The Billionaire Sweet Chances (18+)

Chapter 38

Zara POV

"ZARA" napatigil ako sa pag pasok ng taxi at napalingon kay top, tumingin siya sa driver.

"pasensya na po" saka niya ito sinara at hinigit ako at nagpaalam sa taxi driver at nagalit ito.

"pasensya na po talaga" biglang sabi niya sa driver at napailing iling ito kahit hindi nagsalita pero alam mong galit na galit saka na umalis kaya tinignan ko siya.

"bakit?" ngumiti siya sa akin.

"let's go"hindi ako sumunod sa kanya

"bakit naman ako babalik kung alam ko namang walang gusto sa akin ang pamilya ni dylan" huminga siya ng  malalim.

"im sorry" bigla akong napalingon sa nagsalita, nagkatitigan kaming dalawa.

"im sorry for everything i just said" ngumiti ako sa kanya.

"it's okay" sabi ko nalang.

"i mean ayokong isipin mo na hindi ka namin gusto para sa kapatid ko, sympre naniniguardo lang kami dahil marami nang pinagdaanan si dylan ayoko lang na masisira nanaman ang buhay niya" ngumiti ako sa kanya.

"i undestand" sabi ko nalang sa kanya.

"since you are here why not visit him? maybe a miracle would be bless if he can hear you and feel you" sabay ngiti niya kaya napatingin ako kay top saka ako napangiti sa sobrang saya at tinignan si cohan.

"really? i can see him now?" tumango siya at ngumiti.

"let's go" sabi niya kaya agad hinawakan ni top ang kamay ko.

"let's go" napangiti ako sa kanya at sumunod kami ulit kay cohan at pagbalik ko sa loob ay naka ngiti na sila sa akin kaya nagtataka ako ng may babaeng lumapit sa akin.

"let's go" tumango ako sa kanya saka kami umakyat at habang papalapit kami at kinakabahan na ako.

"im drixity" biglang sabi niya kaya ngumiti ako.

"Zara" pakilala ko rin sa kanya saka kami tumigil sa kwarto ko noong ibinigya ni Dylan sa akin kaya napatingin ako sa kanya.

"before he got into coma he ask my brother to not give up on him whatever happened and put him on your bedroom" bigla akong nanginig sa narinig ko saka niya binuksan at pag bukas ng pag bukas ng pintuan ay ang mga amoy ng gamot ang naamoy ko.

"pasok na"  ngumiti ako sa kanya at ng pag pasok ko ay nakita ko siyang nakahiga medyo humahaba ng kunti ang buhok niya natutubuan na din siya ng balbas parang natutulog lang siya satingin ko naghilom na yung mga sugat niya pero may nakalagay sa leeg niya parang protection sa leeg niya may unan sa gilid niya at yun ang pinapatungan ng dalawa niyang braso, huminga ako ng malalim saka ako umupo ng dahan dahan sa tabi niya dahil na rin sa mga nakakabit sa bibig niya at didbib at kamay, at doon ko lang napansin na yung tahi niya sa ulo niya at mga natamong sugat niya pero naghihilom na ito, bigla nalang tumulo ang luha ko habang nakatitig sa kanya.

"did you know he was declared dead on arrival due to horrific car accident that cause him a massive brain injury" napatingin ako sa mommy ni dylan at ngumiti siya sa akin pero ngiting malungkot.

"i don't know what will happened if ever he'll wake up" malungkot niyang sabi sa akin.

"Zara can we talk?" tumango ako sa kanya at pumunta siya sa veranda ng kwarto nato kaya sumunod ako umupo siya kaya umupo ako sa tabi niya at huminga ako ng malalim.

"ako na ang hihingi ng sorry sa nagawa ni dylan sayo" bigla akong napatingin sa kanya at saktong nakatingin siya sa akin umiwas siya ng tingin sa akin at huminga ng malalim.

"baby pa lang si dylan kinuha na siya ng ex girlfriend ng asawa ko, kaya hindi namin alam na nawawala siya dahil na rin sa hindi siya makita sa ultrasound ng kuya ko noon, yung doctor na magpapa anak sana sa akin ng araw na yun biglang na aksidente hindi ko alam kung kakagawan ba yun ni lehandra ang inang tinuring ni dylan noon, kaya yung nagpaanak sa akin hindi namin kilala, sa oras na lumabas si cohan nawalan na ako ng malay at hindi malaman laman na kambal pala sila, nung mga panahon na yun nagkasakit si cohan at hindi ko man lang alam na ang isa ko palang anak ay tinangay na,  and all by himself he was all alone, his just 5 years old ng iniwan siya ni lehandra ang babaeng tinuring niyang ina, bigla nalang siya nitong iniwan sa kalsada kaya napunta siya sa bahay ampunan in just a year may umampon sa kanya at doon ginawa siyang isang utusan at doon niya nalaman na may ama siya, paulit ulit siyang lumapit sa daddy niya sinasabing anak siya dahil yun ang sinabi ni lehandra, pero hindi niya alam na talagang anak namin siya at kinuha lang, kaso sa mga panahon na yun hindi naniwala ang asawa ko lalo na at nagbubuntis din ako nun sa anak namin, siguro iniisip niya baka mapano ako pag kakausapin ang batang palaging inaabangan siya, hanggang sa 16 years old si cohan doon lang daw tumigil si dylan kakalapit sa kanya, at dumating ang panahon na naging magulo ang buhay ng mga anak namin" napatango ako dahil ito na yata yung nabasa ko, yung pinabasa ni dylan sa akin na case niya.

"lahat ng nangyari sa amin ay kakagawan niya pero naiintindihan ko naman siya hanggang sa dumating ang panahon na nalaman naming anak namin siya dahil na rin sa dna test na nag match sa akin, nag imbestiga din ang anak namin sa case ma yun at doon nalaman ng makita ang cctv sa panahon na dinukot siya sa amin" tumingin nanaman siya sa akin kaya hindi ko lang alam kong anong sasabihin ko.

"tatlong taon pa lang namin siyang nakasama Zara" sabay sa pag patak ng luha niya kaya hinaplos haplos ko ang likod niya.

"kaya Zara ngayun ko lang nakitang masaya ang anak ko, alam mo ba alam ko yung agreement niyong dalawa?" sabay ngiti niya kaya napatitig ako sa aknya.

"lumapit siya sa kakambal niya para humingi ng tulong kung paano ka paibigin" bigla akong napangiti.

"kaso nandyan si shasha palagi siyang tinatakot na kukunin si aurora pag hindi siya magpapakasal sa kanya kaso ayoko ring masakal ang anak ko ng dahil ng sa responsibilidad na may anak sila, kaya sabi ko sa kanya kung hindi niya talaga mahal o gusto si shasha he should confront her, inamin naman niya sa akin na ni minsan hindi niya minahal si shasha ginagamit o nagkakagamitan lang daw sila ni shasha noon pero nagbago na daw siya hindi na daw siya babalik sa pagiging rebelde niya noon, sabi niya sa akin he had his eyes on you since he saw you seeling some bananacue but instead you sale them out you give it to those children on a park whose asking for food, you treat them some jollibee with your bananacue money, and when you left kinuha niya ang bata at binigyan ng tahanan, he registered it on our charity home for homeless, since then he tried to see you everyday" nagulat ako sa inamin ni tita sa akin.

"everytime he came home he had this smile on his face and like a baby he'll hug me and tell me about you, almost everyday" nagkatitigan kami at ngumiti siya sa akin.

to be continued..

TheMirrorPrincess
02282021