His troublemaker

Κάποιος θα πεθάνει

Ένας μήνας αργότερα
Αλέξανδρος POV

"Αυτό είναι το μωρό..." Μας λέει η γυναικολόγος και βλέπω στην γριζα μαύρη οθόνη ένα μικρό μωράκι και χαμογελάω.

Γαμώτο... Γιατί να μην ήμουν τότε μαζί με την Ηρώ σε κάθε υπέρηχο που έκανε?

Γιατί να μην δω την Σεμέλη μωρό?

"Πώς είναι το μωράκι μου? Είναι καλά?" Ρωτάει αμέσως ανήσυχη η Σεμέλη.

"Φυσικά. Όλα κυλάνε φυσιολογικά. Και βλέπω και το φύλο του παιδιού." Μας λέει και ενθουσιάζομαι αν και ήδη ξέρω πως είναι αγόρι.

"Πώς? Αφού δεν φαίνεται... Ο στρατιώτης του τέλος πάντων?" Ρωτάει ο Διονύσης και η γυναικολόγος γελάει λιγάκι.

"Φυσικά και δεν φαίνεται. Αφού δεν έχει. Είναι κοριτσάκι." Μας λέει η γυναικολόγος και εγώ με τον Διονύση απογοητευομαστε λιγάκι αλλά η Σεμέλη αρχίζει και γελάει.

"Χα! Κορόιδα! Είδατε που ήσασταν και σίγουροι ότι ήταν αγόρι! Τώρα θα κάνω κοριτσάκι!" Φωνάζει η μικρή χαρούμενη.

"Εντάξει. Δεν πειράζει. Γερό να ναι και ότι ναι. Το επόμενο να είναι όμως αγόρι." Της λέει ο Διονύσης κρατώντας το χέρι της.

Κοριτσάκι...

Σαν την Σεμέλη μου...

Θέλω να είναι σαν την Σεμέλη μου...

Με ξανθά μαλλάκια και τα πανέμορφα πράσινα μάτια της.

Να είναι έξυπνη αστεία και δυναμική.

Να έχει μεγάλη καρδιά...

Και ας είναι λίγο troublemaker.

Στο κάτω κάτω... Όλοι για αυτό την αγαπήσαμε...

"Ελπίζω να σου μοιάσει Σεμέλη μου η κορούλα σου. Να βγει τόσο υπέροχη όσο είσαι και εσύ." Της λέω και μου χαμογελάει.

"Τα λες αυτά γιατί θες να πάρεις εκδίκηση που σε βασανίζω ή επειδή όντως το εννοείς?" Με ρωτάει και γελάω λιγάκι.

"Ίσως και τα δύο." Της απαντάω και γελάει.

"Γιατί Αλέξανδρε? Εμένα δεν με λυπάσαι?" Ρωτάει ο Διονύσης με παράπονο και τον κοιτάζω δολοφονικά.

"Φυσικά και όχι." Του απαντάω και η γυναικολόγος γελάει.

"Λοιπόν... Προς το παρόν όλα βαίνουν καλά. Η μικρούλα είναι υγιέστατη και καλά. Στο μέλλον με αυτή την οικογένεια... Πολύ αμφιβάλλω." Μας λέει καθώς κλείνει τον υπέρηχο και δίνει στην κορούλα μου ένα μαντίλι να σκουπίσει την κοιλίτσα της.