KARMA

BÖLÜM 36

*Keyifli okumalar 🖤*

Loran beni kendine çevirip gözlerime şaşkınlıkla bakmaya başlamıştı. Aaron bile şaşkınca bakıyordu. Onu kenara çekip içerideki aynadan kendime baktım.O kadar öfkeliydim ki şaşıramamıştım bile .

Loran hayranlık dolu sesiyle "Çok muhteşem gözüküyor Carmen. Hayatımda bu kadar güzel bir şey görmedim galiba. Sanki siyah bir zemin üzerine serpiştirilmiş her renkten  renk  tozları varmış gibi. Sanki renkli yıldızlardan oluşmuş bir galaksi gibi.Şu an gözlerinde ayrı bir galaksi var," dedi .

Gözlerimi sıkıca yumup tekrar açtım. Geçmişti. İkisi de hayranlık içinde bana bakıyordu.

Son kapıyı da açıp koridora çıktık. Yemekhane çoktan boşalmıştı. Kaç saattir oradaydık bilmiyordum ama sanırım akşam yemeğini bile kaçırmıştık. Sandığımdan daha uzun süre baygın kalmış olmalıydım.

Asansöre binerken " Saat kaç ?" diye sordum. Aaron kolundaki saate bakıp " Sekiz ," diye cevapladı. Açılan kapıdan geçip odama doğru yöneldim. Bu kat daha kalabalıktı . Önünden geçtiğimiz herkesin durup selam verdiğini görünce şaşırmıştım.

Aaron 'a bir bakış attım.Omzundaki yıldızları görünce şaşırmıştım. Tam altı taneydi.

Kapımın yanında durup Loran 'a döndüm.
" Loran beni soran olursa yalnız kalmak istediğimi söyler misin ? "

" Söylerim ben de şimdi yanlarına gidecektim zaten ." 

Uzanıp sıkıca sarıldım. Onunla ilgili bazı hatıralarımı da hatırlamıştım. Bana son bir bakış atıp arkasını dönerek uzaklaşmıştı.

Kapıyı açıp içeri girdim. Aaron da girince
"Yalnız kalmak istediğimi söylemiştim," dedim. Ama pek de gitmesini istemiyordum.

Kapıdan dışarıyı kontrol edip gören kimse olup olmadığını kontrol ettikten sonra  kapatıp bana döndü. Ben de bakışlarına karşılık verdim. Sadece birkaç saniye sonra gözlerim dolmuştu bile.

Gidip ona sıkıca sarıldım. Kollarını etrafıma sıkıca sarmıştı. Kısa süre sonra geri çekilip omzuna oldukça sert bir yumruk attım. Şaşkınlık içinde bana baktı .Gözümden hala yaşlar akarken buruk bir şekilde gülümsedim.

" Küçükken  bana yaptığın şeyler içindi." 

" Çok kötü bir abiydim biliyorum .Sanırım daha fazlasını da hak ediyorum. "

Elimden tutup yatağa götürdü ve tam karşıma oturup avucuna aldığı elimi öptü.Bakışları kesinlikle özlem doluydu.

"O kadar çok özledim ki . Yedi yıldır seni göremiyordum. Önce ben alındım. Ben geri döndüğümde ise sen alınmıştın.

O kadar çok büyümüşsün ki ... Sadece gözlerin aynı kalmış ;aynı anneminkiler gibi. Sen de öylesin Carmen aynı anneme benziyorsun ."

Elini uzatıp yanağımı okşadı .Bir yandan da akan yaşları siliyordu . "Ses tonun duruşun bakışın her şeyinle annemize benziyorsun. Babam seni görseydi çok mutlu olurdu. Hep kızımız sana benzesin derdi  anneme.

Benzemişsin de Carmen. Keşke beraber görebilseydik gitgide anneme benzemeni. Boyunun uzamasını , gelişmeni ,genç bir kız olmanı. Keşke beraber olsaydık."