His troublemaker

Ξεκινάμε

"Δεν σε αντέχω. Είσαι ανυπόφορη!" Λέω στην Ζέτα και εκείνη μου πετάει ένα περιοδικό στο κεφάλι.

"Εσύ είσαι ανυπόφορος! Βλάκα!" Λέει και παίρνω το περιοδικό και της το πετάω και εγώ.

"Μμμμ... Να γιατί χώρισες με τον Χρήστο!" Της λέω ειρωνικά

"Ναι! Ενώ εσύ ο Μπραντ Πιτ που τα έχεις κάνει σαν τα μούτρα σου! Που πρόκειται να παντρευτείς την Μαργαρίτα ενώ το κάνεις με την Ηρώ και είσαι ερωτευμένος με την Μαργαρίτα και αγαπάς την Ηρώ!" Μου λέει με πείσμα.

"Καλά κάτσε εσύ τώρα στα αυγά σου γιατί θα σε πετάξω από το αεροπλάνο!" Την απειλώ.

"Μμμμ... Και ποιός θα δώσει το νεφρό για την κόρη σου?" Με ειρωνεύεται.

"Δέκα θα βρω μωρή χαζή! Θα δώσω δέκα χιλιάρικα στον καθένα και θα μου δώσουν δέκα!" Της λέω με πείσμα.

"Ωραία. Πες στον πιλότο να με αφήσει τότε να γυρίσω σπίτι μου να κάνω τις θεραπείες σου!" Λέει καθώς σηκώνεται.

"Όχι! Πηδά! Κάνε ελευθέρωση πτώση χωρίς αλεξίπτωτο να ησυχάσω!" Της λέω και βγάζει την γλώσσα της σαν πεντάχρονο.

Μμμμ...

Κάπως έτσι τσακωνομουν και με την Αγγελική όταν ήμασταν μικρά...

Γενικά όσο την παρατηρώ όλο και περισσότερο της μοιάζει.

Και σε χαρακτήρα και σε εμφάνιση.

"Έχε χάρη που σε έχω ανάγκη μωρή άχρηστη αλλιώς θα σε πέταγα από το αεροπλάνο!" Της φωνάζω.

"Και συ έχε χάρη που λυπάμαι την κόρη σου! Αλλιώς θα έβαζα τα παλικάρια μου να σε σφάξουν! Δεν είμαι καμία τυχαία εγώ! Πριγκίπισσα της μαφίας ήμουν! Αλλά όταν έφυγα και πήγα στην Αγγλία εγώ θα άφησα όλα πίσω μου! Αν και αυτοί όλη μέρα με περνούν τηλέφωνο! Γιατί είμαι η πριγκίπισσα τους!" Λέει και γελάω.

"Χα! Πριγκίπισσα την μαφίας... Εγώ το ξέρεις ότι είμαι βασιλιάς? Έχω άκρες σε όλο τον κόσμο! Σε όλη την γη εκτός από εταιρείες που μόνος μου ίδρυσα από το μηδέν... Έχω και ανθρώπους... Που κάνουν ότι τους πω. Για αυτό είσαι τώρα εδώ." Της απαντάω.

"Μμμμ.... Σιγά μωρέ σουλτάνε." Με κοροϊδεύει και γελάω λιγάκι.

"Εμείς οι δύο... Μοιάζουμε πολύ." Της λέω και με κοιτάζει έχοντας σηκώσει το φρύδι στον Θεό.

"Μπα? Από πού και ως που?" Με ρωτάει.

"Καταρχήν... Έχουμε και οι δύο τρομερή αυτοπεποίθηση. Λέμε πάντα ότι θέλουμε χωρίς ντροπή. Δεν φοβόμαστε να είμαστε ο εαυτός μας... Μετά από δυσκολία βέβαια... Και... Αγαπάμε πολύ τα παιδιά... Και θα κάναμε τα πάντα για αυτά..." Της λέω και γελάει λιγάκι.