The Billionaire Sweet Chances (18+)

Chapter 119

Dylan POV

Nagkatitigan kaming dalawa ni Cohan pero mas pinili kong umiwas nalang ng tingin sa kanya alam mo yung galit na galit ako sa kanya dahil alam naman pala niyang buhay si zara pero mas pinili niyang masaktan ako ng isang buwan pero dahil ayokong aabot kami sa suntukan ay hindi ko nalang siya pinansin.

"are you both okay?" tanong ng mommy ni zara sa akin kaya ngumiti lang ako at tumango.

"no we are not" biglang sabat ni cohan kaya napatingin ako sa kanya.

"bakit ho hindi niyo pag sabihan yang magiging asawa ng anak niyo na hindi sisihin ang magiging asawa niya na mawala ang anak ng dahil rin naman sa kanya" sabay tapik niya sa balikat ko at umalis kaya napatingin ako sa kanilang dalawang magiging ina at ama ko na rin bigla akong kinabahan at napakagat labi ako.

"totoo ba yun dylan?" napaiwas ako ng tingin sa kanila at napalunok.

"let me talk to him" rinig kong sabi ng ama ni Zara kaya napapikit ako ng higitin niya ako kaya napasunod nalang ako kay tito saka kami makarating sa pool side, napaupo kami sa gilid at mapabuntong hininga siya kaya mas lalo akong kinakabahan ng bigla siyang tumawa kaya napatingin ako sa kanya saka niya ako inakbayan.

"Don't worry alam kong may tampuhan kayo ng kakambal mo" ako nanaman ang napabuntong hininga.

"Alam naman po kasi niyang buhay pala si zara but he just ignore me alam na alam naman niyang matagal ko ng hinahanap si Zara" sumbong ko at marahan niya lang na tinapik tapik ang balikat ko.

"Dylan we don't have the right to judge you" napatingin ako kay tito at nakangiti siyang nakatitig sa akin.

"Alam na namin ang nakaraan mo but you prove to us na nagbago ka na pero next time don't just put the wrong on the other side, alam mo kasi miracle na nabuhay pa ang anak ko despite of what she been through in that kidnappers, she's been having so much pain in that case while bearing your baby" napakagat labi ako dahil sa konsensya ko.

"Alam kong masakit mawalan ng anak pero ano bang mas pipiliin mo? Ang mawala ang babaeng mahal mo o ang batang nagsasaktan sa loob ng tiyan niya dahil sa pananakit ng iba? Kung sakali mang nabuhay yung baby niyo she will be a baby that need some attention" napatango ako sa sinabi niya.

"I understand po at first ganun po ang nararamdaman ko, pero nagsisisi po ako sa ginawa ko, i learn my lesson already tito" ngumiti siya sa akin.

"Call me daddy" sabay haplos niya sa likod ko kaya ngumiti ako sa kanya.

"Ewan mo nalang muna sa amin si Aurora and take your healing time together, let me help you handle your business and make your relationship healthy again" dahil sa saya ko ay napayakap ako kay tito i mean kay daddy kaya natatawa siyang niyakap ako.

"Be happy Anak" dahil sa narinig ko ay napapikit akong may ngiti sa labi.

Zara POV

Napaayos akong upo at napahawak sa ulo ko ng maramdaman kong may tumabi sa akin.

"Hon are you alright?" Napalingon ako sa boses na yun saka ko nakita ang pinaka gwapo kong boyfriend, i smile at him.

"Im fine" mahinang sagot ko ng mas lumapit pa siya sa akin at niyakap ako sa bewang at marahang hinalikan ang noo ko saka niya ako tinitigan.

"Hon im sorry" napakagat labi siya kaya napapangiti ako.

"For what?" Huminga siya ng malalim at yumuko na umiiwas ng tingin sa akin.

"For everything, for being an asshole, for hurting you and for disappointing you" napangiti ako lalo ang dali ko lang magpatawad lalo na kung sa taong mahal ko, it's like when they are not infront of me ang lakas ng loob kong magalit pero ang totoo pag nasa harap ko na once na hihingi ka ng sorry yun na ang ending.

"Hon do you know what father told me before?" Napatingin siya sa akin.

