His troublemaker

If trouble had face

Αλέξανδρος POV

Έχω κατέβει σε ένα αναθεμασμενο περίπτερο για να πάρω καραμέλες στα δύο πεντάχρονα που κάθονται στο αμάξι αφού σε όλη τη διαδρομή γκρινιαζουν για τις ηλίθιες «καραμέλες» που τους πέταξα στο κλάμπ.

Αφού πάρω τις καραμέλες πάω πίσω στο αμάξι και τους τις πετάω στις πίσω θέσεις που κάθονται.

"Εεε! Μπαμπά! Μη μας πετάς τις καραμέλες! Κακέ!" Μου φωνάζει θυμωμένη.

"Σεμέλη... Θα σε πάρω και θα σε πάω πίσω στην μαμά σου!'' Την απειλώ αφού έχω καταλάβει πως δεν τα πάνε καθόλου καλά.

Η αλήθεια είναι πως παραξενευομαι που η Ηρώ αποφάσισε να την κρατήσει πριν... Δεκαέξι χρόνια και μην κάνει έκτρωση. Δε της άρεσαν ποτέ τα παιδιά και μου είχε πει όταν κάναμε όνειρα για το μέλλον μας... Ότι δεν ήθελε να γίνει με τίποτα μητέρα.

Τώρα αν έκανε σωστά ή όχι...

Δε ξέρω...

Πάντως βλέποντας τη τώρα από τον καθρέφτη να τρώει καραμέλες με έναν άγνωστο άντρα που κάθεται ξαπλωμένη πάνω του ντυμένη γδυμενη και να γελάει... Μπορώ να πω...

Πως έκανε μια επιλογή που θα με βασανίσει...

"Μπαμπά! Μπαμπά! Βάλε μουσική!" Μου φωνάζει η Σεμέλη.

"Όχι." Απαντάω αμέσως.

"Ελάτε μπαμπά της κοπέλας με περίεργο όνομα! Βάλτε μουσική!" Μου φωνάζει και ο Χάρης.

"Όχι είπα!" Τους φωνάζω αμέσως.

"Κάλα! Τώρα θα δεις!" Μου λέει απειλητικά η Σεμέλη και σηκώνεται από τα πόδια του Χάρη και καθαρίζει τον λεμό της.

"Πίσω από το τιμόνι κάνω business!" Αρχίζει να τραγουδάει.

"Μέσα στην Αθήνα κάνω business! Όλοι μας δουλεύουμε τις νύχτες! Τρώω τα λεφτά μου στις..." Τραγουδάει με τον Χάρη και παταω την κόρνα.

"Να σας πω! Σταματήστε!" Φωνάζω θυμωμένος.

"Έχω ψυχολογικά ναι! Έχω ψυχολογικά ναι!" Συνεχίζουν απτοητοι.

"Φαίνεται! Σκάσμος τώρα!" Φωνάζω πάλι γιατί με βλέπω πως θα τρακαρω.

"Πες μου τι? Πες μου τι? Τι περίμενες εσύ? Να έχεις φύγει μακριά! Και να θέλω πιο πολύ! Έχει κλείσει αυτός ο κύκλος! Έχω σβήσει το κερί! Πες μου τι? Πες μου τι? Τι περίμενες εσύ? Να συμβεί?" Συνεχίζουν αγκαλιασμενοι.

"Θεέ μου... Και έχω πολλές αμαρτίες και πληρώνω..." Λέω απελπισμένος.

"Κάποια μέρα! Το ξέρω καλά! Θα γυρίσεις ξανά! Θα μου πεις πως μετανιώσες για αυτό! Φεύγω πρώτος εγώ! Πρέπει τρόπο να βρώ! Να υπάρχω χωρίς εσένα! Δεν έχει σίδερα η καρδιά σου να με κλείσει! Δεν έχει σίδερα για να με φυλακίσει!" Τσιριζουν πάλι.