"ဟဲ..လို"
သန္းေခါင္ေက်ာ္အခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ထျမည္လာေသာဖုန္းေၾကာင့္သူစိတ္တိုတိုျဖင့္အာေလးလၽွာေလးေျဖမိသည္။အျပင္ဘက္မွာေတာ့မိုးကသည္းႀကီးမည္းႀကီးရြာလို႔။
"ဟဲ လို
ဖုန္းဆက္ၿပီးရင္လည္း ေျပာ ဟ"
အစကေတာ့မိုးသံေလသံေၾကာင့္ဖုန္းသံသဲသဲကြဲကြဲမၾကားရျခင္းသာျဖစ္မည္ဟုထင္မိသည္။သို႔ရာတြင္ဒီလိုအခ်ိန္တြင္ဆက္လာေသာဖုန္းသည္ေႏွာင့္ယွက္႐ုံသက္သက္မ်ားလားဟုေတြးမိေတာ့နဂိုကပင္စိတ္တိုတတ္ေသာသူ...စိတ္ကေထာင္းခနဲ။
"****မလို႔ ဖုန္းေခၚၿပီးဘာမွမေျပာတာလား
အားေနလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္သာ သတ္ေသလိုက္ၾက
က်က္သတုံးေလးေတြ"
မိုးမႊန္ေအာင္ ဆဲေရးတိုင္းထြာၿပီးဖုန္းကိုခ်ပစ္လိုက္သည္။အိပ္ေရးပ်က္ေအာင္လုပ္သည့္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွသူခြင့္မလႊတ္နိုင္ပါ။
#####
ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးမၾကာလိုက္ ထပ္မံျမည္လာေသာဖုန္း။
ေဒါသတႀကီးေကာက္ကိုင္ကာ ဆဲမည္ျပဳကာမွ ဖုန္း screen ေပၚကနာမည္ေလးေၾကာင့္ဆြံ႕အသြားရသည္။
"အသာ?
ဟဲ လို
အသာလား? ဘာကိစၥလဲ?"
ဖုန္းကိုင္လိုက္ေသာ္လည္းတစ္ဖက္က
ဘာတုံ႔ျပန္မွုမွေရာက္မလာ။
"ဟဲလို
ဆက္ေကာင္းသာ
မင္းေယာင္ေနတာလား?"
သူဘယ္ေလာက္ပင္ေအာ္ေနေစကာမူ တစ္ဖက္ကတုံ႔ျပန္သံမၾကားရေတာ့စိုးရိမ္လာရသည္။ အရင္တစ္ခါက္ကကိစၥလိုသာထပ္ျဖစ္ရင္?!
"ဆက္ေကာင္းသာ
ၾကားလား
ဟဲလို
ေဟ့ေရာင္"
ဖုန္းကမက်ေသးေသာ္လည္းတစ္ဖက္ကမည္သို႔မၽွတုံ႔ျပန္လာျခင္းမရွိသျဖင့္သူစိတ္ပူလာရေတာ့သည္။အခ်ိန္ကိုၾကည့္မိေတာ့လည္းည၁၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္။သူသိသေလာက္ဆက္ေကာင္းသာသည္ဒီလိုအခ်ိန္တြင္အိပ္ေမာက်ေနရမည္ျဖစ္သည္။ထို႔အတူမေခၚစဖူးသူ႔အားအရင္စကာဖုန္းေခၚျခင္းသည္စေနာက္ဖို႔သက္သက္ေတာ့မျဖစ္နိုင္။ရင္ေတြပူလာရသည္။လူတစ္ေယာက္ကိုစိုးရိမ္ျခင္းကဒီေလာက္ခံရခက္မယ္လို႔သူတစ္ခါေလးမၽွမေတြးဖူးခဲ့ပါေခ်။ေနာက္ဆုံးႀကံရာမရသည့္အဆုံးတြင္ေတာ့ အသာ့ အိမ္ကိုလိုက္သြားရန္သာဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။အျပင္ဘက္ကဝုန္းဒိုင္းၾကဲရြာေနေသာမိုးအားလည္းသူဂ႐ုမစိုက္အား။ကားကိုအသားကုန္အရွိန္တင္ကာသာ ဆက္ေကာင္းသာအိမ္ရွိရာေမာင္းလာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
