His troublemaker

Κατάθλιψη

Σεμέλης POV
Πριν δύο χρόνια...

Κάθομαι στο παγκάκι στο πίσω προαύλιο του σχολείου και περιμένω τον Κωστάκη.

Ο Κωστάκης είναι ένας συμμαθητής μου και σήμερα αποφασίσαμε μετά το φροντιστήριο που πηγαίνει γερμανικά και μετά από το δικό μου μάθημα στα αγγλικά να συναντηθούμε στο σχολείο και μετά να πάμε μαζί για πορτοκαλάδα.

Αλλά δυστυχώς είναι Οκτώβριος και το πρωί είχε αρκετή ζέστη αλλά τώρα που είναι απόγευμα κάνει κρύο και έχω βάλει μια μπλε τζιν φούστα μακριές μπλε κάλτσες με μαύρες αρβύλες αλλά από πάνω ένα λευκό μπλουζάκι και... Δεν πήρα μπουφάν.

Αλλά τουλάχιστον... Έκανα μια ωραία γαλλική πλεξούδα... Και βάφτηκα φυσικά.

"Σεμέλη..." Ακούω τον Κωστάκη να με φωνάζει και γυρνάω και τον κοιτάζω.

Είναι πολύ όμορφος...

Είναι ψηλός και έχει ωραία καστανά μαλλιά και καστανά μάτια... Φοράει ένα μαύρο μπλουζάκι τζιν παντελόνι και μια γκρί ζακέτα... Ενώ κρατάει... Και ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.

"Γεια σου Κωστάκη." Του λέω καθώς σηκώνομαι και τον πλησιάζω.

"Εμ... Αυτό είναι για εσένα." Μου λέει δίνοντας μου το τριαντάφυλλο και χαμογελάω ντροπαλά.

"Ευχαριστώ." Του λέω και τον βλέπω να έχει κοκκινίσει.

"Είσαι πανέμορφη σήμερα..." Μου λέει και νομίζω πως και εγώ αν δεν φορούσα 12 στρώσεις μεικ απ θα είχα κοκκινίσει και εγώ.

Βέβαια είναι ήδη κάπως κόκκινη αφού φοράω ρουζ...

"Και... Εσύ... Είσαι πολύ όμορφος." Του λέω και κοιτάζει το πάτωμα.

"Εμ... Πάμε στην καφετέρια?" Με ρωτάει.

"Ναι... Πάμε." Του λέω και φεύγουμε από το σχολείο και πηγαίνουμε προς μια καφετέρια κοντά τα στο σχολείο.

Αφού πιούμε την πορτοκαλάδα μας πάμε σε ένα πάρκο ενώ κρατάω και εγώ ακόμα κρατάω το τριαντάφυλλο που μου έκανε δώρο.

"Λοιπόν? Θεέ να πάμε μαζί βόλτα και αύριο μετά το σχολείο αφού έχουμε πεντάωρο?" Με ρωτάει και δαγκώνω τα χείλη μου.

"Ναι... Ναι φυσικά." Του λέω και μου χαμογελάει ξανά.

"Να... Να σε ρωτήσω κάτι?" Τον ρωτάω αμήχανα.

"Ναι φυσικά." Μου απαντάει και καθαρίζω τον λεμό μου.

"Εμ... Γιατί... Γιατί θέλεις να βγαίνουμε μαζί?" Τον ρωτάω.