💕Love is like the wind,
you can't see it but,
you can feel it.. 💕
Taehyung's pov;
Magdidilim na nang makauwi si Jennie sa bahay namin, Inaantay ko talaga ang pag-uwi niya habang nakaupo ako sa sopa dito sa salas ng bahay namin.
Pagpasok niya bahagya niya lang akong tinapunan ng tingin at lumiko na para umakyat na sa taas pero napatigil ito ng tawagin ko siya na ikinatigil niya sa paglalakad.
"Bakit hindi mo isinama si Nayeon?" Mahinahong tanong ko sa kanya.
"Bakit bodyguard ko ba siya?" Pamimilosopo balik tanong niya din sa akin.
Hindi ko maiwasang mapaismid dahil sa sinabi niya kaya medyo painis akong nagsalita muli sa kanya.
"What if may naramdaman kang kakaiba habang nasa biyahe ka.. "
"Nakauwi naman ako ng maayos di ba?" Naiinis na pagputol niya rin sa sinasabi ko, tinalikuran na niya ako upang tuluyan nang umakyat sa itaas ng kwarto nito.
Malalim nalang akong nagpakawala ng isang buntong hininga dahil sa inis na nararamdaman ko, minsan gusto ko nang magalit sa ginagawa niya pero kapag nararamdaman ko na iyon, bigla namang nawawala kapag kaharap ko na siya. Kaya imbis na sa kanya ako magalit nagagalit nalang ako sa sarili ko, dahil kahit anong gawin ni Jennie para parin akong tanga na patuloy na nagmamahal sa kanya.
***
2 weeks later...
Jennie's pov;
Malalim na ang gabi pero nakakaramdam ako ng pagkaalinsangan na sinabayan pa nang pag-galaw-galaw ng tiyan ko na may bahagyang pananakit, pinilit kong umupo at sumandal sa headboard ng kama ko. Pilit kong pinakalma ang sarili ko at pinakikiramdaman ang alam ko 3 days frow now pa ang pinaka-due date ko, bakit parang napaaga yata? napapangiwi ako kapag lumalakas ang paghilab niya.
Huminga ako nang malalim upang medyo mabawasan ang pananakit na nararamdaman ko. At nang medyo huminto ang paghilab niya ay dahan-dahan akong pilit na tumayo, maingat akong humakbang palabas ng kwarto ko.
Ang unang pumasok sa isipan ko nang makalabas ako ay si Taehyung. Ewan ko but my instinct told me na puntahan si Taehyung sa kwarto niya imbis na si Nayeon.
Muli maingat akong humakbang palapit sa kwarto ni Taehyung at nang nasa harapan na ako ng pintuan niya ay malakas ko itong kinatok na sinabayan ko pa nang pagtawag sa pangalan niya.
Halos 3 minuto ko rin iyong ginawa. Napatigil nalang ako ng muli ko na namang naramdaman ang paghilab ng tiyan ko, sakto namang bumukas ang pintuan ni Taehyung at iniluwa siya doon.
"Jennie! What is it?" Gulat na pagsambit niya sa pangalan ko naramdaman ko ang mabilis niyang paghawak sa akin upang alalayan ako.
"T-Taehyung, ma-nga-nganak na ya-ta ako" Hirap na hirap na sambit ko sa kanya.
"WHAT!" Malakas na sabi niya. Nakita ko ang pagkataranta at pagkabalisa niya. "Wait, Jen, wag ka munang manganak, Nayeon!!" Natatarantang sabi niya. Napapitlag pa ako ng malakas niyang tinawag ang pangalan ni Nayeon.
Pagkatapos ay dahan-dahan niya akong binuhat, nagmadali na siyang naglakad habang buhat niya ako, nakasalubong namin si Nayeon inutusan niya itong kuhanin na ang baby bag na inihanda ko na para sa oras ng panganganak ko.
Ilang sandali pa at nakarating kami sa kotse niya maingat niya akong sinakay sa back-seat, mabilis na tumabi na rin siya sa akin. Hindi naman nagtagal at dumating na din si Nayeon na dala ang mga gamit namin at nang baby ko.
Mabilis na pinaandar na rin ng driver na kinuha niya para sa kin ang kotse upang pumunta na nang hospital,
***
Taehyung's pov;
"T-Taehyung!" She exclaimed. Habang nasa biyahe kami papunta sa hospital. Nakita ko ang pamamawis sa kanya.
"Stay calm, okay? You'll be fine." Pagpapalakas ko nang loob niya, but deep inside kinakabahan ako para sa kanya.
She nodded pero sa huli ay napadaing lang at kumapit sa kamay ko.
"I-It hurts." Nakita ko ang paghihirap sa mukha niya kaya hindi ko napigilang at napahalik ako sa noo niya.
"You'll be fine, just inhale.. Exchale.." Sinunod naman niya ang sinabi ko. Binalot ako ng kaba habang nakikita ko ang paghihirap niya, Damn, ngayon lang ako kinabahan at natakot ng ganito!
Narinig ko ang pagtawag ni Nayeon sa OB ni Jennie. At hindi naman nagtagal nakarating kami ng hospital mabilis na humingi ng tulong si Nayeon sa mga nurse staff doon. Habang inilalabas ko si Jennie sa loob ng sasakyan.
Then maingat ko siyang inilapag sa stretcher. Habang papunta na kami sa labor room. Dumaing na naman siya nang sakit.
"M-Masakit.." This time nakita ko ang paglandas ng mga luha niya sa pisngi, Tanda na sobra na siyang nahihirapan. Dahil doon mas lalo akong nagpanic.
Fuck it, does it really hurt that bad? Kung pwede nga lang na ako na ang sumalo sa sakit na nararamdaman ni Jennie ngayon.
~~~~~~~
🎶Tonight it's very clear
As we're both lying here
There's so many things
I want to say
I will always love you I would never leave you alone
Sometimes I just forget
Say things I might regret
It breaks my heart to see you crying
I don't wanna lose you
I could never make it alone
I am a man who
will fight for your honor
I'll be the hero you're dreaming of We'll live forever
Knowing together that we
Did it all for the glory of love...💕
GLORY OF LOVE
By; Peter Cetera
.............
BINABASA MO ANG
Say That You Love Me
Fanfiction'' Iwanan mo na siya Jen, Let's be together." Napahinto ako sa pagbibihis at napalingon kay Eun woo nabigla ako sa sinabi niya sa akin. Bahagya ko itong nilingon, naka-upo pa ito sa kama habang natatakpan ng kumot ang pang-ibaba bahagi ng katawan n...
