KARMA

BÖLÜM 74

*KEYİFLİ OKUMALARR 🐣💛*

Gözlerim yavaşça açıldığında önce bembeyaz tavanla karşılaşmıştım. Daha önce de birkaç kez uyanmış ancak öylece bakmaktan başka bir şey yapamamıştım. Konuşmaya ya da hareket etmeye çalışsam da becerememiştim.

Gözlerim yan tarafımda duran Helios 'a kaydığında dikkatli bakışlarla beni izlediğini farketmiştim.
Artık eskisi gibi heyecanlanmıyor o da benim gibi bakmakla yetiniyordu.

Sert bir şekilde yutkunduktan sonra gözlerimi kapattım.Sandalyesini hızlıca itip ayağa kalktığını ve odadan çıktığını farkedince gözlerimi tekrar açmıştım. Arkasından seslenmeye çalışsam da sesim çıkmamıştı.

Hâlâ bilincimin kapanmadığını farkedince içime bir rahatlama yayılmıştı. Bir kez daha o karanlık uzun ve boğucu kabusa dönmek istemiyordum. Kapı yavaşça açıldığında Sarah elindeki malzemelerle içeri girmişti .

Gözlerimin açık olduğunu farkedene kadar serumları değiştirmişti bile.Gözleri benimkilerle çarpıştığında bir süre öylece baktı. " Carmen beni duyabiliyor musun ? "

Gözlerimi ağır bir şekilde kırpıp açtığımda yüzündeki neşe görülmeye değerdi." Tanrım şükürler olsun ! Bizi o kadar çok korkuttun ki anlatamam Carmen."
Cevap veremesem de gözümden akan bir damla yavaşça düşmüştü.Eliyle  gözyaşımı silip alnıma bir öpücük bıraktı.

" Hareket edebiliyor musun? Tamamen hareket etmeyi deneme. Sadece parmağın kıpırdatsan da yeter. " Dediği şeyi yapıp işaret parmağı hafifçe kaldırmıştım. Ama o bile canımı yakmaya yetmişti.
" Çok güzel. Peki ağrı hissediyor musun? Hissettiğin ağrı tüm vücudunda ise parmağını kaldır belirli bir bölgedeyse de gözlerini kırp" Parmağımı bir kez daha kaldırdığımda yavaşça başıyla onaylamıştı.

" Tamam şimdi serumuna ağrılarını biraz olsun geçirmek için ilaç ekleyeceğim. "

Hızlı adımlarla göremediğim bir tarafa doğru gitmiş sonra elindeki iğneyle geri dönmüştü. İğnedeki sıvıyı seruma ekleyip yüzündeki geniş gülümsemeyle bana bakmaya başladı." Uyandın ya gerisi de yavaş yavaş gelecektir. "

Ağzımı açsam da birkaç kuru öksürükten başka bir şey çıkmamıştı." Zorlama kendini Carmen. Bir aydır burada yatıyorsun. Bir anda her şeyi eskisi gibi yapmaya başlayamazsın." Dediği şeyle tam anlamıyla şok olmuştum. Bir aydır burada yatıyor olmam imkansızdı. Bana sadece bir en fazla iki hafta gibi gelmişti.

" Sen burada dur ben gidip diğerlerini de haber vereyim. "Zaten burada durmaktan başka çarem yoktu. O kapıyı kapatıp hızlıca giderken ben de boynumu oynatmaya çalışıyordum. Çok kötü tutulmuştu ve canımı yakıyordu.

Tüm kaslarım kaskatı kesilmiş kullanılmamaktan hantallaşmıştı. Bir de zehirin kendi etkisi yüzünden oldukça zarar görmüşlerdi. Hatırladığım tek şey kaslarımın yırtılıyormuş kemiklerim kırılıyormuş hissiydi. Her seferinde daha fazla acı çektirebilecek bir şey olmadığını düşünüyor sonra da yanıldığımı hiç de hoş olmayan yöntemlerle öğreniyordum.

Boynumu biraz sola çevirdiğimde rahatlamıştım. Keşke Sarah 'tan biraz su isteseydim çünkü ağzım çok kurumuştu.

Yaşadıklarım gözümün önüne gelince bir kez daha öfkeye kapılmıştım. O adamın dudaklarının benimkilere değmiş olma fikri midemi bulandırıyor kusma isteği uyandırıyordu.

Onun için düşündüğüm şeyler aklıma geldikçe kendimden daha çok iğreniyordum. Bir gariplik olduğunu farkedip pişmanlık duysam da her seferinde hızlı bir şekilde geçmişti.