His troublemaker

Ελισάβετ

8 χρόνια πριν

"Και όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω μαθητικός!" Του λέω και γελάει ενώ οδηγάει.

"Δεν θα γίνεις ζωγράφος? Ζωγραφίζεις πολύ όμορφα." Με ρωτάει.

"Μμμμ... Όχι! Θα το έχω σαν χόμπι. Μου αρέσει πολύ η ζωγραφική αλλά δεν θέλω να την χρησιμοποιώ για να βγάλω λεφτά. Φοβάμαι πως θα χάσει την μαγεία της." Του λέω και με κοιτάζει έκπληκτος.

"Ουαου... Πολύ σοφά λόγια από ένα κοριτσάκι οχτώ χρονών." Λέει και γελάω.

"Αν θες μπορώ να σου μεταλαμπαδεύσω τις γνώσεις μου." Του λέω και γελάει και εκείνος.

"Είσαι μια έκπληξη σε πολύ κοντή και χαριτωμένη μορφή... Να το ξέρεις... Θα πας μπροστά." Μου λέει και χαμογελάω.

"Ευχαριστώ... Σε αγαπάω." Του λέω και χαμογελάει και εκείνος.

"Σεμέλη μου... Είσαι ένα πολύ όμορφο έξυπνο και χαριτωμένο κοριτσάκι. Αγαπάς εύκολα... Το θαυμάζω αυτό σε εσένα." Μου λέει και χαμογελάω ξανά.

Είναι πολύ καλός...

Τότε τον βλέπω να κοιτάζει αγχομενος κάτω ενώ οδηγάει και απορώ...

"Τι έγινε?" Τον ρωτάω φοβισμένη.

"Τίποτα... Μην φοβάσαι. Φοράς την ζώνη σου ε?" Με ρωτάει και με κοιτάζει.

"Ναι." Του απαντάω αμέσως.

"Ωραία. Προσπάθησε να μείνεις πίσω. Και ότι και να γίνει μην φοβηθείς." Μου λέει ενώ καταλαβαίνω πως φοβάται.

"Γιατί κύριε Γιώργο? Τι έγινε?" Τον ρωτάω φοβισμένη.

"Μην φοβάσαι. Και απλά... Να θυμάσαι ότι σε αγαπάω." Μου λέει και ξαφνικά κάτι φώτα μπαίνουν μέσα στα μάτια μου και με τυφλώνουν... Σχεδόν αμέσως ακούω ένα μεγάλο μπαμ και ένα πόνο στο κεφαλάκι μου και στο δεξί μου ποδαράκι.

Λίγα λεπτά αργότερα ανοίγω τα μάτια μου ζαλισμενη και βλέπω τον κύριο Γιώργο να έχει χτυπήσει το κεφάλι του και να έχει κλειστά τα κάστανα του μάτια.

Με δυσκολία βγάζω την ζώνη μου και πηγαίνω και κάθομαι μπροστά ενώ με πονάει πολύ το ποδαράκι μου.

Κοιτάζω τον κύριο Γιώργο αλλά δεν κουνιέται.

Αίμα τρέχει από το μέτωπο του ενώ έχει μερικά γυαλιά στον λεμό μου.

Τι έγινε?

Γιατί δεν κουνιέται?

"Κύριε Γιώργο... Ξυπνήστε... Ελάτε κύριε Γιώργο." Του λέω ενώ τον σκουνταω.