His troublemaker

Μπαμπάς Χρήστος

Είμαι έξω από το αστυνομικό τμήμα που δουλεύει και τον περιμένω να εμφανιστεί.

Δεν μπαίνω μέσα γιατί όπως και να γίνει όπως λένε όλοι... Δεν είμαι και η πιο διακριτική παρουσία...

Ξαφνικά τον βλέπω να πηγαίνει προς το τμήμα και τον πλησιάζω σχεδόν τρέχοντας.

"Χρήστο!" Φωνάζω και γυρνάει και με κοιτάζει έκπληκτος.

"Ωχ! Ο μοβ μπελάς!" Φωνάζει και γελάω λιγάκι

"Να μαντέψω... Σου έλειψα." Του λέω και γελώντας με αγκαλιάζει.

"Καθόλου." Λέει και γελάω ξανά.

"Όπως δεν σου λείπει και η Ελισάβετ και είσαι καλά με το υποκατάστατο?" Τον ρωτάω ειρωνικά.

"Με έπιασες." Λέει και βγαίνω από την αγκαλιά του.

"Τι κάνεις εδώ καλέ?" Με ρωτάει και τον κοιτάζω αθώα.

"Ωχ... Μη παίρνεις αυτό το δήθεν αθώο βλέμμα γιατί δεν πιάνει σε εμένα." Μου λέει και γελάω.

"Να... Το έσκασα... Από το σπίτι." Του λέω και κάνει facepalm.

"Γιατί? Τι έγινε?" Με ρωτάει και αφήνω μια ανάσα ενώ αναμνήσεις από το χθεσινό βράδυ... Περνάνε στο μυαλό μου και βουρκώνω.

"Ε! Σεμέλη... Τι έγινε? Τι σου συνέβη?" Με ρωτάει χαϊδεύοντας με τρυφερά.

"Δεν έχω που να μείνω. Και... Δεν πρέπει κανένας να μάθει πού είμαι. Σε παρακαλώ... Μη με διώξεις και εσύ... Και μην με προδώσεις... Και εσύ." Του λέω και αφήνει μια ανάσα.

"Εντάξει... Όμως δουλεύω τώρα... Και... Είσαι ανήλικη... Θα σε ψάξουν... Και ίσως βρω τον μπελά μου." Μου λέει και μερικά δάκρυα κυλάνε στα μάγουλα μου.

"Δεν θα με ψάχνει κανένας εμένα... Και... Αν γίνει κάτι θα σε καλύψω εγώ. Σε παρακαλώ... Βοήθησέ με. Δεν έχω που να πάω." Του λέω κοιτάζοντας τον στα μάτια και κομπλαρει λιγάκι.

"Ωχ Παναγία μου... Μη με κοιτάς έτσι." Μου λέει και χαμογελάω αθώα.

"Και μην χαμογελάς έτσι." Λέει και γελάει.

"Απλά... Βοήθησε με. Θα βάψω το μαλλί θα βάλω άλλο χρώμα φακών επαφής και μόλις μαζέψω λεφτά θα φύγω στο εξωτερικό και θα σπουδάσω εκεί. Απλά μέχρι τότε... Θα ήθελα να μείνω... Σε έναν φίλο μου... Και όχι σε κάποιον που θα με χρησιμοποιήσει. Σου υπόσχομαι... Δεν θα σου γίνω βάρος." Του λέω και γνέφει θετικά.

"Εντάξει... Εντάξει... Και μείνε όσο θες... Και θα δούμε τι θα γίνει... Απλά... Έλα να σε πάω τώρα σπίτι μου και βλέπουμε." Μου λέει και χαμογελάω ευχαριστημένη.