KARMA

BÖLÜM 2

*Oy vermeyi unutmayın. İyi okumalar 🖤 *

Helios 'un böyle bir şey beklemediği belliydi."Böyle bir şey olsa defterlere yazılırdı.Kampa gelen ilk nesilden beri tüm her şey yazılmıştı.Ben de hepsini okuduğuma eminim.Böyle bir şey olsa mutlaka yazarlardı."

Anlaşılan onun da kafası karışmıştı. Ben de defterlerin ne olduğunu öğrenmiştim .

"İlk nesil derken ne kastettin?Kaç nesil geçti buradan? Siz kaç yıldır buradasınız? Niye bu kadar az ev var ?Buradan çıkış yok mu? Hafızamız neden silindi ? Ve tek değilsin dedin. Benden başka kim böyle ?"diye aklıma gelen tüm soruları ard arda sıraladım.

Hiçbir şey anlamamak sinirimi bozuyordu.Dax bile şaşırmıştı. Bu kadar çok soru sormamı beklemiyordu anlaşılan.

"Çok fazla soru sordun ve hepsi ben cevaplayamam. Çok yorgunum gerçekten. Ama diğerlerinin cevaplayamayacağı tek soruyu cevaplayabilirim. Gerisini onlara bırakacağım."

Birkaç öksürüğün ardından üstündeki gömleğin kol düğmelerini açtı. Ve dirseğine kadar sıyırdı. Dax Melaton - 19 yazıyordu. On dokuz yaşında gelmişti yani. Şu an on dokuz olması imkansızdı zaten.

Ben bunu düşünürken o iki kolunu da tamamen açmıştı. Diğerleri şaşkınlıkla nefeslerini tutarken -Helios bile- ben de çok şaşırmıştım.

Sırf dövmem yok diye az kalsın beni öldürüyorlardı. Oysa eski liderlerinin de kolları boştu. Tıpkı benim gibi. Biraz rahatladığımı hissettim.Artık beni öldürmezlerdi herhalde.

Dax hepimizin gördüğünden emin olduktan sonra konuşmaya başladı. "Ben de buraya senin gibi geldim Carmen.Ve beni bulan kişi de tıpkı Kiera gibi tepki verdi. Aramızdaki tek fark var ; o zaman silah doğrultulan kişi bendim. Ancak görüyorum ki şu an sen lidere silah doğrultuyorsun. Tebrik ederim.Her neyse herkes bana ne yapılacağını tartışırken lider geldi. Adı Daphne'ydi.Ve hayatımda gördüğüm en güzel kadındı,"derken son cümlesinde sesi titriyordu.

Galiba ona aşıktı. Ve gözlerindeki yaşa bakılırsa onu kaybetmişti.Yüreğimin burkulduğunu hissettim. Derin bir nefes aldıktan sonra devam etti.

"Yardımcı liderleri tek tek dinledikten sonra bir karar verdi. Dört yardımcı lider de sürülmem imkansız olduğundan ölmem gerektiğine karar verdiler. Ama Daphne bana yaklaşıp konuşmaya başladı.

Herhangi bir şey hatırlayıp hatırlamadığımı sordu. Ben de hatırlamadığımı ve sadece bileğimde yazanları ondan da emin olamadığımı çünkü kafamın bomboş beyaz bir sayfa gibi olduğunu söyledim. Gözlerimin içine dikkatlice baktı. Sonra da eski yerine dönüp herkese kararını açıkladı . Söyledikleri hala kelimesi kelimesine aklımda.

~İnsanoğlu bilmediği ilk defa karşılaştığı her şeyden korkar nasıl tepki vereceğini bilemez.Hepimiz burada olma sebebimizin ; hafızamızın silinmesinin burada yaşamak ve sürekli antrenman yapıp güçlenmek zorunda bırakılışımızın sebebi olarak görüyorduk bu dövmeleri.

Özel olduğumuzu ve bunun da bu dövmelerle belirttiğini düşünüyorduk. Oysa bugün belki de kamp tarihinde ilk defa dövmesi olmayan biriyle karşılaştık. Dövmesi olmaması onun suçu değil sonuçta. Hiçbirimiz neden burada olduğumuzu bilmiyoruz.Ve bunu dövmelere bağlasak da bugün öyle olmadığını anladık.

Ayrıca farkettiyseniz ismi yaşı tıpkı bizimki gibi yazılı. Eğer tamamen şanssızlık eseri yanlışlıkla veya haketmeyerek buraya gelmiş olsaydı ismi de bileğinde yazılı olmazdı. Ki bundan sonra tamamen boş biri de gelse asla zarar verilmeyecek .Bu o kişin suçu değil.