The Billionaire Sweet Chances (18+)

Chapter 35

Dylan POV 

"then because of that dylan im breaking up with you" nagulat ako sa sinabi niya kasabay doon ang pag tanggal ng singsing niya at inilagay sa kamay ko saka siya tumalikod, tumulo ang luha ko dahil sa sobrang sikit ng dibdib ko, kung kailan nag mahal ako, kung kailan minahal ko siya kung kailan ako sumaya, kung kailan natoto akong magmahal.

"hon please don't leave me" pagmamakaawa ko sa kanya, i know she loves me hindi siya iiyak kung hindi niya ako mahal.

"tell me what should i supposed to do? please just don't leave me" umiiyak kong pagmamakaawa sa kanya ng bigla niya akong sinampal kaya nagulat ako kasabay nun ang pag wawala niya paulit ulit niyang hinahampas ang dibdib ko but i accept it.

"NANG DAHIL SAYO BUHAY PA SANA SILA MOMMY AT DADDY" sigaw niya kaya napatigil ako sa kakaiyak ko at nagkatitigan kami.

"wha--what do you mean?" umiiyak siyang nakatingin sa akin at ganun na rin ako,

"the day you ambush your father's car isa sa mga kotse ang nadamay at sumabog at alam mo ba kung sino ang mga taong yun huh dylan? IT'S MY MOM AND DAD DAHIL SAYO DAHIL SAYO KAYA SILA NAWALA"nagulat ako sa inamin niya.

"BUHAY PA SANA SILA NGAYUN KAYA SABIHIN MO SA AKIN KAYA KO BANG MAKISAMA SA ISANG TAONG PUMATAY SA MGA MAGULANG KO?" napapikit ako dahil sa sinabi niya.

"kaya hindi mo ako masisi dylan kahit mahal kita kaya kong kalimutan ka dahil hindi ko kaya,hindi ko kayang makisama sayo lalo na ngayung nalaman ko to." saka siya tumakbo palabas kaya nakatingin lang ako sa kanyang umaalis, nagsisisi sa lahat ng kamalian ko sa buhay noon, sobrang sakit ito na ba yung sinasabi nilang karma?

"daddy why mommy's crying?" umiiyak niyang tanong kaya napatingin ako sa anak ko, nagkatitigan kaming dalawa.

"go to your room were just fine" sabay ngiti ko at marahang yumuko sa kanya ng hinaplos niya ang pesnge ko.

"then why are you crying adddy?" ngumiti ako sa kanya.

"i'll be fine go" tumango naman siya at ng makalabas siya ay pinahatid ko siya sa nanny niya saka ako pumasok sa kwarto ko at napaupo sa kama at doon  ako umiyak ng umiyak nanginginig ang kamay ko kaya tumakbo ako palabas para sundan siya at nang papaalis na ang sasakyan niya ay agad akong humarang at napaprino naman siya, agad akong kumatok sa wind shield niya.

"hon please let's talk please i admit it's my fault i already pay for it, i already had my lesson but please not you, ikaw ang nagpapabago sa akin, you are my everything now hindi ko kayang mawala ka" pagmamakaawa ko sa kanya but she's just crying inside at umiling iling.

"please open this, hon please please hon" umiiyak akong nagmamakaawa sa kanya at lumabas naman siya kaya agad ko siyang niyakap.

"forgive me hon please i can't live without you please hon" umiiyak kong pagmamakaawa sa kanya, i hug her so tight pero nagpupumiglas siya at tinulak niya ako at tinignan niya ako.

"sana ikaw nalang, IKAW NALANG SANA ANG NAMATAY"sigaw niya na siyang mas lalo kong ikinaiyak.

"bakit yun ba ang ikakasaya mo?" masakit kong tanong sa kanya at umiwas naman siya ng tingin sa akin at yumukong umiiyak.

"hindi ko naman tinatanggi na ginawa ko yun kaya diba umamin ako sayo kasi mahal kita, pero hindi ko naman alam na ng dahil sa ginagawa ko noon nadamay ang pamilya mo" tumingin siya sa mga mata ko.

