ေခါင္းထဲတဆစ္ဆစ္ကိုက္ရင္းသူနိုးထလာမိသည္။ညကေသာက္ထားေသာအရွိန္ေၾကာင့္မ်က္လုံးကေတာ္ေတာ္ႏွင့္ဖြင့္မရေသာ္လည္းသူတစ္ခုခံစားမိသည္ကသူ႔လက္ေမာင္းေပၚကေလးေလးပင္ပင္အရာတစ္ခု။အားယူကာမ်က္လုံးကိုဖြင့္ၿပီးၾကည့္မိေတာ့သူ႔လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအုံးရင္းရင္ခြင္ထဲျမဳပ္ေနေအာင္တိုးေဝွ႕အိပ္ေနရွာတဲ့ ကိုဆက္ရယ္။သူကလည္းကိုဆက္ကိုယ္လုံးေလးကိုျပန္လည္ဖက္တြယ္လို႔။သူျပဳံးမိပါသည္။မေန႔ကကိစၥေတြေခါင္းထဲမရွိေတာ့။အခုေတာ့ကိုဆက္သူ႔ရင္ခြင္ထဲျပန္ေရာက္လာေလၿပီ။
မွိတ္ထားတဲ့မ်က္ခြံေတြဟာေဖာင္းအစ္လို႔။ကိုဆက္ညကငိုထားေလသလား။မ်က္ေတာင္ေတြဟာေယာကၤ်ားေလးႏွင့္မလိုက္ဖက္စြာေကာ့ညႊတ္လို႔။ႏွာတံမေပၚတဲ့ႏွာေခါင္းေလးကေတာ့တရွူးရွူးနဲ႔။ေယာက္်ားမဆန္တဲ့ခပ္ထူထူႏွုတ္ခမ္းတစ္စုံဟာဖြင့္ဟေနရင္းေလမဝသလို။ျခဳံငုံၾကည့္ရင္ကိုဆက္ကသူ႔ထက္အသက္ႀကီးသည္ဟုမထင္ရက္စရာျဖဴျဖဴပုပုေကာင္ေလးတစ္ေယာက္မလား။
လက္ေမာင္းေပၚတစ္ညလုံးေခါင္းအုံးထားသည္ထင့္။သူ႔လက္ကေတာ္ေတာ္ႏွင့္လွုပ္မရ။ဒါေပမဲ့ကိုဆက္နိုးသြားမည္ဆိုးတာတစ္ေၾကာင္း၊ဒီအေျခအေနေလးကိုၾကာရွည္ေနေစခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္းဆိုေတာ့ထုံက်ဥ္ေနတဲ့လက္ေမာင္းကိုဥေပကၡာျပဳရင္းစားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ဖုန္းေလးကိုပဲအသာေလးလွမ္းယူမိေတာ့သည္။
မစ္ေကာလ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊မက္ေဆ့ခ်္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္။
ကိုခ်ိန႔္ေအာင္ေခ်
"ဖုန္းေခၚပါ"
"ဆက္ေကာင္း မင္းဆီလာတယ္"
"သူတို႔ အစီစဥ္စေနၿပီ။
သတိဝီရိယနဲ႔ေနပါ"
အကို႔ဆီကပို႔ထားသမၽွမက္ေဆ့ခ်္ေတြကိုဖတ္ရင္းသူျပဳံးမိပါသည္။ကိုဆက္နဲ႔ အဆင္ေျပတယ္ဆို႐ုံအေနအထားေလးမွာပဲ ေနာက္ျပသနာတစ္ခုစျပန္ၿပီမလား။ဒီတစ္ေခါက္လို ကိုဆက္သူ႔ဆီျပန္လာမဲ့ေန႔ေတြေတာ့ထပ္ရွိလာေတာ့မွာမဟုတ္တာေတာ့ဘယ္သူမွသတိမေပးလည္းသူေသခ်ာသိသည္။
#တစ္သက္လုံးကံေကာင္းခဲ့တဲ့ေမာင္က
ကိုဆက္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ မ်က္ႏွာသာကိုမရတာ
ကိုဆက္တစ္ေယာက္သိေရာသိပါ့မလား#
