"Που ήσουν μικρή τέτοια ώρα?" Μου Φωνάζει η μητέρα μου καθώς μπαίνω μέσα και γελάω σαν χαζό.
"Και τι ρούχα είναι αυτά? Ξεχασες να βάλεις μπλούζα? Τι είναι αυτά?" Μου φωνάζει μιας και η μπλούζα μου είναι ένα μικρό μπουστάκι σε μαύρο χρώμα και από κάτω μια υπερβολικά κοντή φούστα δερμάτινη.
"Formal." Της λέω γελώντας και πέφτω στον καναπέ.
"Και που είναι τα παπούτσια σου?'' Συνεχίζει να μου φωνάζει.
"Γνώρισα έναν τύπο... Και του εδεσα τα παπούτσια στο χέρι..." Λέω γελώντας ενώ προσπαθώ να βολευτω.
"Σεμέλη! Τι είναι αυτά τα χάλια?'' Μου φωνάζει και τότε εκνευριζομαι.
"Άσε με βρε μαμά! Πο πο! Το έλεγχος είναι αυτός?" Της φωνάζω και εγώ ενώ σηκώνομαι.
"Τι τι έλεγχος είναι αυτός? Σεμέλη είσαι 16 χρονών αύριο έχεις σχολείο! Πως θα πας έτσι? Θα μείνεις από απουσίες!" Αρχίζει να με κραζει πάλι.
"Να σου πω? Τι θες? Μήπως φοβάσαι ότι θα μείνω και εγώ έγκυος στα 16 μου θα με παρατήσει ο πατέρας του παιδιού?" Λέω ειρωνικά και με κοιτάζει θυμωμένη.
"Μη μιλάς έτσι..." Με μαλώνει.
"Παραταμε όπως έκανε και εκείνος σε εσένα... Πάω στο δωμάτιο μου να κοιμηθώ... Μην έρθεις αύριο να με ξυπνήσεις. Καληνύχτα." Της λέω εκνευρισμένη και πάω πάνω στο δωμάτιο μου.
Αμέσως βγάζω τα ρούχα μου βάζω ένα μακρί λευκό μπλουζάκι και ξαπλωνω στο κρεβάτι μου...
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα με έχει πάρει ο ύπνος...
Το επόμενο πρωί ξυπνάω με πονοκέφαλο...
Παναγία μου...
Τι πονοκέφαλος είναι αυτός?
Πφ... Θα έλεγα ότι δεν θα ξανά πιω τόσο αλλά ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι θα ήταν ψέμα...
Προσπαθώ να σηκωθώ όμως δεν μπορώ...
Είμαι κουρασμένη...
Θέλω να κοιμηθώ και άλλο...
"Σεμέλη! Σεμέλη ξυπνά!'' Μου φωνάζει η μαμά μου καθώς μπαίνει μέσα και την κοιτάζω ενοχλημένη.
KAMU SEDANG MEMBACA
His troublemaker
Humor"Είμαι κόρη σου... Και εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις..."
