His troublemaker

Ο δημοκρατικός διάλογος

Σεμέλης POV

Κάθομαι με τον φίλο Δημήτρη δηλαδή τον τύπο που με χτύπησε με το αμάξι του και με την γυναίκα του την Αριάδνη και τρώμε πίτσα στον καναπέ ενώ βλέπουμε ταινία.

Ξαφνικά ακούμε την πόρτα να χτυπάει και για κάποιο λόγο τρομάζω.

"Είσαι καλά?" Με ρωτάει ο Μήτσος μπουκομενος ενώ και εκείνος και η Αριάδνη με κοιτάζουν περίεργα.

"Χτύπησε το κουδούνι." Τους λέω.

"Και για αυτό τρόμαξες?" Με ρωτάει η Αριάδνη χαιδεοντας τα μωβ μαλλιά μου.

"Μάλλον. Λες μετά από το ατύχημα και την απειλή από εκείνον τον ψυχακια να μου βγήκε φοβία για τα κουδούνια?" Την ρωτάω και γελάει μαζί μου όμως τότε χτυπάει ξανά το κουδούνι πιο επίμονα.

"Να ανοίξω?" Με ρωτάει ο Δημήτρης και γνέφω αλλά για κάποιο λόγο συνεχίζω να φοβάμαι.

Σηκώνεται και τότε βλέπω τον πατέρα μου να μπαίνει μέσα βιαστικά και σηκώνομαι από τον καναπέ ενώ τον φοβάμαι λιγάκι όμως καθώς σηκώνομαι κάνω μια απότομη κίνηση και πονάνε πολύ τα πλευρά.

"Σεμέλη μου... Είσαι καλά?" Με ρωτάει καθώς με πλησιάζει εγώ όμως απομακρύνομαι.

Τότε βλέπω τον Μήτσο (ευτυχώς ζωντανό) να μας κοιτάζει κάπως περίεργα ενώ εγώ με τον μπαμπά κοιταζομαστε απλά στα μάτια.

Εκείνος με κοιτάζει λυπημένος εγώ όμως τον κοιτάζω φοβισμένη.

Τον φοβάμαι.

Έβαλε να με ποτίσουν ναρκωτικά.

Και... Εξαιτίας του πήγαν να με βιάσουν.

Και όλα αυτά γιατί?

Γιατί είμαι ζωηρή.

Η μάλλον όπως λέει ο μπαμπάς... Είμαι μπελάς.

"Σεμέλη μου... Αγάπη μου... Είσαι καλά?" Με ρωτάει και γνέφω αρνητικά.

"Φύγε..." Του λέω με δάκρυα στα μάτια.

"Ο πατέρας σου είναι?" Με ρωτάει η Αριάδνη και γνέφω θετικά. Τότε εκείνη πάει και του παίζει ένα μπουκέτο στην φάτσα του και εκείνος πέφτει στο πάτωμα.

"Μπαμπά!" Φωνάζω φοβισμένη και βλέπω πως η μύτη του αιμορραγεί.

"Μου άξιζε αυτό." Λέει καθώς σηκώνεται.

"Φυσικά και σου άξιζε. Αφού κακοποιείς την κόρη σου." Του λέει και πάει να τον χτύπησε ξανά αλλά ο μπαμπάς πιάνει το χέρι της και την σταματάει.