His troublemaker

Μικρές βελτιώσεις

Είμαι ξαπλωμένη σε ένα υπερδιπλο κρεβάτι σε ένα υπέροχο άσπρο δωμάτιο με γαλάζιες πεταλούδες να πετάνε από πάνω μου...

Είμαι ήρεμη...

Είμαι χαμογελαστή...

Δεν φοβάμαι...

Είμαι χαρούμενη...

Και όλα είναι υπέροχα...

Ξαφνικά η πόρτα το δωματίου ανοίγει και βλέπω τον κύριο Γιώργο να μπαίνει μέσα και σηκώνομαι αμέσως και τον πλησιάζω.

"Γεια σου μικρή μου Σεμέλη..." Μου λέει χαμογελαστός και αμέσως τον αγκαλιάζω.

"Κύριε Γιώργο...  Μου λείψατε." Του λέω και αφήνει ένα φιλί στα μαλλιά μου.

"Εμένα δεν μου έλειψες... Γιατί σε βλέπω κάθε μέρα... Και θαυμάζω την υπέροχη κοπέλα που έχεις γίνει." Μου λέει και απομακρύνομαι από την αγκαλιά του ενώ τον κοιτάζω περίεργα.

"Έχω γίνει εγώ μια υπέροχη γυναίκα?" Τον ρωτάω και γελάει λιγάκι.

"Ξέρεις... Κάποτε ήσουν ένα μικρό χαριτωμένο αθώο κοριτσάκι. Τώρα βλέπω μια πανέμορφη κοπέλα έξυπνη και δυνατή. Αλλά πάνω από όλα... Είσαι καλή. Και χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό." Μου λέει και χαμογελάω.

"Να σε ρωτήσω... Αφού εσύ... Έχεις πεθάνει. Εγώ πως σου μιλάω? Μήπως πέθανα?"Τον ρωτάω και γελάει λιγάκι.

"Μην φοβάσαι. Απλά κοιμάσαι και είπα να έρθω στο όνειρο σου να σου μιλήσω... Και να σε συμβουλέψω..." Μου λέει χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου.

"Είσαι πολύ όμορφη. Και έξυπνη. Πολύ έξυπνη κοπέλα. Και... Πέρασες δύσκολα... Εσύ... Όμως... Θα πρέπει να συνέλθεις... Με την βοήθεια των γονιών σου... Και με την δική μου... Να ξεπεράσεις την κατάθλιψη. Και να γίνεις πάλι η Σεμέλη που όλοι έχουμε αγαπήσει." Μου λέει και απομακρύνομαι λιγάκι.

"Δεν θέλω... Βασικά... Δεν μπορώ. Δεν μπορώ άλλο είμαι κουρασμένη..." Του λέω έτοιμη να κλάψω.

"Αγάπη μου... Μην στεναχωριέσαι. Και μην φοβάσαι... Όλα θα πάνε καλά. Ναι... Πέρασες και θα περάσεις δύσκολα... Αλλά... Η ζωή είναι υπέροχη. Και εγώ δεν πρόλαβα να την ζήσω. Οπότε θα πρέπει να συνέλθεις να ζήσεις γιατί έρχονται πολύ όμορφα πράγματα στην ζωή σου... Συνέλθε και ζήσε." Μου χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου.