His troublemaker

Ο γάμος για το γαμώτο

Σεμέλης POV

"Μπαμπά μου. Αγαπημένε μου μπαμπά. Ξέρεις πόσο σε αγαπάω. Αλλά δεν σου το είπα μια φορά. Ούτε δύο ούτε τρεις. Αλλά εκατό. Όμως θα σου κάνω την χάρη να σου το πω για μια ακόμα φορά όσο πιο ήρεμα μπορώ." Αρχίζω να λέω στον μπαμπά σχετικά ψύχραιμα.

"Δεν θέλω να φάω το αναθεματισμενο σπανακόρυζο ούτε κάτι άλλο από τα φαγητά που μου έχεις φέρει γαμώ το κέρατο μου γαμώ!" Φωνάζω και με κοιτάζει φρικαρισμενος.

"Μα καλά είσαι τριών μηνών έγκυος και δεν πεινάς καθόλου?" Με ρωτάει καθώς απομακρύνει το φαγητό από δίπλα μου.

"Ναι δεν πεινάω καθόλου για αυτό άσε με στην ησυχία μου!" Του φωνάζω ξανά.

"Εντάξει εντάξει ψυχή μου ηρέμησε... Ηρέμησε..." Μου λέει χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου όμως απομακρύνω αμέσως το χέρι του.

"Μην με αγγίζεις!" Φωνάζω.

"Εντάξει εντάξει... Θέλεις κάτι άλλο?" Με ρωτάει ανήσυχος.

"Ναι. Την ηρεμία μου." Του απαντάω με ένα ειρωνικό χαμόγελο.

"Πριν την ηρεμία σου... Μήπως θέλεις... Να μου πεις ποιοι είναι τέλος πάντων οι υποψήφιοι πατεράδες του παιδιού σου?" Με ρωτάει και καθαρίζω τον λεμό μου.

"Να... Όταν πέθανε η μαμά... Μετά την κηδεία της θυμάσαι πως... Πήγα μια βόλτα μόνη μου και γύρισα το επόμενο πρωί?" Τον ρωτάω.

"Ναι μου είπες ότι κοιμήθηκες σε μια φίλη σου." Απαντάει.

"Εεε σου είπα ψέματα. Κοιμήθηκα με έναν άγνωστο. Το κάναμε. Μετά έφυγα και ήρθα σπίτι και άρχισα να κλαίω με ακόμα περισσότερες τύψεις." Συνεχίζω.

"Εντάξει... Ο καθένας... Αντιμετωπίζει την θλίψη του με τον τρόπο του." Σχολιάζει και γελάω λιγάκι.

"Ο άλλος... Είναι... Είναι ένας γνωστός μου... Που το κάναμε... Μια μέρα μετά την μέρα που έφυγε ο Διονύσης. Και ο τρίτος... Και ο τρίτος είναι..." Λέω και το σκέφτομαι λιγάκι.

"Είναι?" Με ρωτάει και τότε μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου ο Νικόλας ο καθηγητής της πληροφορικής μου.

"Ο Νικόλας." Του λέω και με κοιτάζει περίεργα.

"Ο Νικόλας τι?" Με ρωτάει ο Νικόλας με τον οποίο για να λέμε την αλήθεια το έχουμε κάνει μερικές φορές...

"Είσαι βασικά... Ο βασικότερος ύποπτος για να είσαι ο πατέρας του παιδιού που επρόκειτο να γεννήσω σε λίγους μήνες." Εξηγώ και τότε ο μπαμπάς μου σηκώνεται και πλησιάζει απειλητικά τον καημένο Νικόλα που το σαγόνι έχει πέσει λιγάκι.