"ကိုကို"
ညသန္းေခါင္ယံအခ်ိန္မေတာ္ထျမည္လာေသာဖုန္းေၾကာင့္မင္းမဟာအနည္းငယ္ေတာ့လန႔္သြား၏။
"ညီညီလား
ညီညီ"
အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနသည္မွာၾကာၿပီျဖစ္ေသာညီညီ့ဆီမွဖုန္းရသည္မလို႔သူစိတ္ေအးသြားရသည္။
"ကိုကို အဆင္ေျပလား
ေမေမေရာ"
သူကိစၥအလုံးစုံကို ညီေလးအားမေျပာလို။သို႔ရာတြင္
ညီညီလည္းထိုကိစၥကိုေတာ့သိသင့္သည္မလား။
"ကိုကိုကအဆင္ေျပပါတယ္။
ညီညီေရာ....ညီညီ မင္းဘာေတြေလၽွာက္လုပ္ေနတာလဲကြာ"
အရင္လိုလန္းလန္းဆန္းဆန္းအသံမဟုတ္ေတာ့သလိုညီညီ့အသံသည္စိတ္ဓာတ္က်ေနသည္မွာလည္းအလြန္သိသာလွသည္။
"ကိုကို ကၽြန္ေတာ္က မေကာင္းတဲ့ေကာင္လား"
"မဟုတ္ဘူးလည္းကိုကိုမေျပာခ်င္ဘူး။
မေကာင္းတာမဟုတ္ေပမဲ့ လိမၼာေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့"
ခဏၿငိမ္သြားသည္။ ၿပီးေနာက္ တရွုံ႔ ရွုံ႔ရွုံ႔ အသံမ်ားပါၾကားလာရေတာ့သည္။
"ညီ...မင္းငိုေနတာလား"
အရာရာတြင္စိတ္ဓာတ္ခိုင္မာလြန္းေသာညီျဖစ္သူအားယခုလိုငိုရသည္အထိ မည္သို႔ေသာအရာကမ်ားစြမ္းေဆာင္ေနသနည္း။သူတကယ္ပင္သိခ်င္လွပါသည္။
"ညီညီ"
"ကိုကို...ကၽြန္ေတာ္ေျပာစရာရွိတယ္"
"အင္းေျပာ
ကိုကို နားေထာင္ေပးမယ္"
"ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုဆက္ကတြဲေနတာ................"
ထို႔ေနာက္ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ညီညီေျပာျပသမၽွအရာတို႔အား အံ့ၾသတႀကီးသာနားေထာင္ေနရေတာ့သည္။သူမည္သို႔တုံ႔ျပန္သင့္သည္ပင္သူမသိပါ။
"ကိုကို...ကၽြန္ေတာ့္ကိုရြံလား"
သူတို႔ကိစၥကိုေျပာျပသင့္သလား။ေျပာျပရင္ေရာညီညီကေက်နပ္မည္လား။
"ရြံစရာလား ညီညီရာ။ လူလူခ်င္းခ်စ္တာအျပစ္တစ္ခုမွမဟုတ္ဘဲ"
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူဒီေလာက္သာေျပာနိုင္ေသးသည္။
"ဒါေပမဲ့ ဆက္ေကာင္းကို ခုလိုခ်ဳပ္ထားတာေတာ့ မင္းမွားတယ္"
