// Unicode //
~~~~~~~~~~
" မေမေ သမီးတို့အိမ်ပြောင်းရင်ကောင်းမလား "
" ထူးထူးဆန်းဆန်းပါလား၊ ဘာဖြစ်လို့တုန်း "
နေခြည်ရဲ့အရင်းမရှိ၊ အဖျားမရှိသည့်စကားကြောင့် အမေဖြစ်သူမှာ မော့ကြည့်လာသည်။ ရှင်းသန့် ပန်းကန်ထဲသို့ မုန့်ဟင်းရည်ခပ်ထည့်ပေးရင်း နေခြည်က ဆိုလေသည်။
" ဒီအိမ်က နံရံတွေအရမ်းပါးတယ် မေမေရဲ့ "
မုန့်ဟင်းခါးစားရန်ပြင်နေသော ခွန်းရဲ့လက်တွေ လေထဲမှာတွင် ရပ်သွား၏။ ရှင်းသန့် ကလည်း မျက်နှာတွေရဲတက်လာပြီး ခေါင်းငုံ့သွားသည်။ နေခြည် ခပ်ညစ်ညစ်ပြုံးကာ ဆက်ပြောလိုက်လေသည်။
" နံရံတွေပါးတော့ အိပ်ရေးပျက်တယ်လေ "
" ဘာသံတွေကြားလို့တုန်း နေခြည် "
" ကြွက်တွေသောင်းကျန်းတာလေ၊ မနေ့ညက တစ်ညလုံးပဲ "
" ဟုတ်လား၊ မေမေတော့ တစ်ခါမှမကြားမိဘူး၊ ဆေးတွေဘာတွေဖြန်းရမလားမသိဘူး၊ ကြွက်တွေများလာရင် ရောဂါရတယ် "
" ကြွက်ကနှစ်ကောင်တည်း မေမေ "
" တွေ့လိုက်တာလား "
" မတွေ့ပါဘူး၊ သမီးက အကြားအာရုံကောင်းတော့ အသံကြားတာနဲ့ ဘယ်နှကောင်လဲဆိုတာ ခန်းမှန်းမိတာပဲ "
မေမေကတော့ နေခြည့်ကို သံသယမဝင်ဘဲ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်နေသည်။ မဟုတ်တာလုပ်ထားသူ နှစ်ယောက်ကတော့ ခေါင်းပင်မဖော်တော့။ ကိုယ့်ကို အသံနဲ့ နှိပ်စက်ထားတဲ့သူတွေကို နည်းနည်းလေးတော့ ပညာပေးရမည်လေ။
" အဲ့ဒီကြွက်တွေသောင်းကျန်းတာနဲ့ သမီးဆို မိုးလင်းခါနီးမှအိပ်ပျော်တယ်၊ ဒီကြားထဲ ခွန်းကမထလို့ မေမေ့ကို သမီးလာကြိုရတော့တာပေါ့ "
" အေး ခွန်းကဘာလို့မထနိုင်တာလဲ၊ နေမကောင်းဘူးလား၊ ညဘက် အပြင်တွေသွားသေးတာလား "
မသိမသာဖြင့် ခွန်းဆီသို့မျှားဦးလှည့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
" သားနေကောင်းပါတယ်၊ ဘယ်မှလဲမသွားပါဘူး၊ ညကအိပ်တာ နည်းနည်းနောက်ကျသွားလို့ မနိုးတာ "
YOU ARE READING
𝙸𝚝'𝚜 𝙾𝚔, 𝚃𝚑𝚊𝚝'𝚜 𝙻𝚘𝚟𝚎〖 Completed 〗
Romanceပထမဆုံးအရေးသားမို့ လိုအပ်ချက်တွေများပြီး ဇာတ်အိမ်ပေါ့ပါတယ်။
