The Billionaire Sweet Chances (18+)

Chapter 36

Zara POV

Nakabalik ako sa bahay at wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak ng umiyak, kasi hindi lang talaga ako makapaniwala na sa dinami dami kong nakilala bakit siya pa? At sa dinami daming tao sa mundo bakit mga magulang ko pa? Kung kailan kailangan namin ni Zeron ng ina at ama, simula ng ma bankrupt ang company ni daddy ay ni isang kamag anak namin walang tumulong sa amin, mas pinag samantalahan pa kami ni Zeron para kunin ang perang natira kay daddy. Sobrang hirap noon pero dahil ako ang ate ay kinaya ko tapos ito, nagmahal ako kung sino pa yung taong minahal ko siya pa ang taong naging dahilan ng pagkawala ng mga taong sobrang importante sa buhay ko, mahal ko si Dylan kaso hindi ko lang matanggap sobrang hindi ko matanggap feeling ko tinatapakan ko si mommy at daddy pag papatol ako sa taong pumatay sa kanila alam kong hindi nila magugustuahan yun., Napahiga nalang ako at umiyak ng umiyak hanggang sa nakatulog ako.

Isang buwan na akong kinukulit ni Top na kausapin pero hindi ko siya pinapansin ayokong makipag usap muna ngayun kahit kanino.

"Are you crazy?" napatingin ako sa kanya at nagtataka bakit siya nakapasok at kumakain lang ako ng favorite snack kong sweet chili happy while watching some movie.

"paano ka nakapasok?" napahinga siya ng malalim at umupo sa kama kong nakaharap sa akin.

"i call Zeron kasi parang wala ka talagang balak papasokin ko" napa roll eye ako

"alam mo pala then why you're still here" natahimik siya kaya pinabayaan ko nalang siya.

"Zara it's about sir Dyla---"

"ano ba please top! don't mention his name at kung pumunta ka lang dito para itulay siya sa akin pwes kahit anong pakiusap mo sa akin hindi na ako makipagbalikan sa kanya, demonyong yun" galit na sabi ko ng hawakan niya ang balikat ko.

"pwede bang pataposin mo muna ako?" napatingin ako sa kanya.

"Zara hindi ako nandito para itulay si sir sayo pero para sabihin sayong comatose si sir dylan isang buwan na ang nakakaraan, his in life support now on his machine, ngayun lang ako nagkatime na puntahan ka dito kasi hindi mo naman sinasagot lahat ng tawag ko tapos sobrang busy pa sa office at nagkaproblima dahil nga sa nangyari" napatulala ako sa sinabi niya at napailing iling.

"no, he was totally fine when i left him" biglang tumulo ang luha ko ng sinabi ko yun sa kanya.

"well nasagasaan siya ng kotse ni mike pero hindi si mike ang driver kundi babae, patay yung babae at hanggang ngayun hindi pa nahahanap si Mike his a prime suspect for now, actually nag cardiac arrest na si sir pangalawang beses ang sabi ng doctor he might not survive but everytime they revive he keeps coming back, the situation will be not the same when he survive and wake up, the doctor just announced about the thing might happened to him" halos hindi ako makahinga at hindi makapaniwala umiling iling ako sa kanya

"no top he was---"

"if you don't believe me Zara you can visit him, nasa bahay siya inuwi dahil na rin sa 50-50 si sir, his family are not giving up on him, actually si sir Cohan ang pansamantalang naging boss ko ngayun, dahil na rin sa kambal sila wala ring nakakaalam sa nangyari sa kanya it's just between us and those nurse and his brother's and uncle's na doctor ang nakakaalam at yung tito at kapatid  nilang detective" nanginginig ang kamay ko dahil hindi ako makapaniwala,

"hinahanap ka rin ni aurora, Zara i think you need to be there i think sir dylan is fighting for you, actually when they found him he was holding a ring, i think that was your ring" umiiyak nalang ako sa harap niya kasi hindi ko naman sinasadyang sabihin yun.

"talagang bang hindi mo na mahal si sir? akala ko ba gagawin mo ang lahat mapamahal lang siya sayo" napahagulhul lang ako sa tanong niya.

"siya kasi ang dahilan bakit namatay si mommy at daddy" pag aamin ko sa kanya ng lumuhod siya sa harap ko at hinawakan ang kamay ko.

"Zara alam kong walang may gusto nun, i mean kung ano man ang nanagyari noon sa tingin ko kaya siya umamin sayo kasi mahal ka niya" napatitig ako sa kanya.

"hihitayin mo pa bang mawala siya bago ka maka decide na talagang mahal mo siya?" ngumiti siya sa akin.

"alam mo zara maiintinidihan ka ng mommy at daddy mo, alam kong magiging masaya sila pag masaya ka kaya wag mong sanayin ang buhay mo sa galit, kasi walang maitutulong yun sayo kundi puro sakit" napayakap ako sa kanya at umiyak ng umiyak.

"samahan mo ako sa kanya" ang tanging nasabi ko dahil mas lalo akong nasaktan ng malaman kong his on comatose mas lalong bumigat ang pakiramdam ko, isang buwna akong nagalit sa kanya nag kulong baka kasi pumunta siya pero aaminin ko sa isang buwan na yun medyo dissapointed ako dahil hindi niya ako kinulit na hindi talaga kami maghihiwalay feeling ko noon hindi niya ako mahal kasi wala siyang ginawa pero ito pala may nangyari sa kanya tapos paulit ulit ko pa siyang pinapatay sa isip ko, sana pala hindi ko nalang siya inaway, kung nasa loob lang kami ng bahay niya hindi sana yun mangyayari, kung sana tinaggap ko nalang at nag usap kami ng masinsinan, pero kahit kailan hindi ko gustong mangyari to, nasabi ko lang naman yun dahil sa galit ko pero pagkatapos kong sabihin yun binawi ko yun at humingi ng sorry kahit hindi niya marinig, but hindi ito ang gusto ko pero bakit ibinigay to sa akin?

"sige na magbihis ka na saka tahan na" napasinok ako at ngumiti siya.

"maghihintay ako sayo sa labas" tumango ako sa kanya kaya aagd akong tumayo at nagbihis ng mapatigil ako at napatingin sa laptop ko, napaupo ulit ako dahil may napansin ako, i scroll down saka ako napatakip sa bibig ko dahil sa nabasa ako.

If you accept my past please come to me, i will be waiting for you i love you so much you are my everything, I love you, As I have never loved another or ever will again, I love you with all that I am, and all that I will ever be. When you feel alone, just look at the spaces between your fingers, and remember that's where my fingers fit perfectly. I wish you more than you wish me for the day will you marry me? i'll be waiting for you at home. I love you.

mas lalo lang akong napahagulhul dahil sa nabasa ko, iyak ako ng  iyak  halos hindi na ako makahinga dahil sa kakaiyak ko.

"im so sorry" mahinang sabi ko, i feel like it's my fault kaya siya na hit and run, i feel so guilty nanghihina ako na para bang mas lalo lang akong mag co-collapse pag makikita ko siya ngayun.

to be continued..

TheMirrorPrincess
02282021