His troublemaker

Crazy crazy girl...

Αλέξανδρος POV

Κάθομαι στην θέση μου στην αίθουσα του επισκεπτηρίου στις φυλακές για να δω την πεθερουλα μου ή αλλιώς το τέρας το οποίο κακοποιούσε και την Ηρώ μου όσο ήταν μικρή αλλά και την γλυκιά μου Σεμέλη.

Εντάξει... Στην Ηρώ δε της φερόταν τόσο άσχημα...

Την χτυπούσε μεν... Δεν την άφηνε πολύ να βγαίνει... Απαιτούσε να έχει πάντα τους καλύτερους βαθμούς...

Αλλά δεν έκανε ποτέ ότι έκανε στην Σεμέλη μου...

Την φέρνουν μέσα και με κοιτάζει με απορία.

Δεν με έχει αναγνωρίσει ακόμα και είναι λογικό.

Ζήτημα αν με είχε δει τρεις φορές.

Την παρατηρώ και καταλαβαίνω πως δεν έχει αλλάξει και πολύ.

Είναι μόλις 48 χρονών και είναι μέσα στην φυλακή δύο χρόνια... Την είχα δει βέβαια όταν ήταν 32 αλλά οκ... Καλά συντηρείται.

Σε αυτήν μοιάζει η Ηρώ...

Κάθεται απέναντι μου και με κοιτάζει με απορία ενώ εγώ την κοιτάζω με θυμό...

Την ηλίθια...

"Είσαι... Είσαι ο Αλέξανδρος σωστά?" Με ρωτάει μετά από λίγο.

"Μπα? Γρήγορα το κατάλαβες." Σχολιάζω ειρωνικά.

"Η μικρή... Σου μοιάζει... Έχει τα φωτεινά σου χρώματα... Και τα χαρακτηριστικά σου." Λέει κοιτάζοντας με στα μάτια.

"Επίσης... Με κοιτάζεις με μίσος. Με τέτοιο μίσος δεν με κοίταξε ούτε η Ηρώ όταν κατάλαβε τι έκανα στην μικρή." Λέει και γελάει λίγο ειρωνίκα

"Γιατί? Γιατί της τα έκανες αυτά?" Την ρωτάω προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου.

"Γέννησα την Ηρώ και την μεγάλωσα μόνη μου. Ο πατέρας της με παράτησε. Οι γονείς μου με έδιωξαν. Και εγώ ήμουν μόλις δεκαέξι. Φαντάσου τον εκνευρισμό μου και το μίσος μου... Όταν ήρθε και μου είπε όταν ήταν και εκείνη δεκαέξι... Ότι είναι τεσσάρων μηνών έγκυος σε κοριτσάκι." Μου λέει ενώ φαίνεται ξεκάθαρα ο θυμός της...

"Και αποφάσισες να βασανίσεις την Σεμέλη μου... Την ίδια σου την εγγονή. Την κόρη της κόρης σου... Μπράβο." Την ειρωνεύομαι.

"Αυτό το παιδί κατέστρεφε την ζωή μου και την ζωή της κόρης μου. Έκανα το σωστό." Απαντάει και θυμώνω.

"Μπορούσες να μου την στείλεις! Να μου την φέρεις! Να την μεγαλώσω εγώ!" Της φωνάζω και κερδίζω ένα δολοφονικό βλέμμα από την φύλακα.