Αλέξανδρος POV
Είμαι στη Θεσσαλονίκη πάλι έξω από το σπίτι της Ηρούς κρατώντας ένα μπουκέτο λευκά τριαντάφυλλα έχω χτυπήσει το κουδούνι και περιμένω να μου ανοίξει.
"Αλέξανδρε? Ήρθες?'' Με ρωτάει χαμογελώντας χαρούμενη.
"Φυσικά. Αύριο ξεκινάς τις θεραπείες σου δεν γινόταν να μην έρθω." Απαντάω.
"Αυτά τα τριαντάφυλλα είναι για εσένα. Θυμάμαι... Σου άρεσαν τα λευκά τριαντάφυλλα. Όπως και το γιασεμί... Και η λευκή ορχιδέα." Της λέω και παίρνει στα χέρια της τα λουλούδια χαμογελαστή.
"Μου άρεσαν όλα τα λευκά λουλούδια... Μου φαινόντουσαν αγνά... Και ρομαντικά." Λέει και χαμογελάω και εγώ.
"Και αυτό το θυμάμαι... Σου άρεσε γενικά οτιδήποτε σου έμοιαζε αγνό." Της λέω και αφήνει μια ανάσα.
"Τέλος πάντων... Ας τα αφήσουμε αυτά... Πέρνα μέσα." Μου λέει και αυτό κάνω.
Μόλις μπαίνω μέσα μου κάνει νόημα να κάτσω στον καναπέ του σαλονιού και αυτό κάνω.
"Θες να σου φτιάξω καφέ? Να πιεις έναν χυμό? Κάτι τέλος πάντων?" Με ρωτάει ενώ πειράζει τα μαλλιά της από το άγχος της όπως κάνει και η Σεμέλη.
"Όχι... Δεν θέλω κάτι... Απλά κάτσε να μιλήσουμε." Της λέω και αυτό κάνει.
"Λοιπόν... Πως σου ήρθε να ονομασεις την κόρη μας Σεμέλη?'' Την ρωτάω.
"Από την μητέρα μου." Απαντάει και ξινιζω.
"Ααα ναι... Την θυμάμαι αυτή την σκατογρια." Λέω και με κοιτάζει κάπως εκνευρισμένη.
"Εεε! Είναι μάνα μου! Μόνο εγώ την βριζω!" Μου λέει και αφήνω ένα γελάκι.
"Το δέχομαι." Της λέω και γελάει και εκείνη λιγάκι.
"Πως το πήρε που έφυγες? Ξέρεις... Σε αγαπάει πολύ... Από μικρή σε αγαπούσε... Πριν καλά καλά ακόμα σε γνωρίσει." Μου λέει και την κοιτάζω κάπως ενοχα.
"Την παράτησα με έναν σωματοφύλακα και τον εξάχρονο γιο του. Δεν της είπα καν αντίο." Της λέω και με κοιτάζει έκπληκτη.
"Ρε Αλέξανδρε!" Με μαλώνει.
"Μα μου είπε πως δεν θέλει να με δει!" Δικαιολογώ τον εαυτό μου.
"Δεν το εννοούσε! Απλά περίμενε να πας από μόνος σου!" Μου φωνάζει.
"Που να το ξέρω? Μόλις απέκτησα κόρη και είναι ήδη στην εφηβεία! Που να το φανταστώ? Πφ... Μακάρι να ήταν στην υπεροχή παιδική ηλικία." Παραπονιέμαι και γελάει ειρωνικά.
ESTÁS LEYENDO
His troublemaker
Humor"Είμαι κόρη σου... Και εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις..."