ေက်ာင္းဝင္းႀကီးသည္က်ယ္ဝန္းလွသလိုအထဲတြင္လည္းအေဆာင္ေပါင္းမ်ားစြာတည္ရွိေနသည္။ဒီေန႔ေတာ့သိသိသာသာလွုပ္ရွားေနေသာစိတ္ကိုအသာထိန္းေနရသည္။
"နင္ ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ"
"ဟို .."
"အသာ နင္ငါ့ကိုလိမ္ရင္ေတြ႕မယ္"
"ကန္တင္းပါဟ"
အမွန္တကယ္သည္ကန္တင္းမဟုတ္။ ကိုေမာ္ကြန္းသစ္ကို ပိုက္ဆံျပန္ေပးဖို႔သြားတယ္ဆိုတာသာ ျမတ္သြယ္ဦးသိလၽွင္လြယ္မည္မထင္။အဲ့ေတာ့လည္း သူမုသားသုံးရေတာ့သည္။
"ၿပီးေရာ"
သြယ္ႀကီးသည္မယုံသကၤာဟန္ျဖင့္ေျပာကာ အတန္းထဲမွထြက္သြားေတာ့သည္။ သြယ္ႀကီးထြက္သြားေတာ့မွ ခပ္သုတ္သုတ္ခိုးထြက္လာရသည္။ အေဆာင္ပါင္းမ်ားစြာ၊ေက်ာင္းသားေပါင္းမ်ားစြာရွိေသာ္လည္းထိုလူကိုရွာေဖြရန္သိပ္မခက္ခဲလွ။နာမည္ႀကီးေပမလား။
"မင္းက ဘာလုပ္မလို႔လဲ?"
ထိုလူတို႔အတန္းမွေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အားေမးေနစဥ္အေနာက္မွမေက်မနပ္ျဖင့္ေမးလာေသာလူတစ္ဦး။ထိုလူသည္ပင္ ဟိုလူႏွင့္ဘာေတာ္သည္မသိ။ ပုံစံသည္တစ္ပုံစံတည္း။မည္သူ႔မၽွလူမထင္သည့္စရိုက္မ်ိဳး။
"ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေပးစရာရွိလို႔ပါ။
အကိုက ကိုေမာ္ကြန္းသစ္ကို သိလို႔လားခင္ဗ်"
ထိုလူသည္မိမိအားေျခဆုံးေခါင္းဆုံးေသခ်ာၾကည့္ကာအကဲခတ္သည္။
"ေအး။ေပးစရာရွိတာ ငါ့ကိုေပးခဲ့။ ငါအသစ္ကိုေပးလိုက္မယ္"
"အသစ္ကို?"
"က်စ္
ေမာ္ကြန္းသစ္ကိုေျပာတာ"
ထိုလူမွာစိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ေျပာသည္။
"ကၽြန္ေတာ္မွအကို႔ကိုမသိတာ။ဘယ္လိုယုံရမွာလဲ?"
ထိုအခါထိုလူသည္သူ႔အား ထူးဆန္းသတၱဝါတစ္ေကာင္ေတြ႕သည့္ႏွယ္တအံ့တၾသၾကည့္ေလသည္။
"ဘာ
ဘာ ဘာလို႔လဲ?"
သူမေနတတ္ေတာ့။မသိလို႔မသိဘူးေျပာတာ ဒီေလာက္အံ့ၾသျပစရာမွမလိုဘဲ။
