Kızıl alevler sarmıştı etrafımı, sağ tarafımda celladım var iken, sol yanımda bana hayat diyen adam yaşamak için gözlerimin içine bakıyor ve çırpınıyordu. İçim çekiliyor, kalbim kanıyor ve geçmişimin yalnızlığı yine karşımda duruyordu. Bir uçurumun kenarındayken her şeyi geride bırakıp kapattım gözlerimi. Ve kendimi boşluğa bıraktım. Ne acı vardı, ne de gözyaşı. Derin bir sarsıntı bekler, vücudumda hissettiğim ılık esinti ile gözlerimi açtım. Karşımda keskin bir çift mavi göz derince yüzümün her bir yanını izleyip en son "korkma" dedi. Korkmuyordum, ben doğduğum gün terk edilmiş bir bebektim ve şimdi yine yalnız kalmaktan korkmuyorum. Ağzımı açıp korkmuyorum demek istedim ama sadece gökyüzünden bir damla yaş suna bilmiştim ona. Eğilip dudaklarını anlıma bastırıp sıcaklığını buz kalıbına dönmüş vücuduma sunmuştu. Kokusu içime çekip hala daha dünyada olduğumu hissettim. Yüzü bu kadar sert olan bir adam "ben Cihat bey senin bundan sonraki kaderin"... BAŞLANGIÇ TARİHİ: 15.12.2019