💕 A relationship is like a rubber band that two people are holding;
Letting go of one side inevitably
hurts the other.. 💕
Jennie's pov;
- Pag-gising ko kina-umagahan, wala na si Eun Woo sa tabi ko, pero meron itong iniwan na isang note sa ibabaw ng maliit na table sa gilid ng kama nito.
Nakangiti ko iyong binuklat upang basahin,
'Babe, Always remember that wherever I go, you will always be in my Heart, I love you so much, And I will miss you, Take care of yourself always.. Love Eun Woo'
Napakunot ang noo ko nang matapos ko iyong basahin, Bakit ba sobrang lambing sa akin ni Eun Woo ngayon? Nagtatakang naitanong ko sa sarili ko. Winalang bahala ko nalang iyon at itinago ko na ang sulat niya sa drawer, Hinanap ko ang phone ko upang tawagan ito upang alamin kung nakarating na ba ito sa airport. Naka-ilang ring muna iyon bago naman nito sinagot ang tawag ko.
["Babe"] aniya.
"Where are you now?" I ask him.
[Nandito na ako sa airport why? after 10 minutes aalis na kami, kagigising mo lang ba?"] Balik tanong niya sa akin.
"Medyo, Babe, pagbalik mo punta ulit tayo sa Nami island ah?" Masayang sabi ko pa sa kanya. Kinulang kase kami sa oras kaya hindi na namin nalibot ng husto ang lugar na iyon na tinatawag din ng marami na "a Place for True Lovers"
People visit the island with people they love, their families and friends, to leave their true love stories there. Nami Island is now full of love stories of the people from all over the world. At gusto kong maging bahagi din nang lugar na iyon ang pagmamahalan namin ni Eun Woo.
Ilang segundo rin hindi sumagot si Eun Woo sa sinabi ko kaya sinambit ko ang pangalan niya.
"Eun Woo, Are you still there?" Tanong ko.
["Y-Yeah, I'm here"] Bigla kong nahimigan sa boses niya ang lungkot,
["Jen, I-I don't know k-kung kailan ako makaka-uwi,"] Paputol-putol na sabi niya sa akin.
"Ah, basta umuwi ka agad ha?" Sabi ko na hindi na pinansin pa ang sinabi niya. Narinig ko ang malalim niyang paghinga, bago muling nagsalita.
["I love you Jennie, dont forget that"] Mahinang sabi niya sa akin.
"And I love you too, bakit ba lately lagi mo na yang sinasabi sa akin? Pati sa letter na iniwan mo" Masayang tanong ko sa kanya. Hindi ko na inantay pang sumagot siya dahil muli akong nagsalita.
"Just promise me na uuwi ka kaagad ha Eun Woo? Hihintayin kita!" Then I ended the call, Matamlay akong napatitig sa phone na hawak ko, hindi ko alam pero bakit para akong maiiyak, parang gusto ko siyang yakapin at muling makita, bakit ba pakiramdam ko. ngayon palang namimiss ko na agad siya. Napangiti ako ng malungkot,
Then suddenly I whispered his name. "Eun Woo"...
Matapos kong maglinis sa apartment ni Eun Woo, nagmamadali na rin akong nag-ayos ng sarili ko para umuwi naman sa bahay namin ni Taehyung, kailangan kong magpalit ng damit, although may mga damit naman ako dito kaya lang puro mga simpleng damit ang mga nandito nasa bahay ni Taehyung ang mga pang-alis kong damit.
Palabas na na ako ng apartment niya nang mag-ring ang phone ko, nagtataka akong napatingin sa pangalan na lumabas sa screen ko. Its Taehyung. Why suddenly he called me?
[ "Hello, Jen"] rinig kong sabi niya ng sinagot ko ang tawag nito.
"Why?" matabang na sagot ko. "Tatanungin mo na naman ba ako kung bakit hindi ako umuwi kagabi?" I added.
I heard his sighed, before answering me.
["Why would I asked kung alam ko naman kung bakit?"] Sagot nito sa kanya.
"So, why are you calling me now? Alam mong ayokong tinatawagan mo ako!" Naiirita na sabi ko naman sa kanya.
Napatahimik ito sa kabilang linya, lumipas ang ilang segundo bago ito muling nagsalita.
["Si Rose dinala siya ni Jimin dito ngayon sa hospital,"] He said.
