The Billionaire Sweet Chances (18+)

Chapter 111

"Zara?" Bigla niyang tawag sa akin pero yumuko lang ako dahil hindi ko alam anong irereact ko matapos kong malaman ang lahat lahat na isa lang kasinungalingan ang lahat lahat na ipinakita niya sa akin noon, all this time all he did was to see me as Zira but not the real me,

"Zara" bigla niya akong niyakap but i just stay still.

"Im so sorry" bigla siyang umiyak kaya napatingin ako sa mga kapitbahay niyang nakatitig sa amin.

"Let's talk inside" sabi ko sa kanya at tinignan ko si Mario.

"Mario pupuntahan kita sa bahay mo so pack all your things" ngumiti lang siya sa akin at saka naman umayos nag tayo si dylan kaya pumasok na ako sa loob at iniwan siya sa labas ng makapasok ako sa loob ay halos mapasikmura ako at napalunok dahil sa daming bote at cans ng alak at mga pagkain niyang nagkalat sa mesa, umupo ako sa sofa ng bigla siyang pumasok at agad niyang nilinis ang kalat niya kaya pinabayaan ko nalang siya at agad siyang umupo sa tabi ko pero hindi ko siya tinignana at nakaupo lang akong nakatingin sa tuhod ko.

"How are you? Are you okay?" Pag aalalang tanong niya kaya napangiti ako dahil naalala ko noon ganitong ganito siya sa akin kaya naiisip ko tuloy kung totoo bang concern siya sa akin,

"You don't have to act like you care for me dylan" sabi ko at tinignan siya kaya napatitig lang siya sa akin.

"Im just here para maging mapanatag kang okay lang ako" sabi ko sa kanya pero talagang nakatitig siya sa akin.

"You got into accident what happened after?" I smile at him.

"I been in coma for months ngayun lang ako nagising, if mario wouldn't told me to be here hindi ako pupunta rito pero dahil sa kanya dahil niligtas niya ako i have a big respect for him" napayuko siya.

"His that gay earlier right?" Tumango ako sa kanya.

"Now that you know i am fine babalik na ako" tatayo na sana ako ng pigilan niya ako at hinawakan ang kamay ko.

"Zara please let me explain" bigla nanaman siyang umiyak.

"I love you" dahil sa sinabi niya ay napatingin ako sa kanya at umupo ulit na nakaharap sa kanya.

"How many times you told me you love me dylan? You almost told me that everyday pero malalaman ko nalang na hindi para pala sa akin yun so what's supposed to mean this now?" Galit kong sumbat sa kanya.

"Hon p---"

"Stop calling me hon Dylan i am not Zira, I am Zara" napakagat labi siya.

"Ano pa ba ang gusto mo? I let you go already, now that you know im fine you can do whatever you want" hindi siya sumagot at nakayuko lang siya.

"Dylan you broke me first so you can't blame me kung anong sabihin mo hindi ko paniniwalaan kasi dylan everything you did for me is just all fake" umiiyak kong sabi sa kanya.

"I just wanted you to be happy, pinalaya na kita ano ba ang gusto mo dylan?" Umiiyak kong tanong ng bigla siyang lumuhod sa harap ko at umiiyak.

"I am sorry forgive me" umiiyak niyang sabi sa akin kaya napatingin lang ako sa kanya na nakaluhod sa harap ko.

"Im so sorry but please" tumingala siya sa akin.

"Believe me i love you" umiling iling ako sa kanya.

"No dylan you don't love me" sabi ko pero umiling iling siya umiiyak na nagmamakaawa.

"Lets me explain Zara, i have witnessed kahit si christopher alam niya lahat lahat" tinignan ko lang siya.

"Ano pa ba ang dapat kong malaman? Ang niloko mo ako? Ganito ka naman lagi eh when shit don't go your way you needed me to fix everything pagod na ako dylan, all i did was to love you before minahal lang kita pero ano ba ang nakuha ko sayo? A life full of mystery, full of lie" mas lalo lang siyang umiyak.

"Im so sorry" paulit ulit niyang sabi kaya napahinga ako ng malalim kaya napapikit ako.

"Okay I'll give you time to tell me" sabi ko nalang at umupo ulit ako ng bigla nalang niya akong niyakap sa bewang habang nakaupo ako sa sofa at nasa harap ko siyang nakaluhod at ngayung naka yakap sa bewang ko kaya hindi ko nalang siya pinansin.

"Thank you" biglang sabi niya kaso nagugutom ako at ng biglang tumunog ang tiyan ko ay napalayo siya at napatingin sa akin.

"Wag mo akong tignan ng ganyan isang buwang puro saging kinakain ko" napangiti naman siya.

"I will cook for you wait" agad siyang tumayo kaya napasunod ako ng tingin sa kanya ng pagbukas niya sa ref niya ay napabuntong hininga siya at agad itong sinara at tumingin siya sa akin.

"We can eat outside" nakangiti niyang sabi pero tinignan ko lang siya.

"Let's go?" Sabi niya at linapitan ako pero hindi ako sumagot ng abutin niya ang kamay ko at hinawakan ito pero tinignan ko lang siya.

"Hon" napahinga ako ng malalim ng tawagin na naman niya ako.

"Dylan stop it please, stop calling me that" biglang nawala ang ngiti niya.

"I know i did a big mistakes and i am sorry for treating you bad before it's just" natahimik siya kaya tinignan ko nalang siya dahil pagod na akong magsalita kasi satingin ko alam naman niya kung anong ginawa niya sa akin noon, hindi niya man ako sinaktan ng physical but he did when hurt me emotionally, hindi siya nag isip man lang kung anong mararamdaman ko he just choose zira over me, kahit ibaliktad pa ang mundo ganun pa rin ang gagawin niya.

"i know may kasalanan akong ginawa sayo, nag desisyon agad akong hindi man lang kita inisip pero minahal kita zara, lahat lahat ng ipinakita ko sayo totoo lahat lahat kahit yung proposal ko doon lang naman ako nag bago nung matapos ang proposal ko sayo doon kasi ulit nagsimulang tumunog ang radar na ibinigay ko kay zira kaya naisip ko na mas mabuting hindi ko nalang muna sabihin sayo para hindi ka masaktan gusto ko lang naman makita si Zira kung sakali bang makita ko siya ganun ko pa ba siya kamahal, kaya sa tuwing uuwi ako sa bahay dahil sa init ng ulo sayo ko nabubunton lahat ng galit ko dahil sa palpak ng trabaho ng mga inuutusan ko kaya mas pinili kong hindi nalang uuwi kasi alam kong  magtataka ka sa mga kinikilos ko" napatitig lang ako sa kanya habang nagsasalita siya gusto kong magsalita pero parang nadududuwag ako kaya pumikit ako.

to be continued..

TheMirrorPrincess
3

1221