His troublemaker

Μια ραγισμένη καρδιά

Σεμέλης POV

"Δηλαδή το καταλαβαίνεις? Την πίστεψε! Έτσι απλά! Την πίστεψε!" Φωνάζω στον Χάρη έξαλλη.

"Κοίτα... Και εσένα... Κάπως έτσι σε δέχτηκε." Μου λέει και τον κοιτάζω δολοφονικά.

"Εγώ όμως είμαι κόρη του! Και αυτή είμαι σίγουρη πως δεν είναι! Δεν έχει καμία απόδειξη ότι είναι! Τι? Επειδή πήδηξε την μάνα της? Το μισό σύμπαν έχει! Από αυτόν πήρα!" Φωνάζω.

"Τι θα γίνει όμως... Αν... Αν μια της εκατό...Είναι δική του κόρη?" Με ρωτάει διστακτικά αφού φοβάται ότι θα του φέρω καμία παντόφλα στο κεφάλι.

"Τι τι θα γίνει? Το σπίτι είναι μεγάλο. Θα τουε αποφεύγω.Και μόλις γίνω δεκαοχτώ θα πάρω το μωρό και θα φύγω. Που θα πάω δεν ξέρω... Αλλά θα πάρω το μωρό και θα φύγω. Δεν την θέλω αυτήν την ηλίθια!" Φωνάζω αμέσως.

"Έλα ηρέμησε..." Μου λέει και τον κοιτάζω πάλι εκνευρισμένη.

"Να ηρεμήσω? Μήπως να σου θυμίσω όλες αυτές τις φήμες που κυκλοφόρησε για εμένα? Ή που πάντα μου μιλάει μειονεκτικά! Και την μέρα... Την πρώτη και την τελευταία μέρα που προσπάθησα να σηκωθώ στο πίνακα για να λύσω αυτές τις ασκήσεις στα μαθηματικά που ξέρεις πόσο μου αρέσουν εκείνη άρχισε να λέει πως είμαι υπερβολικά ηλίθια για να τα λύσω σωστά όλη η τάξη γέλασε και μου κατέστρεψε την ψυχολογία! Και από τότε δεν μπορώ ούτε να προσπαθήσω. Προτιμάω να βγαίνω από την τάξη." Λέω με παράπονο και με αγκαλιάζει.

"Έλα μικρή... Μην στεναχωριέσαι." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα.

"Δεν με νοιάζει να έχω αδέλφια... Στο κάτω κάτω... Πάντα ήθελα μια μεγάλη οικογένεια. Και δεν ζηλεύω όπως όλοι σίγουρα πιστεύουν. Απλά δεν την θέλω." Λέω και φιλάει τα μαλλιά μου.

"Θες να πάμε μια βόλτα?" Με ρωτάει.

"Όχι. Απλά ήρθα να για να ηρεμήσω λιγάκι και να σου πω να έρθεις μαζί μου. Σε λίγες ώρες η Μαργαρίτα θα φέρει το μωρό μου." Λέω και γελάει λιγάκι.

"Οπότε θα γίνεις σήμερα μια μαμαδελφη." Λέει και γελάω.

"Ναι! Την αγαπάω! Είναι υπέροχη! Πρέπει να την δεις! Γελάει όλη την ώρα. Είναι πανέμορφη και μέχρι και το κλάμα της είναι τόσο χαριτωμένο." Λέω σαν χαζομαμαδελφη που είμαι.

Έχω ταλέντο στο να βγάζω καινούργιες μεγάλες λέξεις.

"Ξέρεις τι? Δεν μου αρέσουν τα παιδιά. Δεν ξέρω αν θα την συμπαθήσω. Εδώ δεν συμπαθώ την αδελφή μου." Λέει και τότε μπαίνει μέσα η δωδεκάχρονη αδελφή του η Μελίτη.