Właśnie miałaś straszną tremę, bo po raz pierwszy odważyłaś się wyjść z chłopakiem na randkę. Poznałaś go przez internet i bardzo miło ci się z nim rozmawiało. Często rozmawialiście na kamerce, więc oboje ufaliście sobie co do wyglądu i wieku. Byłaś szczęśliwa, że w końcu masz szanse kogoś sobie znaleźć, bo jakoś wcześniej nikt cie nie chciał. Sama nie mogłaś spotkać na swojej drodze jakiegoś chłopaka, wiec postanowiłaś pobrać do tego aplikacje no i tak się stało, ze stoisz teraz pod kinem wystrojona jak stróż w Boże ciało i czekasz na już porządnie spóźnionego Koreańczyka.
Nerwowo zerkałaś na zegarek i zastanawiałaś się gdzie on jest. Nie chciałaś do niego dzwonić czy pisać bo obstawiałaś, że spóźnia się przez korki, które o tej porze dnia, a właściwie wieczoru były normom. Jednak czas leciał a go nadal nie było. Zaczęłaś podejrzewać, że cie olał i już w sumie chciałaś do niego napisać gdy nagle przed tobą zatrzymałaś się taksówka. Spojrzałaś na nią i liczyłaś, że zobaczysz tam chłopaka, na którego czekałaś, ale niestety to nie był on...Był to chłopak w twoim wieku, który pędem ruszył w twoją stronę.
Nie zdążyłaś zejść mu z drogi, a on przez pośpiech cię potrącił i rzucając tylko szybkie przepraszam pobiegł w stronę kas kina.
-Co za palant- warknęłaś pod nosem poprawiając sukienkę i wtedy otrzymałaś wiadomość
"Sory, ale jednak nie przyjdę. Wybacz, ale już się nie spotkamy, zapomnij o mnie. Nara"
Nie mogłaś uwierzyć, że chłopak z Którym pisałaś od miesiąca ci to zrobił. Uważałaś go za naprawdę spoko gościa, chłopak często sam z siebie do ciebie pisał i mówił, ze bardzo cie polubił. Nie rozumiałaś tego, że tak nagle zmienił zdanie. Byłaś wściekła. Zostałaś zraniona, porzucona i czułaś się oszukiwana. Myślałaś, że ten chłopak to twoja miłość, ale teraz zmieniłaś o nim zdanie i go znienawidziłaś. Odpisałaś mu mówiąc ,co teraz czujesz, zwyzywałaś go jak nigdy i zablokowałaś go by było ci łatwiej o nim zapomnieć. Gdy to zrobiłaś poczułaś jak do twoich oczu napływają łzy. Nie czułaś się na siłach by wracać do domu, więc podeszłaś do ławki stojącej przed kinem i siadając na niej zaczęłaś po cichu płakać.
W tedy poczułaś jakieś ciepło. Uniosłaś głowę i zobaczyłaś chłopaka który chwile wcześniej cię potrącił. Teraz stał przed tobą i zarzucił ci na ramiona swoją kurtkę, by nie było ci zimno. Zdziwiłaś się jego widokiem, ale podziękowałaś za jego gest.
-Nie dziękuj. Powinienem cię lepiej przeprosić, ale śpieszyłem się by kupić bilet, a i tak nie zdążyłem. Jestem Kim Hongjoong, a ty?
-[t.i.] [t.n.]
-Wybierasz się na film?- zapytał
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ale ty mu nie odpowiedziałaś, więc zniżył się nieco by spojrzeć na twoją twarz. Gdy zobaczył, że płaczesz od razu przysiadł obok ciebie i niepewnie cie obiął. W jego ramionach poczułaś się bezpieczniej, a cała twoja złość, smutek i rozpacz zaczęła znikać. Odetchnęłaś i odwzajemniłaś uścisk chłopka.
