KARMA

BÖLÜM 79

*KEYİFLİ OKUMALARR 🔮💜💛*

Hızla arkamı dönüp bana seslenen adama baktım. Onlarca sivri buz parçası onu hedef alırken adam korkmuşa benzemiyordu. Biraz daha dikkatli bakınca beni hücreden çıkaran adam olduğunu farketmiştim. " Kimsin ve benden ne istiyorsun? "

Elindeki eldivenleri çıkarıp verandaya bıraktıktan sonra bana döndü." Adım Màrvic Sèamas sen sadece Màrvic desen yeter. Senden ne istediğim konusunu ise şu buzları çektiğinde konuşsak daha hoş olabilir. "

Kaşlarımı çatarak " Beni neden oradan çıkardınız, neden buradayım ? "dedim.

" Carmen şu an bana güvenmemen çok doğal gerçekten ama iki gündür yanımızdaydın ve inan ki sana zarar vermek isteseydik çoktan yapmış olurduk. Biz düşman değiliz aksine senin yanındayız. "

Şaşkınlıkla " İki gündür baygın mıydım? " dedim.

Evden çıkan kız" Evet iki gündür baygındın. Ateşler içinde yatıp sürekli birinin adını sayıklıyordun. Her neyse biz seni oradan kurtardık - ki kendi canımızı tehlikeye atarak yaptık bunu - ve iyileştirdik. Sen ise gelmiş oluşturduğun buz sarkıtlarıyla amcamı tehdit ediyorsun," diye karşılık verdi. Bu kızı daha önce görmemiştim.

Turuncu uzun saçları, mavi gözleri ve çilleriyle kesinlikle çok güzeldi. Ama bakışları için aynı şey söylenemezdi.Sert bir şekilde yüzüme bakıyordu.

Buzları yok etsem de bıçak hala elimdeydi.
Bakışlarımı gözlerine dikip kaşımı havalandırarak " Anlamadığım şey de o zaten, neden beni kurtardınız? Büyücülerin bana iyilik yaptığını görmek beni epey şaşırttı açıkçası. Oysa hepinizin beni öldürmek için sıraya girdiğini sanıyordum," dedim.

Kız gözlerini kısıp" Büyücü olduğumuzu nereden biliyorsun? " dedi. Ben de gözlerimi onun gibi kısıp
" Hissedebiliyorum," dedim. Şaşırdığı belliydi. Verandadan inerek amcasının yanında korumacı bir şekilde durdu.

Màrvic yumuşak bir ses tonuyla " Büyücülerle önceki deneyimlerin pek hoş değildi. Ama insanlar nasıl iyi ya da kötü olarak ayrılabiliyorsa bizler de öyle ayrılıyoruz. Şu ana kadar hep kötü tarafla karşılaşmış olmam her büyücünün kötü olduğu anlamına gelmez. Diğerlerinin aksine biz seni öldürmek istemiyoruz," dedi.

Doğruyu söylediğini hissedebiliyordum. Üstelik içimden bir ses ona güvenebileceğimi söylüyordu. Elimdeki bıçağı da yok ettikten sonra " Şu an neredeyim ? " dedim.

Adam gülümseyerek " Saaqrals 'a hoşgeldin ," dedi. Saaqrals yani Büyücüler Diyarı 'ndaydım. Hayretle
" Saaqrals yok olmamış mıydı? " diye sordum.

" Hayır yok olmadı. Sadece yer değiştirip yeniden kuruldu."

Birkaç kez öksürdükten sonra elimi ağrımaya başlayan başıma götürdüm. Çok kötü sızlıyordu.
" Daha iyileşmedin Carmen , üstelik günlerdir neredeyse hiçbir şey yemedin. Sana birkaç kere çorba içirdiler gerçi de yeterli değil. Hadi içeri geç beraber yemek yiyelim sonra da sana her şeyi anlatayım."

İkisine son bir bakış attıktan sonra içeri doğru yöneldim. Zaten başka bir şansım da yoktu. Bilmediğim ve büyücülerle dolu bir ülkede kafama göre hareket edemezdim. Üstelik çoğu beni öldürmek istiyor olabilecekken ...

Gidip koltuklardan birine oturdum ve masada duran peçetelerden birini alarak burnumu temizledim. Bir an önce şu hastalıktan kurtulmam gerekiyordu.

Onlar da arkamdan gelip salonla birleşik olan mutfağa geçmişlerdi. Elbette onlara tam olarak güvenmeyecektim. Temkinli olmam gerektiğini biliyordum.