Miłość na Antypodach

Pasterka&Jestem ciekawa czy...?

Dumałam i milczałam, bo nie wiedziałam co powiedzieć na przebytą przed kwadransem scenę, zazdrości, zakończoną mega rozkoszą. Janek chyba też do końca nie rozumiał co się stało... moje ciało w środku płonęło, on rozpalił ogień. Pół godziny dłużyło mi się niemiłosiernie, powietrze jakiś naelektryzowane wariowało wokół nas to na pewno. Dzięki tym który wymyślili klimę, teraz ona w aucie przywraca mi trzeźwość umysłu i ochłodę by moje ciało wróciło do jako takiej równowagi. Spokojnie Sylwio, już jest dobrze! Dobrze, że świąteczne kawałki leciały z radia i spiker cukierkowo wprowadzała nas w pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia w australijskim upalnym klimacie. Tak będzie dobrze, już jestem spokojna, są święta, pasterka, "Last Christams"... nuciłam z Wham!. Powtarzałam w myślach, jak mantrę: będzie dobrze! Jestem wystudzona! Spokojnie!

-Sylwio, musimy przywitać się z ojcem Danielem i trochę poudawać przed okolicznymi sąsiadami, farmerami, pracownikami. Wiesz koleżanki Anny i reszta, muszą mieć o czym opowiadać, ale będzie też poprawnie z mojej strony.- Poprawnie? Co z nim jest do cholery, raz łagodny jak baranek poprawny, a raz niczym zazdrosny kochanek. Spokojnie, spokojnie, spokojnie, to jest gra i będzie poprawnie.

- Jasne, a czegoś konkretnego mam się spodziewać, wiesz z moim angielskim jest jako tako. 

- Z twoim angielskim, jest ok.,widziałem cię dziś z Mary, wczoraj z Tiną, znakomicie sobie radzisz, uwierz w siebie.- Ludzie i ten jego uśmiech, weź tu normalnie się skup i bądź spokojną -przedstawię cię, jako moja bliska przyjaciółkę i przyjaciółkę rodziny.

- Przyjaciółkę, he bliską przyjaciółkę. – Taką co się całuje tak, jakby jutro miało nie nastąpić. Dobrze, że dojeżdżaliśmy i nie miałam za dużo czasu na panikę. Musiałam wziąć się w garść by jakoś przeżyć tę pierwszą w moim życiu pasterkę przy 35 stopniowym upale i to przed publiką. Dziwne uczucie, niby choinki, aniołki, światełka ale ten upał zupełnie mieszał mi w głowie, hiszpański wachlarz by się przydał dla jej ochłody. Na dodatek Janek nie ułatwia sprawy, pewnie trzymając moją lewą dłoń. Bym mogła prawą uścisnąć wielebnemu Danielowi, sąsiadom i znajomym, których nazwisk nie zapamiętam. Jutro muszę zrobić notatki, kto był kim, bo obawiam się, że ta wiedza będzie mi potrzebna, sądząc po sensacji jaką wywarła moja osoba. Szeptani na bank! Tyle, że nie wiem czy miało to związek, że jestem przyjaciółką rodziny czy przyjaciółką Janka, czy teżJohn'a jak towarzystwo dookoła zwracało się do niego. Cała prezentacja i nasza gra udała się bez zarzutu, było poprawnie, choć zapewne jutro, a najdalej pojutrze rozdzwonią się telefony do Anny z pytaniami o mnie albo nawet z propozycją odwiedzenia jej, pod pretekstem dodania otuchy w trakcie rekonwalescencji. W rzeczywistości będzie im chodziło zweryfikowanie mojej osoby. Skąd pojawiła się taka Polka i jest tak blisko z Jankiem. Robi się trochę jak w szpiegowskim filmie z wątkiem romantycznym, nie w tureckiej telenowelii.

Kościół Św. Teresy to około 20 letni budynek, teraz przyozdobiony sztucznymi choinkami i ... wetylatorami bo upał i klima się popsuła.Ten obiekt sakralny zupełnie inny od tego co znam z Polski ale spodobał mi się, bo był prosty i skromny, z jedną nawą i ławkami na około 100 miejsc siedzących i oczywiście tylu wiernych przybyło na nabożeństwo. Msza w obrządku katolickim więc mama będzie spokojna, że po bożemu obchodzę święta w tym aborygeńskim kraju. Nie obyło się bez egzotyki dla mnie, wszystko odbywało się oczywiście w języku angielskim i gdy tylko rozpoczęła się liturgia, Janek podał mi broszurę z tekstem mszy jak również pieśniami. No brawo Janku pomyślałeś o mnie.

- Dziękuję - wyszeptałam i uśmiechnęłam się trochę niepewnie no i w końcu odważyłam się spojrzeć na niegodłużej, po raz pierwszy od sceny zazdrości po kolacji i po pocałunku. Pasterka przebiegła zgodnie z planem w iście ekspresowym tempie, bo już kwadrans po pierszej w nocy siedzieliśmy w aucie w drodze powrotnej.