"Huh?" Takang tanong niya kaya yumakap ako sa bewang niya at sumandal sa dibdib niya kaya rinig na rinig ko ang bawat tibok ng puso niya, ang alam ko lang yata kanina ng mag usap kami may meeting siya tapos ako naiwan sa office niya at pagkatapos ay nakatulog ako at ito pag gising ko nandito na ako sa kwarto ni dylan.

"Living here on earth while loving someone can be disappointing, it's one of the rule that we had, we get hurt, we get disappointed, we get betrayed, and sometimes we ask if we really deserve to have this kind of pain and father told everyone, yes it is normal to feel it kasi yun ang Nagpapatunay na nabuhay ka sa mundong ito to feel any kind of emotion, you can overcome and make a happy ending with your life, actually being married and have children doesn't mean it's happy ending already, no it's not it's just the beginning again" bigla siyang napangiti at hinalikan ang tungki ng ilong ko.

"At alam mo ba you're one of a kind and the only one i could only love than anyone in this world" mas lalo siya napangiti at namumula na ang tenga niya kaya alam kong kinikilig siya.

"Hon are you okay with me? Since we had our intimate times isang beses pa lang nating nagawa yung ikakasaya mo" bigla siyang natawa kaya napangiti ako so glad to see him laughing.

"Hon naman stop it" saka niya ako niyakap ulit.

"Why?" Natatawang tanong ko sa kanya.

"I am forgiven?" Tanong niya ulit kaya humiwalay ako sa yakap at hinawakan ang pesnge niya ng dalawang kamay ko at tinitigan siya.

"It's alright ganun talaga ang buhay so it's okay hon, and yes you are forgiven mahal na mahal kita you know it right?" Marahan siyang tumango.

"And i would do anything to make you happy too" he smile again at bigla nalang niya akong hinalikan sa labi kaya napangiti ako at niyakap siya leeg niya as our kiss were getting wild.

"DADD---" bigla kaming napahiwalay ng marinig ang boses ni Aurora at napakamot ulo siyang nakatitig sa amin kaya napangiti ako.

"Yes baby?" Tanong sa kanya ni Dylan kaya lumapit siya sa amin.

"Daddy totoo po ba aalis kayo ni mommy? Hindi ako kasama? Kakauwi lang ni mommy tapos aalis kayo" Nagtaka ako sa sinabi ni aurora at tinignan si dylan pero ngumiti lang siya sa akin at tinignan si Aurora.

"Yes baby dahil need ni mommy ng healing time but don't worry we will just be away for a month" napatango naman ito.

"Okay daddy" sabay ngiti nito sa amin.

"Mommy be strong okay" ngumiti ako sa kanya at marahang hinaplos ang pesnge niya.

"I will baby" she smile saka na nagpaalam kaya tinignan ko si Dylan.

"Hon saan tayo pupunta saka okay lang ba yun? Iiwan natin si Aurora? Saka healing time? Im fine hon anong healing time?" He smile and hug me again.

"Yes it's okay and yes we will have our healing time" napatingin ako sa kanya.

"Saan?" He smile at me.

"Remember the town where i propose?" Tumango ako sa kanya.

"Doon kita dadalhin" napangiti ako sa sinabi niya.

"How about your work?" He smile again at hinaplos haplos lang ang buhok ko.

"Daddy volunteer to manage it for a month nag usap na kami ni daddy and i think we need it marami kang utang sa akin" natawa ako sa kanya at marahang kinurot ang pesnge niya.

"magpapataba muna ako hon ano ka ba" nang-gigigil naman siyang niyakap ako kaya masayang niyakap ko siya at pumikit, i can't ask for more his Dylan Zaniel Fugo once a home wrecker, an extremely difficult or unpleasant thing. Ang lalakeng walang ibang ginawa kundi ang manira, ang pumatay things like called murderer, no heart and once a harmful man, once a man called that can't have a family dahil sa sobrang sama at selfish, a man that everyone curse to death, and anything that you can say about him like want him to be shoot out by someone so he could taste death, but they didn't know nasasaktan lang siya kaya niya nagawa yun lahat, he suffer so much that never ever could no one could survive pain like he do, and i am here for him it's my mission now too to take good care of this man, this man i love and i won't allowed anyone to hurt him never again.

to be continued....

TheMirrorPrincess