"What?!" Pabiglang sambit ko sa kanya "Why?" Then I asked, Nagmamadali na akong sumakay sa taxi na dumating habang hawak parin ang cellphone ko at kausap siya.
["I don't know, ang sabi lang ni Jimin marami daw dugo si Rose, inantay pa namin yung Doctor"] Kalmadong sagot lang niya sa akin.
"Saang hospital?" I asked
["Here in kangnam"] Pagkatapos niyang sabihin yun ay enend call ko na ang tawag niya.
Naabutan ko si Taehyung at Jimin na parehas nakaupo habang seryosong nag-uusap ang mga ito, kaya hindi nila namalayan ang paglapit ko sa kanila.
"How is she? What happen? " magkasunod na tanong ko bigla sa kanila na ikinalingon nila nang sabay sa akin. Napatayo agad si Taehyung pagkakita niya sa akin. Pero si Jimin parang nanlalata itong napatayo at humarap din sa akin, sa kanya naman nakatuon ang paningin ko.
"The Doctor said she had miscarriage"malungkot na sagot ni Jimin sa akin. Napaawang ang mga labi ko nang marinig ko iyon, bigla naman akong napatingin kay Taehyung na malungkot din palang nakatitig sa akin. Bumalik muli ang tingin ko kay Jimin.
“Can I see her? “i asked calmly. Jimin nodded me. Maingat ko namang binuksan ang pintuan kung saan nandoom si Rose. I opened the door and walked in, while Rose held back. I got closer to the bed and called out to Rose gently. She turned her head towards me slowly. Her pillow was soaked with tears, her eyes were pale and swollen. She was still sobbing quietly when she signaled me to come closer. I walked up to her then i hug her.
"Jen, my baby is gone" she whispered into my ears in between sobs. I could feel the pain in her voice, " And this is all my faults, I didnt know that i was pregnant ang tanga ko" then she cried again,
"Rose please, wag mong sisihin ang sarili mo, siguro hindi pa siya ang talagang nakalaan para sa inyo ni Jimin" Pagpapakalma ko sa kanya.
"Si Jimin, i know na sinisisi niya ako, galit siya sa akin Jen" she burst in another round of tears. I held her hand,
"Sigurado akong hindi siya nagagalit, dahil maski siya nasasaktan din sa pagkawala nang baby nyo, He loves you so much at alam mo yan di ba?" I slightly smiled at her para medyo gumaan ang pakiramdam nito.
"Pwede pa naman kayo magka-baby, at kapag nangyari iyon sigurado akong ipagkakaloob na sa inyo yun ni god" I added. Malungkot naman itong napangiti, nang makita ko iyon niyakap ko siya nang mahigpit. Pero impit ulit itong napaiyak.
Taehyung's pov;
Tinignan ko si Jennie ng may lungkot kanina pag-dating nito, hindi ko alam kung para kanino ba yung lungkot ko, kung kay Rose ba? Or dahil sa sinabi ni Eun Woo na he will give up Jen for me, sigurado akong pag nalamann iyon ni Jennie masasaktan ito ng sobra at alam ko ring mas madodoble ang galit niya sa akin, pero willing naman akong tanggapin ang lahat ng yun kung siya naman ang magiging kapalit ng lahat ng iyon.
~~~~~~~
🎵 Heart beats fast
Colors and promises
How to be brave
How can I love when I'm afraid
to fall
But watching you stand alone
All of my doubt, suddenly goes away somehow One step closer
I have died everyday, waiting for you Darling, don't be afraid,
I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand more
Time stands still
Beauty in all she is I will be brave
I will not let anything, take away What's standing in front of me
Every breath, every hour
has come to this
One step closer
And all along I believed,
I would find you
Time has brought your heart to me,
I have loved you for a thousand years
I'll love you for a thousand more..🎶
A THOUSAND YEARS
By; Cristina Perri
........
BINABASA MO ANG
Say That You Love Me
Fanfiction'' Iwanan mo na siya Jen, Let's be together." Napahinto ako sa pagbibihis at napalingon kay Eun woo nabigla ako sa sinabi niya sa akin. Bahagya ko itong nilingon, naka-upo pa ito sa kama habang natatakpan ng kumot ang pang-ibaba bahagi ng katawan n...
