ARDINDAKİ AŞK

Z

Her şeyin değiştiği bölüm...

Bir insanın iç dünyasını ne kadar tanıyabilirdik? Hande de Gürkan'ı hiç tanımadan aşık olmuştu. Aşık olmak için tanımaya gerek yoktu zaten. Ama bir ömür geçirmek için tanımak gerekiyordu aşık olduğun kişiyi.

Hande içeriye giren Gürkan'ı görünce gözleri yuvalarından çıkacak gibi oldu.
Gürkan da Hande'nin nerde olduğunu görünce kafasıyla işaret etti dışarıya gelmesini.

"Hande, Gürkan hoca" dedi Ali tam kalkarken Hande.

"Geleyim mi?" Diye sordu Ali.

"Yok yok. Ben hemen alır gelirim şimdi. Hiç kalkma" dedi Hande. Hızlı adımlarla kafeden çıktı.

"Hatırlarsan sana bir hafta sonra bunu konuşalım demiştim. Sen de gerek yok demiştin. Gerçekten gerek yok mu?" Diye sordu Gürkan Hande'nin arkasında olduğunu fark eder etmez. Hande Ali için şanslı çocuk dediğini bile hatırlıyordu Gürkan'ın.

"Evet hala gerek duymuyorum konuşmaya." Dedi Hande,Gürkan'ın gözlerine ciddi bir ifadeyle bakıp.

"Peki, öyle olsun bakalım buna da" dedi Gürkan tekrar yürümeye devam edip. İçeride şarkı çalan arabaya yaklaştılar. Gürkan valizi bagajdan çıkartırken içerden daha çok taştı müzik sesi.

"Eve giderken problem olur mu?" Diye sordu Gürkan.

"Hayır. Birkan bırakır zaten beni." Dedi Hande.

"Ali de bırakabilir" dedi Gürkan bagajı kapatırken.

"Evet o ihtimal de var" dedi Hande tıpkı Gürkan gibi ciddi bir ifadeyle. Ve valizini kendine doğru çekti.

"Hadi görüşürüz" diyip arabaya bindi Gürkan. Hande de "görüşürüz" diyip valiziyle birlikte içeriye döndü. Sinir olmuştu tavırlarına.Hande nasıl davranması gerektiğini biliyordu. Ama Gürkan söz vermesine ve bana güven demesine rağmen soğuk davranmıştı.

İçeriye dönüp kahve içen arkadaşlarına eşlik etti ve ardından hepsi kalktı. Hande'nin arabasıyla gelen Birkan, koltuğu Hande'ye devretti. Bu yüzden Hande herkesi tek tek evine bırakıp kendi evine geçmişti.

İçeri girer girmez hoşgeldin fakirlik diye düşündü. Buz dolabı bomboştu. İçerisi de çok boş gelmişti kendine. Rahat yataklar yerine, gıcırdayan yatağına yatacaktı artık. Hissettiği yalnızlık ve boşluk yüreğinde sıkıntı yaratmıştı. Sığınacağı sevgilisi olacakken o ihtimali de yok etmişti.

Şimdi karşılık bulamadığı bir aşk içinde kıvrılacak duracaktı.

Yatağına kıvrılıp can sıkıntısının geçmesini bekledi. Beklerken de uyuyakalmıştı. Her ne kadar yol boyu uyusa bile, onu düşünceleri çok yormuştu. Bu yüzden hemen bitkin düşmüştü. Bu yüzden Gürkan'ın telefonuna gönderdiği bir çok mesaj ve aramayı sabah uyanınca fark etti.

"Nerdesin?"

"Eve vardın mı?"

"Seni merak ediyorum"

"Neden yazmıyorsun?"

"En azından iyi olup olmadığını yaz"

Hande tüm bu mesajlara çok şaşırmıştı. Bu şekilde ilerlerse kendini çok kaptırırdı. Uzun uzun mesajlaşmak yerine neden mesaj attığını sorup kısa kesmekti en iyisi.
Direk Gürkan'ı aradı. Uzunca bir çalıştan sonra tam kapatacakken telefon açıldı.

"Efendim" dedi Gürkan. Hande sesinden uyuduğu sonucunu çıkardı. Oldukça mahmurdu.

"Günaydın. Ya ben dün gece eve gelir gelmez uyuyakalmışım. Mesajlarını şimdi gördüm" dedi Hande direk.