His troublemaker

New troublemaker

Δύο μέρες μετά...
Αλέξανδρος POV 

Τρέχω μέσα στο νοσοκομείο μετά από δύο μέρες μετά από την μέρα που θα έπρεπε να είμαι και βλέπω την αδελφή μου τον Αντώνη και τον Διονύση.

"Που είναι? Είναι καλά?" Ρωτάω φοβισμένος.

"Είναι καλύτερα. Αν εξαιρέσεις βέβαια ότι ψάχνει απελπισμένη... Για ναρκωτικά." Μου λέει σιγά η Αγγελική και αφήνω μια ανάσα.

"Που είναι? Θέλω να την δω." Την ρωτάω.

"Είναι στο δωμάτιο. Κοιμάται... Άσε την. Έχεις άλλο πρόβλημα να λύσεις." Μου λέει και βλέπω μια ψηλή νεαρή κοπέλα με μακριά κάστανα μαλλιά και μάτια να με πλησιάζει φορώντας μια γκρι κολλητή φούστα και ένα λευκό πουκάμισο και κρατώντας ένα μεγάλο φάκελο.

"Γεια σας... Ονομάζομαι Μαργαρίτα Θεοδοσίου. Και είμαι κοινωνική λειτουργός." Λέει τινοντας μου το χέρι για χειραψία και αμέσως την ανταποδίδω.

"Αλέξανδρος Μαρκου. Χαίρομαι για την γνωριμία." Λέω με ένα ευγενικό χαμόγελο.

"Εδώ και... Δύο μέρες... Ψάχνω την κηδεμόνα της Σεμέλης Καραμάνου. Την Ηρώ Καραμάνου." Μου λέει και αφήνω μια ανάσα.

"Είμαι ο πατέρας της Σεμέλης..." Της λέω και με κοιτάζει.

"Εδώ λέει πως είναι αγνώστου πατρός." Μου λέει με αυστηρό τόνο στη φωνή της.

"Είναι... Καινούργια εξέλιξη όλο αυτό... Αλλά αφήστε με να σας εξηγήσω πως έχουν τα πράγματα." Της λέω κάπως αγχομενος.

"Η μητέρα της... Έχει καρκίνο. Στον πνεύμονα. Για αυτό... Έπρεπε να στείλει την Σεμέλη στον άλλο την γονέα δηλαδή σε εμένα που είμαι πατέρας της. Δεν ήξερα πως έχω παιδί... Και... Για αυτό δεν μπόρεσα να την αναγνώρισω." Της εξηγώ.

"Δηλαδή... Εσείς έχετε την ευθύνη της." Συμπεραίνει.

"Ναι. Εγώ." Λέω και τότε μας πλησιάζει ο Διονύσης.

"Βασικά... Εγώ την έχω. Είμαι ο σωματοφύλακας της. Αλλά η μικρή... Είναι υπερβολικά ζωηρή... Και κατάφερε και το έσκασε." Λέει και τον κοιτάζω.

"Ναι... Αλλά εγώ είμαι ο πατέρας της. Εγώ σε προσέλαβα." Τον διορθωνω.

"Δεν έχει τόσο σημασία ποιος από εσάς θέλει να κάνει τον Σπάρτακο και να πάρει την ευθύνη. Αλλά ποιος θα έχει όντως την κηδεμονία της... Και το που θα μείνει η μικρή θα μείνει..." Μας λέει η κοινωνική λειτουργός.