#တီတီတီ#
မနက္ကတည္းကေတာက္ေလၽွာက္ျမည္ေနေသာဖုန္းေၾကာင့္သူဆက္အိပ္မရေတာ့ေပ။
"ဟဲလို"
"ညီညီ ေဆး႐ုံကိုျမန္ျမန္လိုက္ခဲ့"
သူဖုန္းကိုင္႐ုံရွိေသးသည္။ကိုကိုကျပာျပာသလဲေျပာကာဖုန္းခ်သြားေတာ့စိတ္ထဲဒိန္းခနဲ။ေမေမမ်ားတစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား??သူအျမန္ဆုံးနည္းနဲ႔ထကာကားေသာ့ယူရင္းအျပင္ထြက္လာမိသည္။
"ဟာ ကိုေမာ္ကြန္းသစ္
ေနေကာင္းရဲ့လား?"
သူအိမ္ျပင္ထြက္မည္ျပင္ကာမွအေနာက္ဘက္ဆီမွအသံေၾကာင့္ထူးဆန္းေနမိသည္။သူၾကည့္မိေတာ့ ဟိုခ်ာတိတ္။ ဝတ္ျမဲတိုင္းေကာ္လန္ကတုံးအျဖဴေလးႏွင့္ကခ်င္ပုဆိုးေလးကိုဝတ္ကာသူ႔အားရင္းႏွီးစြာျပဳံးျပေနသည္။အခုအခ်ိန္မွပင္သူမေန႔ညကသူဒီခ်ာတိတ္ကိုအိမ္ေခၚလာမိသည့္အေၾကာင္းသတိရလာေတာ့သည္။
ထို႔အတူတစ္ခ်ိန္တည္းဒီခ်ာတိတ္ဒဏ္ရာရထားသည့္ေနရာကိုၾကည့္မိေတာ့ေျခစြပ္ေလးစြပ္ထားသည္ကိုေတြ႕ရသည္။အခ်ိန္ကိုၾကည့္မိေတာ့ ေက်ာင္းခ်ိန္ေရာက္ရန္အေတာ္ပင္ေစာလြန္းေနေသးသည္။မထူးေတာ့။
"လာ ခ်ာတိတ္
သြားမယ္"
သူထိုေကာင္ေလးကိုပါေခၚကာေမေမရွိေနေသာေဆး႐ုံသို႔သာေမာင္းလာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
"ဟို ကိုေမာ္ကြန္းသစ္ ..."
"ဘာမွမေျပာနဲ႔။လိုက္မွာသာလိုက္ခဲ့။"
ထိုေကာင္ေလးခမ်ာသူေဟာက္လိုက္သျဖင့္ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့သည့္တိုင္တစ္လမ္းလုံးၿငိမ္ကုတ္စြာလိုက္လာေလသည္။
"ဒီမွာေစာင့္မလား၊အထဲလိုက္မလား"
"ဟို ရပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္က"
"ေနခဲ့။ ခဏေနျပန္လာမယ္"
ထိုေကာင္ေလးအားကားေပၚတြင္ထားခဲ့ကာသာေဆး႐ုံတြင္းသို႔ဝင္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
သူေမေမ့အခန္းေရာက္ေတာ့ ကိုကိုကအခန္းေရွ႕တြင္မလွုပ္မယွက္ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
"ကိုကို "
ေမာ့ၾကည့္လာေသာကိုကိုသည္သူ႔အားႏွစ္သိမ့္စြာျပဳံးျပသည္။ၿပီးေနာက္ဘာစကားမၽွမေျပာဘဲၿငိမ္သက္သြားျပန္သည္။
