"ဘႀကီး မေကာင္းေတာ့ဘူး"
ဆက္ေကာင္းႏွင့္ေမာ္ကြန္းသစ္ေပ်ာက္ေနသည္မွာတစ္ပတ္တိတိၾကာခဲ့ၿပီသာျဖစ္သည္။သူဘယ္လိုပင္စုံစမ္းေသာ္လည္းအေၾကာင္းထူးမလာခဲ့ေပ။ေသခ်ာသည့္တစ္ခုကေတာ့ဟိုလူႀကီးလက္ခ်က္မဟုတ္ျခင္းပင္။ဒါဆိုဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ေပ်ာက္ျခင္းမလွေပ်ာက္ေနၾကသလဲ။ဆက္ေကာင္းသာဘက္ကေရာဘာလို႔ၿငိမ္ေနသလဲ။ေမာ္ကြန္းသစ္တို႔ဘက္ကေရာ။ယုတ္စြအဆုံးမင္းမဟာကိုယ္တိုင္ကပင္သူ႔ကိုဒီအေၾကာင္းအရာမ်ားစကားမစခဲ့။သူကိုယ္တိုင္စုံစမ္းေန၍သိရွိခဲ့ရျခင္းသာျဖစ္ေတာ့သည္။
"ဘာမ်ားလဲ သားခ်ိန႔္"
"ေမာ္ကြန္းတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္မရဘူး ဘႀကီး"
ဘႀကီးေအာင္ျပာျပာသလဲျဖစ္သြား၏။
"မဟုတ္ဘူးဘႀကီး။
ဟိုဘက္ကခုထိမလွုပ္ရွားေသးဘူး"
ထိုအခါမွပဲဘႀကီးကအနည္းငယ္စိတ္ေအးသြားသလိုရွိေတာ့သည္။
"အဲ့ဒါ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္စုံစမ္းၾကည့္ရမွာ။
ဘႀကီးးအိမ္မွာပဲေနပါ။ ဒီေနရာကပဲလုံျခဳံလို႔"
"ငါ့ကိုစိတ္ခ်ပါကြာ။
သား ခ်ိန႔္.....မင္းသာဂ႐ုစိုက္"
သူဘႀကီးကိုႏွုတ္ဆက္ၿပီးသည္ႏွင့္ထိုႏွစ္ေယာက္ကိုရွာရန္သာထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။အမွန္အတိုင္းဆိုရလၽွင္ေခါင္းထဲဘာမွစဥ္းစား၍မရ။ေမာ္ကြန္းနဲ႔ဆက္ေကာင္းသာသည္အရင္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍မရေသာအေျခအေနလည္းမဟုတ္၊ခင္မင္ေနၾကၿပီးသူေတြမလို႔စိတ္မပူေပမဲ့ ဒီလိုအေရးႀကီးေနခ်ိန္ထိုႏွစ္ေယာက္တစ္ၿပိဳင္တည္းေပ်ာက္သြားသည္ကအလြန္ထူးဆန္းေနသည္။ဖုန္းဆက္ေသာ္လည္းဆက္မရ။ဆက္ေကာင္းသာတို႔အိမ္ကိုသြားရွာခဲ့ေသာ္လည္း "ခရီးသြားေနတယ္" ဟုလြယ္လြယ္ေျပာပုံေထာက္လၽွင္ ဒီကိစၥကေသြးရိုးသားရိုးမည္သို႔မၽွမျဖစ္နိုင္ပါေခ်။
#ကၽြီ#
#တီးးးးးးး#
#ဝုန္း#
#တီတီတီ#
အေတြးလြန္ေနစဥ္မွာပင္သူ႔ကားေရွ႕သို႔ပိတ္ရပ္လာေသာကားတစ္စီးေၾကာင့္အလ်င္အျမန္ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရေတာ့သည္။
