KARMA

BÖLÜM 39

Yataktan doğrulup  kıyafetlerimi alarak duşa girdim. O kadar kötü bir rüya görmüştüm ki hala etkisinden çıkamamıştım. Hızlıca duş alıp giyinerek odadan çıktım.

Kapıda Lily ile karşılınca " Günaydın,  " dedim. 

" Günaydın .Nereye gidiyorsun ?"

" Helios 'un odasına gideceğim .Dün gece kötü bir kabus gördüm .Bir an önce yanına gitmek istiyorum," deyip yürümeye başladım .Ama Lily kolumdan tutup beni kendisine çevirdi. Gözleri dolu bir şekilde bana bakıyordu .

" Neyin var Lily ne oldu ?"

" Carmen aslında - "

" Aslında ne ?"diye sordum.

" Kabus değildi, üzgünüm."

Hayır kabustu eminim. Beni tutan kolundan kurtulup hızlıca koşmaya başladım.Helios 'un odasına gelince kapıya sertçe vurdum.

" Helios ! Benim Carmen kapıyı aç !" Uyuyor olmalıydı .Biraz daha vurup seslendim.

" Helios !"

Kapı açılmadığı her saniye kalbim daha da hızlı şekilde atıyordu. Hayır  o kabus gerçek olamazdı. Kapıya  tekme atıp açmaya çalıştım. Bir yandan da bağırıyordum. Ama kapıyı açan kimse yoktu .Bu sefer omzumla vurmaya başladım. Tüm gücümle kapıya vuruyordum.

" HELİOS !"

Biri arkamdan kollarımı tutarak beni kapıdan uzaklaştırdı.

"Dori bırak beni kapıyı açacağım. Uyuya kalmış o yüzden açmıyor kapıyı. Helios aç artık !"

Ben debelendikçe Doris daha da sıkı şekilde sarılıyordu. Ağladığını farkettiğimde ben de gözyaşlarımı daha fazla tutamadım.Kabus değil gerçek olduğunu farkettiğimde artık nefes alamaz olmuştum.Hayır onu da kaybedemezdim.Annem ve babamdan sonra o da gidemezdi. Doris beni yere oturtup sarsmaya başladı .

" Carmen ! Carmen nefes al ! "

Alamıyordum.O video tekrar gözümün önünde canlanmıştı ve ben nefes alamıyordum. Çünkü benim nefesim oydu. Ama gitmişti .Bana verdiği sözü tutmayıp gitmişti.

Doris panikle " Lanet olsun!  Carmen nefes al lütfen boğulacaksın,"diye bağırdı.

Deniyordum ama olmuyordu.Önüme biri daha çöküp ellerimi tuttu.

"Carmen sakinleşmek zorundasın .Bana bak  Carmen !"

Gözlerimi kaldırıp Aaron 'a baktım." Daha önce de yaptık bunu Carmen panik atak geçiyorsun. Öncelikle sakinleşmen lazım.Bana odaklan elini tutan ellerime odaklan. Şimdi derin bir nefes al ve yavaşça ver.Hadi Carmen !"

Almaya çalışıyordum ama sanki bir şey soluk borumu tıkamıştı.

" Carmen ! Yapabilirsin.Annemin ne dediğini hatırlıyor musun ? Sen çok güçlü bir kızsın bir panik atağa yenilmeyecek kadar güçlüsün. Yavaşça nefes al bir süre tut sona tekrar ver. Bunu yaparken en sevdiğin anına dön. O anı düşün ve nefes al  !"

Helios 'la yağmurun altında dans ettiğimiz göl kenarını gözümde canlandırdım. Ben saçma bir şekilde dans ederken beni gülümseyerek izlemesini daha sonra da beraber dans edişimizi düşündüm. Yavaşça nefes alıp tekrar verdim. Bir kez daha aynı şeyi yaptım.

Akciğerlerim nihayet rahatlasa da kalbim acıyordu. Biri ellerini kalbimin etrafına sarmış tüm gücüyle sıkıyordu.

Aaron kollarını etrafıma sarmış saçımı okşuyor ve beni rahatlatacak şeyler söylüyordu."Aaron  kalbim çok acıyor,"deyip onun kolları arasında ağlamaya devam ettim.

" Biliyorum .Biliyorum kardeşim."

Beni kucağına alıp taşımaya başladı .Başımı göğsüne dayayıp üniformasını göz yaşlarımla ıslatmaya başladım.Her düşen damlanın yerine yenisi geliyordu.
 
Odamın kapısına gelince açık olan kapıdan içeri girmişti. Yatağa oturduktan sonra kollarını etrafıma sıkıca dolayıp ağlamama izin verdi. Ben ise her saniye katlanarak artan acıya dayanmaya çalışıyordum.Beynim çoktan kabullense de kalbim hala direniyordu .Böyle bir şeyin olamayacağını haykırıyordu.

Ben şu an abimin kucağında olabildiğince küçülmüş ağlarken o neredeydi ? Yoksa çoktan bir mezara koymuşlar mıydı ? Bu düşünce canımı inanılmaz yakmıştı.

Onu toprağın altında düşünmek çok zordu. Helios duramazdı ki orada .Hemen sıkılır çıkardı.Asla dile getirmese de dar alanlarla ilgili bir korkusunu olduğunu biliyordum. Duramazdı orada benim sevgilim. Beni bırakıp gitmiş olamazdı. Daha yapacağımız binlerce şey varken gitmiş olamazdı.Göl kenarında bir evimiz olacaktı daha .Tüm arkadaşlarımızı çağırıp yediğimiz yemekler olacaktı. Geceleri birbirimize anlattığımız  hayallerimiz vardı. Ama artık hiçbiri kalmamıştı . Hepsi tek bir kurşunla yok edilmişti. Oldukça kısık ve titrek sesimle" Nasıl geçicek bu acı ? Nefes bile alamıyorum ben. Boğuluyorum sanki,"dedim.