His troublemaker

"Τυχερέ"

Αλέξανδρος POV

"Σεμέλη! Κάτσε ήσυχη και τρώγε!" Της φωνάζω και εκείνη με κοιτάζει με πείσμα.

"Όχι! Δεν πεινάω!" Λέει σαν μωρό.

"Σεμέλη ο γιατρός είπε να τρως αλλιώς θα χρειαστεί να ξανά μπεις στο νοσοκομείο με όρο!" Της υπενθυμίζω.

"Δεν με νοιάζει! Εγώ δεν τρώω!" Λέει και πραγματικά θέλω να πάω να πέσω στην Εθνική Οδό μπροστά μου.

Ναι...

Με την Σεμέλη τρεις μέρες μετά από την επική «επανασύνδεση» μας στο τμήμα στην Θεσσαλονίκη επιστρέφουμε στην Αθήνα.

Φυσικά και έκανε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις που έπρεπε για να μπουν αυτοί οι μαλακες που ήθελαν να την βλάψουν στην φυλακή.

Επίσεις την πήγα για άλλες εξετάσεις για να βεβαιωθω ότι η υγεία της είναι καλά και ότι δεν διατρέχει κανέναν κίνδυνο και ευτυχώς ο γιατρός είπε ότι εκτός από κάτι υψιλους πυρετούς που θα κάνει στο άσχετο και μερικές αναγουλες δεν έπαθε τίποτα. Τα χάπια αυτά που της έδωσαν δεν ήταν εθίστηκα πάλι καλά... Απλά αν πάρεις πολλά καταστρέφονται τα όργανα σου... Και πεθαίνεις. Λιγάκι.

Και μάλιστα αυτά τα χάπια τα στελνει η ομάδα μου στην αγορά.

Ή μάλλον... Τα έστελνε.

Τέλος πάντων...

Το πιο σημαντικό από όσα μας είπε ο γιατρός είναι ότι η θυγατέρα μου από εδώ είναι υποβαρη και πως αν δεν πάρει τουλάχιστον άλλα 10 κιλά θα μπει στο νοσοκομείο.

Όμως επειδή θέλει να μου βγάλει το λάδι δεν εξηγείται αλλιώς δεν τρώει τίποτα!

Μα τίποτα!

Έχουμε σταματήσει σε ένα μαγαζί στην Εθνική Οδό και της έχω πάρει τα πάντα όμως δεν λέει να φάει!

"Φάε!" Της φωνάζω.

"Όχι!" Φωνάζει και εκείνη.

"Φάε αλλιώς... Θα σου κόψω το χαρζηλικι!" Την απειλώ.

"Δεν με νοιάζει!" Απαντάει.

"Φάε αλλιώς... Τέρμα τα ξενύχτια!" Συνεχίζω να την απειλώ.

Μήπως αυτό είναι αντιπαιδαγωγικο?

"Δεν με νοιάζει!" Συνεχίζει το ίδιο τροπάρι.

"Αν δεν φας... Τέρμα ο Χάρης." Της λέω και ανοίγει διάπλατα τα μάτια της.

"Τέρμα ο Χάρης?" Ρωτάει σαν κουτάβι.