ည ၁၂:၃၀ ခန႔္တြင္ ပဒုမၼာစံအိမ္သည္
ဝ႐ုန္းသုန္းကားျဖင့္နိုးထလာေလသည္။
#ခလြမ္း#
#ေဒါက္ ေဒါက္#
"သားငယ္ သားငယ္ အဆင္ေျပရဲ့လား။သားငယ္!!!
မရီ ေသာ့အပိုယူခဲ့"
အျပင္ဘက္မွအေမတို႔စိုးရိမ္စြာေအာ္ဟစ္ေနၾကေသာ္လည္း သူျပန္မေျဖအားေပ။ဒီအိမ္မက္ဆိုးႀကီးကသူ႔အားအျမဲပင္ႏွိပ္စက္ေန၏။အိမ္မက္ကလန႔္နိုးတိုင္းလည္း နဖူးေပၚကအမာရြတ္ကေသေလာက္ေအာင္နာက်င္ျမဲ။ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးလည္းစုတ္ျပတ္ေနေအာင္နာရျမဲ။
အိမ္မက္ထဲတြင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သည္ကေလးေလးအားလက္ဆြဲကာအသက္လု၍ေျပးလႊားေနသည္။မိုးေတြလည္းသည္းထန္စြာရြာသြန္းေနသည္။အေနာက္မွာက်န္ခဲ့ေသာအမ်ိဳးသမီးသည္အရိုက္ခံရ၍ေသြးအိုင္ထဲတြင္လဲက်က်န္ရစ္ေနခဲ့သည္။အေရွ႕မွကေလးေလးသည္ေျပးရင္းလႊားရင္းျဖင့္ကားလမ္းမႀကီးရွိရာအေရာက္တြင္ဘုန္းခနဲအသံၾကားၿပီးေနာက္ေမွာင္မဲသြားဆဲ။ၿပီးေတာ့ေဆး႐ုံခန္းေလးတစ္ခု။ၿပီးရင္ေတာ့သူလန႔္နိုးျမဲ။
ေနာက္အိမ္မက္တစ္ခုက ေပ်ာ္ရႊင္စြာကစားေနၾကေသာ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္။တစ္ေယာက္ကအနည္းငယ္ႀကီးပုံေပၚသည္။ပိုငယ္တဲ့ေကာင္ေလးေက်ာက္ခဲနဲ႔ပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ နဖူးကြဲကာယခုလက္ရွိအမွတ္ေလးေနရာတြင္အမာရြတ္ေလးက်န္ေနခဲ့သည္ဟုျမင္ရျမဲသာျဖစ္သည္။
"ဘာေတြလဲ
ဘာေတြလဲကြာ !!!!"
သူ ၁၆ ႏွစ္သားမွစ၍ဒီအိမ္မက္ႏွစ္ခုကိုမက္ေနျမဲ။ ဘယ္လိုမွလဲဆက္စပ္၍မရ။ဒီ့ထက္ပိုဆိုးသည္မွာ ေဖေဖ။ အိမ္မက္ထဲတြင္ေဖေဖ့ကိုျမင္သည္ႏွင့္သူေၾကာက္လန႔္တၾကားလန႔္နိုးလာျမဲသာ။
#ကၽြီ#
"သား သားငယ္
အဆင္ေျပလား
ဟင္ အဆင္ေျပရဲ့လား?"
အခန္းထဲသို႔ဝင္လာေသာေမေမနဲ႔ကိုကိုသည္စိုးရိမ္စြာ။
"ညီညီ ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္။ စိတ္ကိုေလၽွာ့ထား"
ေမေမက နဖူးမွေဇာေခၽြးမ်ားကိုသုတ္ေပးကာေရခြက္ေလးလွမ္းေပးသည္။
