Gaye'nin dilinden; "Tam her şey düzeldi, hayatım güzel oldu ve artık mutluyum derken, aslında her şeyin koca bir yalandan ibaret olduğunu öğrendim. İnandığım aşk, aşık olduğum adam ve sığındığım limanın basit bir aldatmaca olduğu, yüzüme bir şamar g...
📢 LÜTFEN KİTABIMIZIN DUYULMASI VE OKUNMASI İÇİN OY VERİP TAVSİYEDE BULUNALIM. UNUTMAYIN Kİ EMEKLER KUTSALDIR...
📚 KEYİFLİ OKUMALAR ✍️👇
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
“Bu sandık sana nasıl geldi?” diye soran Hamdi, karşısındaki koltukta oturmakta olan Mestan’ın sırıtan yüz hatlarını incelerken Mestan, ciddi bir ifadeye bürünme ihtiyacı hissetti ve ifadesini değiştirip:
“Zamanında sen İzam Ağa’ya vermişsin, o da bana emanet etmişti; eğer başıma bir iş gelirse, oğluma verirsin diyerek bana bırakmıştı. Nazım Almanya’dan döndüğünde kendisine vermiştim. Ondan da şu vahşi adama, yani Mamoste’ye ve o da ölünce, tekrar bana intikal etti,” deyince Hamdi, hafifçe başını salladı.
“Sen neden bana veriyorsun peki?”
“Çünkü sandığın asıl sahibi sensin Pars!” diyen Mestan, bir kaşını havaya kaldıran Hamdi’nin inanmamış tavrını görünce kaşlarını çattı ve:
“Tamam, belki arkasında azıcık menfaatim olabilir,” der demez Hamdi, ufak bir tebessümle:
“Eğer karşılığında, Payidar’ı istiyorsan,” dedi ve yerinde doğruldu ama Mestan,
“Kurul’un selameti için iyice düşün Pars!” deyince duraksadı.
“Bak Mestan, ben ikinizi de kazanmak için çalışıyorum.”
“Olmaz Pars, öyle olmaz! Ateşle barut yan yana durmaz, bir patladı mı geriye hiçbir şey kalmaz,” diyen Mestan’ın çatık kaşlarını inceleyen Hamdi, derin bir nefes aldıktan sonra:
“Düşünmeme izin ver lütfen! İstersen sandığı geri götür, sen bilirsin! Ama ben asla düşünmeden hareket etmem,” deyince Mestan, ellerini ovarak hafifçe başını salladı.
“Sandığın sende kalabilir Pars, sana itimadım sonsuz!” diyen Mestan, Hamdi’nin de ayağa kalkmasıyla:
“Allahaısmarladık!” dedi ve kapıya doğru yürüdü. Hamdi, kapıdan çıkan Mestan’ın arkasından bakışlarını alıp köşedeki sandığa çevirdi ve kocaman bir tebessümü, suratına hediye etti.
“Sizce Hamdi ne karar verecek?” diye soran Kemik, sımsıkı tuttuğu direksiyona adapte olurken bir gözüyle de dikiz aynasından patronuna bakıyordu. Mestan, dikiz aynasından onunla bakışarak:
“Ben Hamdi’nin bir karar vermesi için sandığı vermedim ona Kemik! Yapacağım hata olursa, affedici bir sebep olsun diye verdim,” dedi ve göz kırptı. Kemik, patronunun imasını anlayınca tebessüm ederek başını salladı.
