ko lang masilayan ang ngiti niya.
Noong mga panahong iyon...hindi ko maexplain ang mga pinaggagagawa ko. Nababaliw na yata ako.
Saka ko lang narealize ang nararamdaman ko sa kanya...ng nakita ko syang mababangga na ng kotse. Napakabilis kong tumakbo noon at iniiwas sya para lang wag syang mabunggo.
Only God knows how much I am worried to her that day.
"Di'ba sabi ko 'wag mo akong pasasalamatan. Kasi ginusto kong tulungan ka. Gusto kong palagi kang safe dahil...dahil.." saad ko na hindi ko matuloy tuloy.
"Dahil ano? Dahil naaawa ka?" tanong niya.
Hell No! Gusto kong sabihin.
Nagulat ako sa sinabi niya but then I manage to calm down myself.
Aalis na sana sya pero sinundan ko sya at hinarangan.
"Hindi ako naaawa sa'yo. Lagi akong nandito dahil...nag aalala ako sa'yo...dahil...di'ba nga...kaibigan kita? Magkaibigan tayo d-diba?"
Sinabi ko yon. Oo. Sinabi kong kaibigan ang turing ko sa kanya that time pero...kung puwede lang gusto kong mas higit pa doon ang maging relationship namin.
Pagkatapos non, in-offeran ko sya ng scholarship na mabilis 'din naman niyang hindi tinanggap.
Pero hindi ako sumuko. Nakikita kong gustong gusto niyang mag aral pero hindi sya makapag aral because of financial lacking. Kaya nag isip ako ng paraan...
Naisip ko. 'Pag aaralin ko sya' tutal naman malaki laki na 'rin ang ipon at baon ko na hindi ko 'rin naman nauubos.
At sure na sure ako at willing kong tustusin yon para lang sa kanya. She deserves it. Alam ko iyon.
At isang araw...she accepted my offer. At sobrang saya ko ng araw na 'yon. Sinamahan ko syang magpaenroll at nag ayos ng papers. May kuno papeles pa akong pinapirma sa kanya na kunwari'y 'yun ang scholarship pero hindi iyon totoo. Hindi totoong may scholarship.
At mula nga 'non..Araw araw na syang pumapasok sa school. Araw araw ko na 'rin syang nakikita. At aminin ko man o hindi.
Sa araw araw naming pagkikita. Mas lalong lumalalim ang pagtingin ko sa kanya.
'This is getting worse' saad ko sa sarili ko.
Hanggang sa dumating ang birthday ni Gail.
Ng nakita ko sya that night...napailing na lang ako sa sarili ko at saka hinawakan ang dibdib ko.
Ang ganda niya.
Hindi pa ako nakakadama ng ganito toward sa isang babae. Not even once. Ngayon lang...at kahit na ngayon ko lang naramdaman ito. I know to myself. I already inlove with her.