"sarili mo lang kasi noon nag iniisip mo, HINDI MO INISIP YUNG MGA TAONG NADADAMAY DAHIL SA KAKAGAWAN MO, mahal kita dylan kaya maskait, sobrang sakit kasi bakit sa daming daming taong pwedeng mahalin ko bakit ikaw pa? ikaw pa na sinira ang buhay naming magkakapatid, sinira mo ang pamilya ko dylan" napasinok ako dahil nakikita ko ang galit sa mga mata niya.

"zara pinagsisihan ko naman lahat lahat, kahit nga pwede akong mag pyansa sa lahat ng taong parusa sa akin noon ay hindi ko ginawa nagbayad ako sa ginawa ko ang mali ko lang kasi hindi ko man lang inalam na may mga taong nadamay sa paghihiganti ko noon, hindi ka naman kasali sa buhay ko noon, it's maybe you are my karma" umiiyak kong sabi sa kanya at napailing iling siyang tumingin sa akin.

"alam mo ba bakit hindi ako nag cecelebrate ng birthday ko? dahil sa araw ng mismong birthday ko namatay sila dylan, simula noon dylan hindi ko magawang mag celebrate dahil death anniversary ng mga magulang ko, dahil sayo dahil sayo nawala ang taong pinaka importante sa buhay ko dylan dahil sayo kaya hindi mo ako masisi dylan, im sorry kahit pa pinagbayaran mo ang kasalanan mo noon pero the fact that someone died yun ang hindi ko matanggap" saka siya bumalik sa kotse at nagpatuloy siya sa kanyang pag alis.

"ZARA" umiiyak kong sigaw sa kanya napasabunot ako sa buhok ko, tumakbo ako para habulin siya.

"ZARA PLEASE COME BACK" pagmamakaawa ko sa kanya.

"ZARA PLEASE" hindi ako tumigil sa kakahabol sa kanya mas binilisan ko pa ang pagtakbo ko para mahabol ko siya but i lose napatigil akong umiiyak na nakatingin sa kotse niya.

Mike POV 

Napangiti ako dahil akalain mo yun it's just nakita ko lang naman si Dylan na umiiyak na parang sabog na nagmamakaawa kay Zara sa kalsada.

"siya ba ang sinasabi mo sa aking binugbug ka?" tumango ako sa babaeng napulot ko lang sa bar.

"i think sa nakikita ko she's breaking up with him, ako sayo kung gusto mo talagang masolo ang babaeng yun why not make a scene?" napatingin ako sa kanya.

"what do you mean?" takang tanong ko at ngumiti siya saka tinignan si Dylan na nakaupo sa gilid ng kalsadang umiiyak.

"baba ka it's for you gusto ko lang ipaghiganti si daddy sa lahat nang ginawa niya" napakunot noo ako sa sinabi niya.

"kilala mo si dylan?" tumango siya sa akin.

"not totally but i saw him na nakipag usap siya kay daddy noon and because of that namatay si daddy" napakunot noo ako sa sinabi niya at naguguluhan.

"what do you mean?" ngumiti siya sa akin.

"hindi mo ba napapansin bakit ako lumapit sayo?" tinignan ko lang siya.

"cause i know karebal mo si dylan kaya bumababa ka" sabay tulak niya sa akin pababa kaya nag tataka ako.

"why?" ngumiti siya sa akin at tinulak lang ako palabas ng kotse ko.

"don't worry hindi ka naman makukulong i'll take the punishment by the law" saka niya sinara ang pintuan at nagpaharurut saka ko nagulat ng diretsong diretso ito kay dylan, napatayo si Dylan at napalingon at tumakbo kaso nahuli siya nakita ko nalang na lumipad siya sa eri at nagpagulong gulong sa kalsada nanginig ang boung katawan ko sa nakita ko, wasak na wasak ang harap ng sasakyan ko  dahil sa pagsalpok kay dylan at bumangga ito sa pader.

nanginginig kong kinuha ang cellphone ko at tatawag sana ng pulis ng may kotseng tumigil at linapitan si Dylan at saka sila tumawag nang ambulance, umiling iling ako dahil puno ng dugo ang mukha ni dylan.

"wala akong kasalanan" nanginginig kong sabi at agad tumakbo para lisanin ang lugar na yun.

to be continued...

TheMirrorPrincess
0

2282021