His troublemaker

Εγώ Αθήνα και εσύ Θεσσαλονίκη...

Σεμέλης POV

Βλέπω τον άλλο βλάκα που δεν χτύπησα να είναι στο πάτωμα και να τον κοπαναει χωρίς έλεος ο Διονύσης και τρομάζω λιγάκι.

Είναι... Αρκετά τρομακτικός...

Ξαφνικά ο άλλος που χτύπησα πριν με αρπάζει από την μέση και μου κλείνει το στόμα και φρικαρω.

Αμέσως αρχίζω να κοπανιεμαι και να προσπαθώ να απομακρυνθώ από κοντά του όμως δεν με αφήνει.

Τότε δαγκώνω το χέρι του ηλίθιου και με πετάει στο πάτωμα και κατρακύλαω στον λόφο και χτυπάω.

Τότε έρχεται κοντά μου αυτός ο βλάκας και μου κλείνει το στόμα πάλι με την παλάμη του και με κοιτάζει επιθετικά.

"Μην βγάλεις κιχ... Αν αρχίσεις να κάνεις χαζομάρες θα βάλω στο στοματακι σου μερικά χαπακια και θα πέσεις για ύπνο." Μου λέει και τότε αρχίζω να κλαίω.

Όχι...

Όχι άλλα ναρκωτικά.

Όχι ξανά δεν θέλω...

Δεν θέλω.

Χωρίς να μπορώ να με ελέγξω παθαίνω μια μικρή κρίση πανικού και ο τύπος θυμωμένος με χαστουκιζει.

"Σκάσε μικρή σκρόφα... Κάτσε ήσυχα." Λέει και με σηκώνει.

"Θα βγάλεις τον σκασμό αλλιώς δεν θα περάσεις καθόλου καλά." Με απειλεί.

"Σε... Σε παρακαλώ... Μην με βλάψεις... Όχι και εσύ... Σε παρακαλώ... Μη..." Τον παρακαλάω και τότε βγάζει ένα χάπι και το βάζει μέσα στο στόμα μου αλλά το φτύνω στη μάπα του.

"Μικρή τσουλα..." Λέει και πάει να με χτυπήσει όμως τότε ακούγεται ένας δυνατός πυροβολισμός και βλέπω πως εκείνος ο τύπος πέφτει κάτω κρατώντας την καρδιά του και τσιριζω.

Γυρνάω το κεφάλι μου και βλέπω τον Διονύση να κρατάει ένα όπλο και να έρχεται σχεδόν τρέχοντας κοντά μου.

"Σεμέλη είσαι καλά?" Με ρωτάει αμέσως ενώ εγώ είμαι σε κατάσταση σοκ.

"Τον... Τον σκότωσες?" Τον ρωτάω φοβισμένη.

"Έσωσα την ζωή σου." Μου λέει και τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια.

"Τον σκότωσες. Στερισες μια ζωή. Την ζωή ενός ανθρώπου." Λέω ενώ απομακρύνομαι από κοντά του.

"Για να σώσω την δική σου." Μου λέει ενώ με πλησιάζει.

"Στερώντας μια άλλη!" Του φωνάζω.

"Δεν είχα άλλη επιλογή! Ο τύπος ήταν έτοιμος να σε απαγάγει! Θα μπορούσε να σε βίαζε ή να σε σκότωνε ή και τα δύο!" Μου φωνάζει και εκείνος.